γράφει ο
Ζαχαρίας-Πέτρος Γ. Παύλος*
Είναι γεγονός ότι 14 χρόνια μετά το τραγικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης των ΗΠΑ ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά, τόσο σε μικροκλίμακα όσο και σε μακροκλίμακα. Το "τέλος της ιστορίας" [i] δεν έχει έρθει, ενώ οι λαοί εξακολουθούν να συναντούν εχθρούς που δύσκολα αντιμετωπίζονται στο περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης. Η "σύγκρουση των πολιτισμών" [ii] ενέχει μια πολυπλοκότητα που φανερώνεται πλέον σε διαστάσεις οι οποίες υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια της αυτο-εκπληρούμενης προφητείας. Σαφέστατα, η συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας στιγματίζεται διαρκώς από δυσάρεστες πραγματικότητες, ενώ αναδύονται νέες προκλήσεις που διαμορφώνουν απειλές εις βάρος κρατών - μελών ευρύτερων, παραδοσιακά ισχυρών πολιτικο-οικονομικών σχηματισμών και συμμαχιών, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Οι προκλήσεις αυτές αφορούν τόσο στην εθνική ασφάλεια των κρατών, η οποία βάλλεται από νέους εχθρούς, φυσικούς ή κατασκευασμένους, και νέες ασύμμετρες απειλές της εδαφικής ακεραιότητας, όσο και στην ίδια την οντότητα των λαών και των εθνών. Νέα διακυβεύματα εγείρονται ως απειλή ενώπιον της ιστορικής συνέχειας και της πολιτισμικής ιδιαιτερότητας των λαών. Τα κράτη δρουν πλέον υπό το πρίσμα μιας παγκοσμιοποιούμενης κοινωνίας όχι προσώπων αλλά μονάδων εργαλειακής εκμετάλλευσης, προς όφελος ολιγαρχιών παγκόσμιας ισχύος και εμβέλειας.
Σε αυτό το νέο, πρωτόγνωρο σκηνικό, δεν θα πρέπει κανείς να αμφισβητεί τον κυρίαρχο ρόλο που διαδραματίζει η Ελλάδα ως ένα από τα τελευταία προπύργια δημοκρατίας, κοινωνίας των πολιτών, πνεύματος αλληλεγγύης και συνεργατικότητας. Η διάσωση και η αυθόρμητη υποδοχή - παρά τη ένδεια των τοπικών πληθυσμών - μεγάλου πλήθους ψυχών που συρρέουν κατά κύματα μεταναστευτικών ροών κατά τους τελευταίους μήνες στη νησιωτική Ελλάδα, συνιστά τρανταχτή επιβεβαίωση αυτής της αλήθειας. Το ελληνικό έθνος παραμένει ένα παγκόσμιο ιστορικό παράδειγμα, μολονότι διαρκώς υποβάλλεται σε ταπεινωτικές δοκιμασίες. Πολλώ δε μάλλον, επιδιώκεται παντοιοτρόπως η αποδυνάμωσή του, προκειμένου να πάψει να ορθώνεται ως ένα "επικίνδυνο" εμπόδιο στα σχέδια όσων επιβουλεύονται τη δημοκρατία, υποδουλώνουν τους πολίτες και επιδιώκουν να καταργήσουν με νέου τύπου εισβολές, κάθε κεκτημένο δημοκρατικού βίου και πολιτειακής ευδαιμονίας. Έτσι, οι πολίτες καθίστανται έρμαια ευρύτερων σχεδιασμών που στοχεύουν στην εγκαθίδρυση παγκόσμιων, υπερ-εθνικών, υπερ-κρατικών, υπερ-εδαφικών "κυβερνήσεων".
Το σύγχρονο ελληνικό πολιτικό προσωπικό μοιάζει να είναι βαθιά νυχτωμένο, αποκοιμισμένο στο λήθαργο της εσωστρέφειας και της μικροκομματικής σκοπιμότητας. Σε αυτόν το λήθαργο οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ εναντιώνονται με πείσμα από της ιδρύσεώς τους, προκειμένου να αφυπνίσουν τον ελληνικό λαό προτάσσοντας αυτό ακριβώς που υποδηλώνει το όνομά τους. Δηλαδή, μια χώρα ελεύθερη που διαρκώς αγωνίζεται, προκειμένου να διαφυλάττει ως κόρην οφθαλμού την ανεξαρτησία της, σε πείσμα των διαθέσεων δουλικής υποταγής και των μηνυμάτων εθελοδουλίας που συχνά εκφράζονται από την ελληνική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία. Μια ανεξαρτησία για την οποία απαιτείται πρωτίστως οι υπερασπιστές της να διατηρούν πνεύμα ελεύθερο, άρα αγωνιστικό και ασυμβίβαστο.
Η γνώση του διεθνούς περιγύρου, των διακυβευμάτων και των προκλήσεων του διεθνούς συστήματος, καθώς και η πλήρης επίγνωση της τραγωδίας που ζει ο ελληνικός λαός τα τελευταία πεντέμισι χρόνια, καθιστούν περισσότερο από ποτέ επιτακτική την ανάγκη συσπείρωσης όλων των Ελλήνων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι εθνική επιταγή η άμεση σύγκλιση όλων των πολιτικών δυνάμεων και η επίτευξη ουσιαστικής, στο πνεύμα και όχι στο γράμμα, εθνικής ενότητας. Η αναγνώριση και παραδοχή -πέρα από εξωραϊσμούς μικροκομματικής σκοπιμότητας- της δεινής θέσης της χώρας μας και της τραγικής κατάστασης των πολιτών της είναι το πρώτο βήμα στον αγώνα υπεράσπισης της Ελλάδας του αύριο.
Ένα ΌΧΙ δεν μπορεί να σταθεί όρθιο, αν υποσκάπτεται εκ των έσω με πολιτικές που αποβλέπουν στο ιδιοτελές μικροπολιτικό συμφέρον ολίγων και όχι στο εθνικό καλό. Είναι αδήριτη ανάγκη ο ελληνικός λαός να σταθεί συμπαγής σαν μια γροθιά και να μην υποχωρήσει, έως ότου κατοχυρώσει και διασφαλίσει τα δίκαιά του. Το πρώτο και τελευταίο και κύριο δίκαιο είναι το δικαίωμα να είμαστε όλοι ανεξάρτητοι Έλληνες!
*Ο Ζαχαρίας-Πέτρος Γ. Παύλος είναι υποψήφιος βουλευτής Ν. Ξάνθης με τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με ειδίκευση στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές.
[i] Το 1992 δημοσιεύτηκε το ομότιτλο βιβλίο του Αμερικανού πολιτικού επιστήμονα Φράνσις Φουκουγιάμα, στο οποίο υποστήριζε ότι με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η φιλελεύθερη καπιταλιστική δημοκρατία έμελλε να επικρατήσει σε όλο τον κόσμο, καθιστώντας ανύπαρκτη τη σύγκρουση ιδεολογιών, η οποία και θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή για τον δυτικό πολιτισμό, (Fukuyama, Francis (1992), The End of History and the Last Man, New York: Free Press)
[ii] Ο Σάμιουελ Χάντιγκτον προχωρά στην διαπίστωση ότι η σύγκρουση ιδεολογιών έχει αντικατασταθεί από τη σύγκρουση πολιτισμών και διαφορετικών θρησκειών, οι οποίες και αποτελούν την μόνη αιτία των μελλοντικών συγκρούσεων. Ωστόσο, έχει δεχθεί σφοδρή κριτική για το γεγονός ότι το έργο του κινδυνεύει να καταστεί μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Δηλαδή να οδηγεί τη μόνη υπερδύναμη στον κόσμο να «ανακαλύπτει» νέους εχθρούς υιοθετώντας την ιδέα περί σύγκρουσης των πολιτισμών (Huntington, Samuel (1993), The Clash of Civilization?, in "Foreign Affairs", vol. 72, no. 3, 1993, pp. 22–49)
