γράφει ο
Γιώργος Καρανίκας
Από το 2021 όταν το ΚΙΝΑΛ είχε ξεπεράσει το σοκ της διακυβέρνησης με τη ΝΔ επί αειμνήστου Φώφης Γεννηματά είχε αναπτυχθεί η ανάγκη για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν κατέληξε ποτέ με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η πλατφόρμα της ενσωμάτωσης μέρους των ευλύγιστων Πασόκων στην Προοδευτική Συμμαχία η οποία ήδη είχε ξεκινήσει την πορεία της…
Τότε οι θιασώτες της πρότασης είχαν ως δεδομένο, την πορεία φθοράς της Ν.Δ. την οποία αξιολογούσαν ως αργή και «βασανιστική», και είχαν καταλήξει στην λογική του «ώριμου φρούτου» που φαίνεται πως βόλευε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα ως προοπτική.
Τότε δεύτερες σκέψεις στους ψηφοφόρους της Κεντροαριστεράς ενδεχομένως να προκαλούσε και η στάση του Αλέξη Τσίπρα να μη ζητάει εκλογές. Και ο λόγος ήταν σύμφωνα με τους γνωρίζοντες ο κορωνοϊός μια και όταν ζητάς πολιτικές εξελίξεις, πολώνεις το κλίμα.
Αλλά υπήρχαν κάποιοι που τότε έλεγαν ότι αν δεν το κάνεις, ο κόσμος σου “χρεώνει” πως συναινείς».
Μέσα εκείνο το κλίμα, η μομφή προς τον πρωθυπουργό για την επιλογή του να βάλει τον Θάνο Πλεύρη στη θέση του υπουργού Υγείας «στοίχειωνε» τον ΣΥΡΙΖΑ η συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο.
Και επειδή ήθελε να αποχρωματιστεί από εκείνη την συνεργασία θεωρούσε τότε ο Αλέξης Τσίπρας ότι πρέπει να αφήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη να προχωρήσει προς την Δεξιά και ακόμη πιο δεξιά, ενώ έκανε λάθος εκτίμιση μια και ο Μητσοτάκης προχώρησε στο Κέντρο και στον χώρο του εκσυχρονιστικού ΠΑΣΟΚ και πήρε στελέχη από τον χώρο αυτόν, κάνοντας ταυτόχρονα κίνηση και στην Ακροδεξιά με Πλεύρη, Άδωνι, Βορίδη και λοιπούς του Καρατζαφέρη που τους βάφτισε κι αυτούς φιλελεύθερους.
Αποφάσισαν από τον ΣΥΡΙΖΑ να κινηθούν στο Κέντρο, αλλά τότε συνέβη το εξής απρόβλεπτο, ήδη στελέχη του ΠΑΣΟΚ κινήθηκαν και συνεργάστηκαν με το δεξιό μπλοκ σε επίπεδο Δήμων και Περιφερειών κάτω από το πρόσχημα ότι αυτό ζητούσε η απλή αναλογική, δηλαδή συνεργασίες με αποτέλεσμα να βαφτίσουν το κρέας – ψάρι και να αφήσουν τους σχεδιασμούς του Αλέξη και των συνεργατών του, στα αζήτητα.
Το σενάριο ότι οι κεντρώοι ψηφοφόροι σε πρώτη φάση θα φύγουν από την παράταξη της πλειοψηφίας (ΝΔ), ακόμα και αν δεν βρεθούν κάτω από τη στέγη της Κουμουνδούρου, δεν πέτυχε.
«Ας πάνε αρκετοί και στο ΚΙΝΑΛ, δεν μας αρέσει, αλλά δεν θα μας πειράξει κιόλας», τόνιζε πρώην υπουργός της περιόδου 2015-2019…
Το σήμα «πολιτικής εκκένωσης» της κυβέρνησης που έδωσε τότε ο Αλέξης Τσίπρας είχε πρώτους αποδέκτες τους προερχόμενους από τον μεσαίο χώρο. Συνεπώς, το φλερτ με το ΚΙΝΑΛ και τα συνεχή μηνύματα προς τη δημοκρατική αντιπολίτευση να αποκτήσει «δύναμη αλλαγής», μόνο τυχαία δεν ήταν.
Μια τέτοια πολιτική στόχευση δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορο το κόμμα της Φώφης Γεννηματά, παρά το γεγονός πως δεν διαπραγματεύονταν την αυτόνομη πορεία του, αλλά τα γεγονότα που ακολούθησαν άλλαξαν τον ρουν της σεναριολογίας και των στρατηγικών που είχαν στην Κουμουνδούρου και στην Χαριλάου Τρικούπη.
Τότε όλοι περίμεναν ότι οι άνθρωποι του προέδρου θα επέμεναν στη γραμμή που είχαν χαράξει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο: διάλογος της Αριστεράς, των εκπροσώπων του Κέντρου και των Πρασίνων προκειμένου να οικοδομηθεί μια ισχυρή συμμαχία.
Η σφραγίδα της σύσφιξης των σχέσεων και της συμπόρευσης τελικά δεν μπήκε μια και η Χαριλάου Τρικούπη δεν θέλησε να απομονώσει τη ΝΔ χωρίς αστερίσκους…
Και ερχόμαστε στο σήμερα…
Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, κάνει λόγο για μετακίνηση στο Κέντρο, το ίδιο αναφέρει και η Έφη Αχτισόγλου ενώ κάποια παλιά στελέχη της ανανεωτικής αριστεράς θέλουν να κρατήσει το κόμμα την παλιά του πορεία…
Από την άλλη η Κυβέρνηση απολαμβάνει την εικόνα μιας αντιπολίτευσης διαιρεμένης και άνευρης, πράγμα που της προκαλεί ….ασάφεια στην διαχείρισή του…
Και πέφτει στο τραπέζι η νέα πρόταση.
Το ενδεχόμενο να ιδρύσει νέο κόμμα, αφήνει ανοιχτό ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Κόκκαλης, σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών, στην οποία παραδέχεται ότι το ζήτημα των εσωκομματικών διαδικασιών που είναι σε εξέλιξη στο κόμμα, αποτελεί προτεραιότητα.
Στο ερώτημα αν θα ηγηθεί νέα πρωτοβουλίας με την μορφή πράσινου κόμματος ο κ. Κόκκαλης απαντά: «Από το 2019 που συμμετείχα στην Προοδευτική Συμμαχία με την πολιτική κίνηση «Κόσμος», αυτό που προσπαθώ να κάνω κι εγώ με όλο το δυναμικό της Κίνησης είναι να δώσουμε την πολιτική διάσταση της κλιματικής δράσης η οποία, ενώ είναι προφανής στις άλλες χώρες της Ευρώπης και σε πολλές χώρες του κόσμου, δεν είναι τόσο προφανής στην Ελλάδα. Και αυτή είναι μια συζήτηση την οποία ο κόσμος της Αριστεράς φαίνεται ότι είναι πολύ ώριμος να την ακούσει.
Δηλαδή, να ακούσει ότι η κλιματική κρίση δεν είναι επιφαινόμενο της οικονομίας αλλά κεντρικό πολιτικό ζήτημα. Νομίζω ότι όποιος δεν το είχε καταλάβει το κατάλαβε αυτό το καλοκαίρι. Κι αυτό θέλω να συνεχίσω να κάνω. Γιατί αυτός είναι ο λόγος που με κάνει να ασχολούμαι με την πολιτική»...
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!
