γράφει ο
Βύρων Δημητριάδης
“...Κάθε Κυριακή μοιράζομαι μαζί σας μια ανασκόπηση του κυβερνητικού έργου...
Στην τελευταία ανασκόπηση της χρονιάς, θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια εικόνα που συνοψίζει με λέξεις προς τα πού είναι στραμμένη η προσοχή μας...
Θα αναφέρω κάποιες από αυτές τις λέξεις: υγεία, εργασία, παιδεία, οικονομία, νέοι, δικαιοσύνη, υποστήριξη.
Είναι λέξεις που αντικατοπτρίζουν τις προτεραιότητές μας...”.
Εάν έχει δημιουργηθεί η εντύπωση πως ετούτη η “τελευταία ανασκόπηση της χρονιάς” δείχνει έναν Πρωθυπουργό της χώρας με τ' αυτιά του να σέρνονται στη γη, θα τολμούσα να προτείνω να ρίξουμε και μια δεύτερη, πιο προσεκτική, ματιά σ' αυτά τα ίδια τα αληθειοφόρα συμβάντα γιατί είναι αυτά τα συμβάντα που μπορούν ν' αλλάξουν καταστάσεις αλλά και να διακρίνουν τα ενεργά από τα ενεργούμενα υποκείμενα με ονοματεπώνυμο ασφαλώς.
Ίσως πάλι, κάποιος με διάθεση να τον υπερασπιστεί θα υποστήριζε, ας πούμε, ότι: “Τι θέλατε να κάνει ο Πρωθυπουργός όταν εμφανίζονται, από εκεί που δεν το περιμένει, δημοσιευμένες και οι δύο μέσα στον Δεκέμβρη, η τελευταία Έκθεση του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα και η Έκθεση του Μηχανισμού Επαγρύπνησης (Alert Mechanism Report -AMR) της Κομισιόν, που ακυρώνουν, καταστρέφοντας την προπαγάνδα, τα περί μοναδικής ανάπτυξης της Οικονομίας και τις επιτυχίες της Ελλάδας στην Ευρώπη κλπ, κλπ”.
Οι δύο Εκθέσεις των μηχανισμών της Οικονομίας των Αγορών αποκαλύπτουν την πραγματική κατάσταση της οικονομίας: 1ον μείον 6,2% για το 2023 το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, 2ον το 140% του ΑΕΠ χρωστά στο εξωτερικό η Ελλάδα, 3ον 163,9% του ΑΕΠ ήταν το δημόσιο χρέος της χώρας το 2023 το υψηλότερο της Ε.Ε, 4ον 13,8% αυξήθηκαν οι τιμές των κατοικιών στην Ελλάδα το 2023 και 5ον 11,1% είναι η ανεργία στη χώρα η υψηλότερη στην Ε.Ε.
Εντάξει. Έβαλε και τον ηλίθιο (σύμφωνα με τους νόμους του Τσιπόλα) τον Χατζηδάκη να δηλώνει από εδώ και από εκεί πως “...Μπορεί να μη γίναμε ακόμη Σουηδία, όμως η Ελλάδα ανεβαίνει...”!!!, κι αυτός περιορίστηκε σε μια χαμηλών τόνων “Κυριακάτικη ανασκόπηση”.
Ακόμα κι έτσι να ήτανε, που καθόλου δεν είναι έτσι, οι “λέξεις” που χρησιμοποιεί για να στήσει τη δική του “πραγματικότητα”, για εμάς -τον λαό- είναι λέξεις ενός διαφορετικού αξιακού φορτίου και μιας παραδοσιακής -ελευθεριακής- κουλτούρας.
Η λέξη, για παράδειγμα, “υγεία” είναι ένα ολόκληρο αληθειοφόρο συμβάν: ενώ βρισκόμαστε σε άμυνα λόγω της πανδημίας, άνθρωποι συνεχίζουν να πεθαίνουν μέσα σε ασθενοφόρα, και αγροτικά, ψάχνοντας για ΜΕΘ από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από πόλη σε πόλη σε αποστάσεις εκατοντάδων χιλιομέτρων.
Η λέξη “παιδεία” δεν έχει να κάνει με μαθητές, ούτε με σπουδαστές, αλλά ούτε και με φοιτητές. Είναι παιδεία για “πελάτες”.
Ας τελειώνουμε με αυτή την πλάκα με τη λέξη “δικαιοσύνη” την έννοια της οποίας μάλλον θα πρέπει να ξεχάσουμε, όπως μας προτρέπουν να κάνουμε οι ΝτογιακοΑδειλίνηδες αναζητώντας την σε μία άλλη ζωή.
Αυτή η ζωή κινδυνεύει από τους Δικαστές Ντρεντ που μαζεύουν και οπλίζουν, όπως μας διαβεβαίωσε επίσημα ο υφυπ. Υγείας ο Ψυχίατρος κ. Βαρτζόπουλος, από αυτούς που πάσχουν από αχαλίνωτη ενστικτώδικη επιθετικότητα, για να ανακόψουν τους λαϊκούς αγωνιστές και τους πρόσφυγες.
Την λέξη “Οικονομία” θα την δούμε στη νέα της διάσταση και στο πλαίσιο της στρατιωτικοποίησης του κράτους ως “οικονομία πολέμου”.
Σε αυτό το καθεστώς η οικονομία γίνεται η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα, ή, μήπως, ο πόλεμος είναι που γίνεται η συνέχιση της οικονομίας με άλλα μέσα.
Το σίγουρο είναι πως το κάθε ιδιαίτερο περιεχόμενο, των δύο παραφράσεων της ρήσης του Φον Κλαούσεβιτς, βρίσκει τη δική του μορφή, είτε ως εξωτερική είτε ως εσωτερική, πολιτική.
Ιδού πώς αντιλαμβάνεται την κατάσταση ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης(!) με τη δήλωση που έκανε από την παγωμένη Λαπωνία όταν μαζί με την Μελόνι -εκτελώντας εντολές της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν- μύησαν το “νέο αίμα” -τους Πρωθυπουργούς της Φινλανδίας και της Σουηδίας- στους ναζιστικούς μηχανισμούς της Κομισιόν.
“...Κατά κοινή παραδοχή χρειάζεται να κάνουμε περισσότερα και να κινηθούμε πιο έξυπνα στο πώς κατανέμουμε τα κονδύλια για την άμυνα, σε εθνικό και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Προσωπικά έχω ταχθεί υπέρ της μεγαλύτερης ευελιξίας στο πλαίσιο των νέων δημοσιονομικών κανόνων, όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τις αμυντικές δαπάνες. Πιστεύω ότι αυτό θα αποτελέσει σημαντικό κίνητρο για όλους μας να δαπανήσουμε περισσότερα για την άμυνα... Το 2% πιθανόν ανήκει στο παρελθόν. Θα είναι πάνω από 2% αλλά ας μην το προσδιορίσουμε, διότι όλοι έχουμε υποχρεώσεις και σε εθνικό επίπεδο και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι λειτουργούμε εντός του ευρωπαϊκού δημοσιονομικού πλαισίου. Ό, τι κάνουμε αφορά και, στην προκειμένη περίπτωση, τη θέση μας ως μέλη της Ευρωζώνης.
Συνεπώς γνωρίζουμε ότι θα χρειαστεί να δαπανήσουμε περισσότερα από το 2%, αλλά θα γίνει σαφές το ποιο είναι το ποσοστό στο οποίο θα συμφωνήσουμε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αφού διαβουλευτούμε με τον νέο Πρόεδρο...”.
Προσέξατε ασφαλώς με τι κυνισμό, με τι αντι-ανθρωπισμό, παζαρεύει την “ευελιξία των δημοσιονομικών” που έχουν να κάνουν μόνο με τις ζωές μας και των παιδιών μας και το “κίνητρο” ώστε το καθεστώς της “πολεμικής οικονομίας” να εγκατασταθεί σε μόνιμη βάση.
Είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις του γ.γ του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε στις Βρυξέλλες σε εκδήλωση του think tank “Carnegie Europa” που εδρεύει στην Ουάσιγκτον που θέλησε να δημιουργήσει το απαραίτητο “κλίμα ανασφάλειας της διαρκούς απειλής της επερχόμενης σύρραξης” και “φόβου”.
“...Οι αμυντικές δαπάνες των μελών του ΝΑΤΟ έχουν αυξηθεί... όμως δεν είμαστε έτοιμοι για αυτό που έρχεται σε 4-5 χρόνια. Είναι καιρός να αποκτήσουμε νοοτροπία πολέμου... Οι ευρωπαϊκές χώρες δαπανούν πολύ μεγάλα ποσοστά των ΑΕΠ τους για την Υγεία, την κοινωνική Ασφάλιση, τις Συντάξεις, την Παιδεία, επομένως υπάρχουν περιθώρια για περικοπές για να κάνουμε την άμυνά μας πολύ πιο δυνατή...”.
Για να στηθεί η “οικονομία πολέμου” και να επιτευχθεί η “νοοτροπία πολέμου” χρειάζεται πρώτα απ' όλα οι νεοναζί ηγέτες του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε να εγκαθιδρύσουν και να επιβάλουν στους λαούς νέους “κώδικες ομιλίας” με λέξεις που θα έχουν νέο περιεχόμενο, όπως αυτό που γίνεται σήμερα όταν κατηγορούν για “αντισημιτισμό” τους λαούς που αντιμετωπίζουν το Σιωνιστικό Κράτος, την κυβέρνηση του Ισραήλ και τους συμμάχους τους ως να είναι νεοναζί που χρησιμοποιούν τη ναζιστική μέθοδο της “Τελικής λύσης” με στόχο τη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης.
Ιδού πώς στήνεται το νέο οργουελικό “1984”: “...Αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη -συνεχίζει να παπαγαλίζει ο Μητσοτάκης- βρισκόμαστε ενώπιον μιας νέας μορφής υβριδικού πολέμου... εκστρατείες ψευδούς πληροφόρησης και παραπληροφόρησης που προσπαθούν να επηρεάσουν τις δημοκρατικές μας διαδικασίες και που πρέπει να αντιμετωπίσουμε...”.
Και ιδού πώς, το Παγκόσμιο αντι-πολεμικό κίνημα των λαών, μετατρέπεται σε “μορφή υβριδικού πολέμου που απειλεί τις δημοκρατίες”!!!
Όταν ο γερμανός στοχαστής Μάρτιν Χαϊντέγκερ προσπάθησε, με τη λήξη του Β'Π.Π να θυματοποιήσει τη Γερμανία, ο φιλόσοφος-κοινωνιολόγος Χέρμπερτ Μαρκούζε -εκ των ιδρυτών της περίφημης Σχολής της Φρανκφούρτης- είπε ότι υιοθετώντας αυτές τις θέσεις ο φίλος του ο Χαϊντέγκερ “...έβγαινε εκτός Λόγου... Πέρα από τη διάσταση στην οποία είναι ακόμη εφικτός ο διάλογος μεταξύ ανθρώπων...”.