γράφει ο
Βασίλης Βελιάνος (Vas-Vel)
«Αγαπητέ απόγονε, το πιο πιθανό είναι να μη μ' έχεις καν ακουστά, διαβάζοντάς με. Δεν ξέρω αν υπάρχει στη γλώσσα που μιλάς, η λέξη: «Εγγόνι». Σε περίπτωση που καταργήθηκε, σου διευκρινίζω πως «εγγόνι» σημαίνει: παιδί των παιδιών μου. Εσύ είσαι πολύ-σέγγονός μου λοιπόν
Θέλω να πιστεύω, πως ετούτη η γλώσσα η ελληνική, σημαίνει ακόμα κάτι. Πολιτισμικά και παγκόσμια. Δεν έχω ιδέα, αν αυτή η χώρα που ζω εγώ τώρα, λέγεται ακόμα Ελλάδα. Δεν ξέρω αν ξέρεις, τι πάει να πει χειρόγραφη επιστολή; Μήτε και τον τρόπο που επικοινωνείτε στις μέρες σας ξέρω.
Αγνοώ, αν ζεις στην Ελληνική Κωνσταντινούπολη, ή στην τουρκική... Αθήνα. Αν κατοικοεδρεύεις στη γη, ή αν μετακόμισες σε κάποιον άλλο πλανήτη. Δεν έχω ιδέα, αν το γενεαλογικό μου δέντρο και η διαιώνιση του δικού μου είδους, έφτασε καν μέχρι τις μέρες σου. Απλά το ελπίζω.
Αγνοώ, αν οι επόμενες από μένα γενιές των συγγενών μου, είχαν ακόμα τα κότσια να κάνουν παιδιά. Μη θέλοντας να σκεφτώ το ακόμα χειρότερο: να τους ευνούχισαν κάποιοι: κατακτητές, εποικιστές, φονταμενταλιστές, δανειστές και διάφοροι άλλοι άγνωστοι μου και εχθροί της χώρας, την ώρα που γράφω αυτή μου τη διαθήκη.
Αυτοί ντε που βάλθηκαν να μας εξαφανίσουν. Προκειμένου να εξαφανίσουν ολότελα και τη ράτσα. Ελπίζω απλά, πως κάποιοι νεότεροι πρόγονοί σου, αξιώθηκαν να ζήσουν την ολοκλήρωση των «μεταρρυθμίσεων».
Που εγώ, ο μακρινός πρόγονός σου και ως πολιτικός του… καναπέως, εγκαινίασα. Δεν είμαι και ιδιαίτερα αισιόδοξος για κάτι τέτοιο πάντως και το μολογώ. Αφού επί των ημερών μου και από τους διαδόχους μου ακόμα, άρχισε το ξήλωμα του κυβερνητικού «εργόχειρου» του μυαλού μου.
Ούτε κι αν περίσσεψε κάτι σαν κληρονομιά σε εσάς, από αυτό που στα χρόνια μου λέμε "γη των προγόνων", είμαι σε θέση να γνωρίζω. Που κάποιοι της δικής μου ή και της παλιότερης γενιάς των κοινών προγόνων μας, που λέγονται πολιτικοί στις μέρες μου, την υποθήκευσαν στις αποκρατικοποιήσεις για 100 χρόνια. Όταν μείναμε πανί με πανί.
Μπας και εξοφλήσουμε και το δημόσιο χρέος μας! Και που στατιστικά, τραβάει για άλλα τόσα-επιεικώς- χρόνια. Φτάνοντας και μέχρι τις μέρες και του δικού σου… τετρασέγγονου ίσως.
Αν δεν γίνει φύλλο και φτερό, η κρατική περιουσία μέχρι τα τότε! Μιας και η ιστορία μας λέει, πως στις αρχές του 21ου αιώνα μόλις, αξιωθήκαμε ως έθνος και ξεχρεώσαμε το δάνειο του Καποδίστρια. Το 1826!
Είναι πρακτικά αδύνατο να ξέρω, αν έχεις σύντροφο. Αν παντρεύτηκες ή αν συζείς με τον σύντροφό σου, με έναν λόγο τιμής σκέτο. Αν τα παιδιά στις μέρες σας, παράγονται με τις ίδιες διαδικασίες, που τα γεννοβολούσαμε εμείς στις εποχές μας.
Ή αν τα αγοράζετε από τα σούπερ μάρκετ, κατευθείαν από τα θερμοκήπια της Κίνας τυλιγμένα σε λάχανα σαν σαρμαδάκια. Ελπίζοντας να μη σας βάφτισαν κι εσάς τρελοί ….παπάδες.
Είμαι βέβαιος, πως δεν σας ταλαιπωρούν οι αρρώστιες που θερίζουν εμάς σήμερα! Η ιατρική, θα …φανέρωσε υποθέτω πλέον και όλα τα φάρμακα και τα ελιξίρια της νιότης! Και στις μέρες μου βέβαια τα είχε βρει η ιατρική, μα δυστυχώς όχι για όλους! Απλά και μόνο, για όσους η επιστήμη ήθελε να διασώσει. Από τις αρρώστιες που στις εποχές μας ήταν ανίατες.
Με τη δική σας την ανίατη ασθένεια της εποχής σας, είμαι περίεργος να δω, πώς θα ξεμπλέξετε; Αυτό το χούι της... προσωπικής σκέψης των ανθρώπων κι αν θα είναι ανίατο!
Όλο και θα μπερδεύει τους υπολογιστές της εποχής σας, αυτό το κουσούρι. Ιδιαίτερα δε, όταν οι κατασκευαστές τους, θα εξελίξουν σε «τετράγωνη» λογική και την αυτόνομη, δική τους σκέψη: Των υπολογιστών!
Βάζοντας και αισθήματα στα μηχανήματα! Δεν ξέρω αν καταγράφηκε στην ιστορία σας μα εμείς αγαπητέ απόγονε, είχαμε την παρά- γεμίσει τη γη. Ώσπου κι αυτή, δεν μας χωρούσε πια. Ο πληθυσμός μας, έπρεπε να μειωθεί δραστικά...
Με τα τόσα χρέη της ανθρωπότητας -ένας θεός ξέρει σε ποιους αυτά τα χρέη- μόνο με έναν παγκόσμιο πόλεμο να μπορούσαν να σβηστούν! Παρεμπιπτόντως όμως, για να απομείνουν και τόσοι ζωντανοί εδώ στη γη, όσοι ακριβώς θα απορροφούσαν, τα προϊόντα της βιομηχανίας και της παραγωγής. Ως… ιδανικοί καταναλωτές!
Με μόνη εξαίρεση σε όλα αυτά, εμάς τους Έλληνες όπως πάντα. Που ανυπόμονοι ως συνήθως, δεν περιμέναμε κανέναν απολύτως παγκόσμιο πόλεμο, για να ξεχρεώσουμε! Αρκεστήκαμε σε κάμποσους τοπικούς και σε κανά δυο εμφύλιους! Μα τα χρέη, χρέη! Όπως του Καποδίστρια!
Που μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους, στους οποίους και πολεμήσαμε νικώντας, ήταν ακόμα ενεργά. Μεγαλόψυχοι όπως πάντα εμείς οι μη αναγνωρισμένοι πολιτικοί του… καναπέως, διαγράψαμε κι από πάνω, τα χρέη των... ηττημένων!
Σωθήκατε, ρισκάρω να το πω κι από τα φαινόμενα του θερμοκηπίου. Και της αυτοκαταστροφής του πλανήτη! Μετακομίζοντας αλλαχού. Για να επανέλθετε όταν η γη σταματήσει να βιάζεται
Θα με ρωτήσεις τώρα και με το δίκιο σου: Πώς διάολο τα ξέρω όλα αυτά τα μελλούμενα; Μα εγώ είχα την τύχη βρε απόγονε, να χρεώσω τη μοίρα μου και το μέλλον μου, σ΄ αυτούς που προανέφερα ήδη: Τους πολιτικούς! Για να τη διαχειριστούν. Είτε με ψήφο του λαού, είτε με δικτατορίες!
Ανεξάρτητα αν κάποιες δημοκρατίες και με την ψήφο του λαού μας, μεταλλάχτηκαν σε στυγνές δικτατορίες! Ακόμα πιο στυγνές κι από τα πραξικοπήματα αν έχουμε το θεό μας!
Προσωπικά, τα κατάφερα πάντως σε κάποια στιγμή, να γίνω κι εγώ ένας influencer σαν αυτούς! Κάμποσους από αυτούς τους, τους καταψύξαμε και αχρείαστοι να σας είναι… Κι αν όχι τους ίδιους, καταψύξαμε τουλάχιστον τις ιδέες τους…
Επί των ημερών μου ακούστηκε φέρ΄ ειπείν η ατάκα: "πως η χώρα κατάντησε ένα απέραντο φρενοκομείο". Ποιος την ξεστόμισε; Μα ο…. πρόεδρος του φρενοκομείου βεβαίως, βεβαίως!
Από την επανίδρυσή μας ως κράτος που λες απόγονε, εμφανίστηκαν και τα συντάγματα! Κάτι σαν μπούσουλες του κράτους ήταν αυτά. Αυτά όμως εφευρέθηκαν για να τα… παραβιάζουν.
Για να κατηγορεί η μια παράταξη την άλλη μετά, για… αντισυνταγματικότητα! Με τους θεματοφύλακες του συντάγματος, τους προέδρους της Δημοκρατίας ντε, να καμαρώνουν την καταστροφή! Όπως ο Νέρωνας τη Ρώμη. Που ο ίδιος πυρπόλησε!
Καμαρώναμε ως… κυρίαρχος λαός, κυβερνήσεις ψηφισμένες για μια μόνο τετραετία, να δεσμεύουν με νόμους και συμφωνίες, τις επόμενες… 25 ή …και 50 κυβερνήσεις. Τετραετίας οι θητείες αυτών των Κυβερνήσεων επιμένω. Στην καλύτερη περίπτωση!
Με τους προέδρους της Δημοκρατίας, να μη βλέπουν καν τις αντισυνταγματικές διακυβερνήσεις των κυβερνήσεων κάτω από αυτούς! Που έπρεπε να ελέγχουν. Επί των ημερών μου επίσης ακούστηκε και το επικό: "Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα". Μεγαλύτερη παπαριά με το συμπάθιο δεν έχω ξανακούσει
Στα γράφω όλα αυτά και στην Ελληνική γλώσσα απόγονέ μου, μπας και εξασφαλίσω και κανά προσωπικό άλλοθι. Από εσάς τους αυριανούς. Χωρίς να έχω ιδέα, αν στις μέρες σας, κυβερνιέστε ακόμα από πολιτικούς ή από τα κομπιούτερ! Κι αν τα κομπιούτερ σας υπηρετούν, ή εσείς υπηρετείτε τα κομπιούτερ!
Στις εποχές μας σήμερα εδώ και τώρα, όσους αυτοκτονούν τους λένε δειλούς! Στις μέρες σας, μπορεί οι αυτόχειρες, να λέγονται και ήρωες. Ποιος ξέρει; Δεν ξέρω με ποια ετικέτα- αν κι αυτό- θα διασωθώ εγώ ως πρόγονος, στο δικό σου οικογενειακό δέντρο.
Εκείνο που ξέρω, είναι πως αυτό που ζω, ετούτες τις στιγμές που γράφω τη διαθήκη μου, είναι ανυπόφορο. Γιατί πολύ απλά, ήμουνα ένας από αυτούς. Που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο. Για δέκα χρόνια και ως πρωθυπουργός του καφενέ. Αν υπάρχεις, θα ξανασυναντηθούμε στην άλλη ζωή. Ελπίζοντας, πως κι αυτή υπάρχει.»
Σε φιλώ ο Προπάππος σου Βασίλης. Ένας μη… αναγνωρισμένος πρωθυπουργός της Ελλάδας.
