γράφει ο
Γιώργος Καρανίκας
Στα στατιστικά της Eurostat και της ΕΛΣΤΑΤ η Περιφέρειά μας παρουσιάζει δείκτες τραγικούς τόσο ως φτωχής περιφέρειας, με χαμηλά επίπεδα ανάπτυξης, με πρόβλημα στο δημογραφικό, με ανισότητες από τις άλλες περιοχές της χώρας και γενικά το Κέντρο μας έχει πεταμένους!
Για μια ακόμη φορά και δεν είναι η πρώτη, η Ανατολική Μακεδονία - Θράκη (ΑΜ-Θ) μένει εκτός κυβερνητικού σχήματος μια και φαίνεται ότι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη αν δεν είσαι …-άκης, δεν έχεις τύχη!
Είναι γεγονός ότι όσο ερχόμαστε στην πρόσφατη ιστορία δεν βλέπουμε ιδιαίτερα πολιτικούς από την Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη να λαμβάνουν κρίσιμα υπουργικά πόστα.
Σαμαράς, Τσίπρας και Μητσοτάκης είχαν μια αποστροφή για την περιφέρειά μας με μοναδική εξαίρεση την υπουργοποίηση του Νίκου Παναγιωτόπουλου για την οποία πολλά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε αλλά δεν είναι της ώρας!
Γενικότερα και διαχρονικά η Καβάλα για παράδειγμα είδε υπουργούς όπως τον Αύγουστο Θεολογίτη τις δεκαετίες 50-60, σε κορυφαία υπουργεία όπως και τους Γιώργο Παναγιωτόπουλο επί Κωνσταντίνου Καραμανλή και τον Νικόλαο Μάρτη σε , τον Δημοσθένη Δημοσθενόπουλο στα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου, τον Γιάννη Τσακλίδη ως υφυπουργό Υποδομών, μετέπειτα τον Γιώργο Καλαντζή ως υπουργό Μακεδονίας – Θράκης, τον Μιχάλη Τιμοσίδη που διετέλεσε υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και πρόσφατα τον Νίκο Παναγιωτόπουλο ως υπουργό Άμυνας και Μετανάστευσης.
Από την Ροδόπη κορυφαίος και σε κορυφαίες θέσεις στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή ήταν ο Ευριπίδης Στυλιανίδης που πέρασε από υφυπουργός Εξωτερικών στα θέματα της διεθνούς διπλωματίας, υπουργός από το Υπουργείο Παιδείας και από το Υπουργείο Μεταφορών.
Από την Ροδόπη χρημάτισε υπουργός στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και ο Γιώργος Πεταλωτής, υφυπουργός στον Πρωθυπουργό, κυβερνητικός εκπρόσωπος, υφυπουργός Εσωτερικών και υφυπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Από την Ξάνθη, κορυφαίος ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής στην δεκαετία του ’60 και συγκεκριμένα το 1964 διορίστηκε υπουργός Γεωργίας., αλλά είδαμε και ένα από τα πολιτικά παιδιά του, τον Αλέκο Κοντό υπουργό στο Αγροτικής Ανάπτυξης επί Κώστα Καραμανλή και τον Παναγιώτη Σγουρίδη ως αντιπρόεδρο Βουλής με το ΠΑΣΟΚ.
Από την Δράμα δεν είχε επιλεγεί κανείς πέραν του Φλώρου Κωνσταντίνου που διετέλεσε υφυπουργός Γεωργίας με το ΠΑΣΟΚ.
Επίσης ο Χρήστος Αηδόνης ως υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου.
Από τον Έβρο κορυφαίος και σε πολλές θέσεις αναδείχθηκε ως υπουργός ο Παναγιώτης Χατζηνικολάου. Υπήρξε υπουργός Μακεδονίας-Θράκης στην κυβέρνηση Τζαννετάκη το 1989 και στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ως αναπληρωτής υπουργός Γεωργίας.
Στην κυβέρνηση Σαμαρά διετέλεσε υφυπουργός Απόδημου Ελληνισμού και ο Άκης Γεροντόπουλος.
Βουλευτής Έβρου ήταν από επιλογή και ο Πάνος Καμμένος για συμβολικούς λόγους.
Ακολουθεί ο Γιώργος Ντόλιος σε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που χρημάτισε υφυπουργός Εσωτερικών και ο Χρήστος Κελέτσης για μικρό χρονικό διάστημα στο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Αυτή είναι χονδρικά η εικόνα των υπουργοποιήσεων τα τελευταία 60 χρόνια στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης.
Γενικότερα οι πρωθυπουργοί είχαν πάντα μια αποστροφή στα στελέχη τους από τη Βόρεια Ελλάδα ενώ αποδείχθηκε ότι μόνο οι Καραμανλήδες και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχαν κατά ένα ποσοστό ευνοήσει πολιτικά στελέχη από τον Βορρά.
Ακόμη και η υποκριτική ευρηματικότητα με εκείνο το Υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης ή Βορείου Ελλάδος, καταντούσε χλεύη για τους κατοίκους και ψηφοφόρους του Βορρά.
Το Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης ήταν υπουργείο του ελληνικού κράτους κατά την περίοδο 1988–2009 και 2012–2015. Επρόκειτο για το Υπουργείο Βορείου Ελλάδος, το οποίο στις 19 Αυγούστου 1988 με απόφαση του Πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου μετονομάστηκε σε Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης.
Στις 27 Ιανουαρίου 2015 αποφασίστηκε το Υπουργείο να καταργηθεί και να μετατραπεί σε Υφυπουργείο Μακεδονίας-Θράκης υπαγόμενο στο Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, το οποίο στην συνέχεια μετονομάστηκε σε Υπουργείο Εσωτερικών.
Θυμάται κανείς ότι κάποια στιγμή είχαν εφεύρει και Υπουργείο Αιγαίου (1985-2004) με έδρα τη Μυτιλήνη που ιδρύθηκε το 1985. Το 2004 μετονομάστηκε σε Υπουργείο Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, το οποίο συγχωνεύτηκε το 2007 με το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και σχημάτισαν το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής.
Αλλά αυτά είναι ιστορία, μια και ορθώς καταργήθηκαν τα εν λόγω υπουργεία, μια και μετά θα ζητούσαν υπουργείο η Ήπειρος, η Θεσσαλία, η Κρήτη, η Πελοπόννησος κ.λ.π.
Στο σήμερα τώρα και στην απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να μην συμπεριλάβει κανένα κοινοβουλευτικό και εξωκοινοβουλευτικό από την ΑΜ-Θ.
Μάλλον τους θεωρεί υποδιαιστερους ή από αυτούς που χρησιμοποίησε δεν ήταν ευχαριστημένος εκ της αποδόσεώς τους.
Όσο για τους βορειοελλαδίτες για μια ακόμη φορά κρίθηκαν ακατάλληλοι και βρέθηκε η φόρμουλα των υφυπουργών για να επαληθευτεί η παροιμία …κάψε με Γιάννη κι άλειψέ με μέλι για να γιάνει!
