γράφει ο
Γιώργος Καρανίκας
Πάμε πολύ καλά, έχουμε σημειώσει ρεκόρ, είμαστε σε καλύτερο επίπεδο από το 2019 και πάει λέγοντας σε τίτλους και δηλώσεις των ανθρώπων του τουρισμού που παίζουν έναν ρόλο θεσμικό και πολιτικό στην χώρα μας…
Τα κινήματα πετσέτας και λιγότερου τουριστικού ρεύματος από την άλλη είναι η άλλη όψη του νομίσματος που μαζί με την κλιματική αλλαγή και την οικονομική στενότητα θα οδηγήσουν σε άλλα μονοπάτια… αυτή τη στιγμή ανεξερεύνητα.
Σήμερα πάντως η εφευρετικότητα των επιχειρηματιών, συνδυάζεται με την αναλγησία και τη γραφειοκρατία της πολιτείας, με τα άπειρα κενά στους νόμους τοποθετούνται ως κερατάκι στην τούρτα της ασυδοσίας.
Έπειτα, υπάρχουν οι πυρκαγιές που αποκαλύπτουν άλλες ελλείψεις μας.
Δεν θα ήθελα, αναφέρει η Νίκη Μπάκουλη σε άρθρο της, να ξεχνάμε πως απέναντι μας είναι και η μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα: η κλιματική κρίση.
Η ίδια ζήτησε τη βοήθεια του Δρ. Άγγελου Σωτηρόπουλου που έχει ερευνήσει τις οικονομικές επιπτώσεις, το βαθμό ετοιμότητα και της προτάσεις πολιτικής για την ενίσχυση της κλιματικής ανθεκτικότητας, σε ό,τι αφορά τον τουριστικό τομέα.
Mετά την περυσινή Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (είναι η ετήσια συνάντηση των κυβερνήσεων για να συζητήσουν πώς θα σωθούμε και να αποφασιστούν πολιτικές), ο Φυσικός, PhD, Msc είχε πει πως “τα αποτελέσματα κρίνονται δυστυχώς φτωχά σε σχέση με την υπάρχουσα και προβλεπόμενη κλιματική πραγματικότητα”.
Μολονότι όλες οι εκθέσεις ανέφεραν ρητά την επιτακτική ανάγκη για τον άμεσο μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή των κοινωνικών “η διαδικασία αυτή φαίνεται να εξελίσσεται με εξαιρετικά βραδύ ρυθμό, ακολουθώντας την άνοδο του βραδύποδα στο δέντρο.
Μάλιστα, παράγοντες όπως η ενεργειακή κρίση, οι πολεμικές συρράξεις και οι ευρύτερες οικονομικές επιπτώσεις τους διαμορφώνουν συνθήκες οπισθοδρόμησης σε σχέση με την επίτευξη των κλιματικών στόχων.
Οι πόλεμοι ενισχύουν τις πολλαπλές κοινωνικοοικονομικές κρίσεις, επαναφέρουν πολιτικές που επιτείνουν την κλιματική αλλαγή και δυσχεραίνουν εν γένει την αντιμετώπισή της.
Ενόχλησα τον φυσικό με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην Περιβαλλοντική Φυσική και Διδακτορικό στη Χημεία, συνεργάτη του Παρατηρητηρίου Βιώσιμης Ανάπτυξης του Ινστιτούτου Εναλλακτικών Πολιτικών (ΕΝΑ), κατά τις φετινές πυρκαγιές.
Όπως αναφέρει η μελέτη, ο τουρισμός αποτελεί αναμφίβολα σημαντικό πυλώνα της ελληνικής οικονομίας βάσει της υψηλής συνεισφοράς του στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ), στην απασχόληση και όχι μόνο.
Συνιστά ωστόσο, και έναν από τους πλέον ευάλωτους στην κλιματική αλλαγή τομείς με πλήθος συνεπειών, οι οποίες αναμένεται να επηρεάσουν το σύνολο των δραστηριοτήτων και επιδόσεών του.
Πώς;
“Ο τουρισμός στη χώρα μας έχει δομηθεί σε πλαίσιο που συνδέεται με τον ήλιο, τη θάλασσα και το ξέφρεντο γλέντι δηλ. το Ελληνικό καλοκαίρι. Δυστυχώς υπάρχει ασυδοσία παντού”, εξηγεί ο Δρ. Σωτηρόπουλος, τονίζοντας ότι “οι φετινές φυσικές καταστροφές θα έχουν γενικότερο κόστος.
Για παράδειγμα, ο τουρισμός της Ρόδου θα είναι μη ελκυστικός, μετά την καταστροφή που υπέστη το νησί τουλάχιστον για το 2023.
Το πλήγμα του νησιού των Ιπποτών είναι γενικά, φοβερό και πολύ σημαντικό για τη χώρα. Το ίδιο ισχύει και με κάθε άλλη καταστροφή στα νησιά μας αλλά και στην ενδοχώρα.
Για παράδειγμα, στη Μύκονο εγκρίθηκαν εγκαταστάσεις που είναι στα 50 μέτρα από τον αιγιαλό, ενώ ο νόμος αναφέρει 100μέτρα.
Αυτό είναι κάτι που αναφέρθηκε σε πρόσφατη δημόσια συζήτηση.
Τα προβλήματα που υπάρχουν είναι πολλά.
Τα κύρια είναι ότι
“α) δεν εφαρμόζεται η νομοθεσία, για πολλούς λόγους. Ο ένας είναι πως δεν υπάρχει ο απαραίτητος αριθμός ελεγκτών να ελέγξει την εφαρμογή του. Ένας άλλος είναι πως οι ελεγκτές δεν κάνουν τη δουλειά τους για λόγους άγνωστους στην κοινωνία.
β) αυτοί που έχουν τουριστικές εγκαταστάσεις και έχουν παραβιάσει το νόμο, για να τις διατηρούν κάτι συμβαίνει. Σιωπά όλη η τοπική κοινωνία. Αν μιλήσει κάποιος, του δημιουργείται πρόβλημα”. Ο κόσμος δεν πρέπει να σιωπά και η πολιτεία πρέπει να τον προστατεύει και κυρίως αναλόγως την αρμοδιότητα, να εφαρμόζει το νόμο".
Μπορεί να αλλάξει κάτι και να εναρμονιστούμε με τις ανάγκες της επιβίωσης μας σε αυτόν τον πλανήτη; “Πολύ δύσκολα. Είναι θέμα κεντρικής πολιτείας που θα πρέπει να συντονίσει μηχανισμούς, σε κάθε επίπεδο, ώστε να πάρει αποφάσεις και να αρχίσει να γκρεμίζει, απόφαση που κάποιος είναι δύσκολο έως αδύνατο να πάρει για διάφορους λόγους. Είναι θέμα management.
Ο Δρ. Σωτηρόπουλος επισημαίνει ότι οι νόμοι δεν πρέπει να ξεπερνούν τη λογική. Και πρέπει να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρχουν αδικίες. Του τύπου να κυνηγάς όποιον χρωστά 100 ευρώ στην εφορία και να αφήνεις ήσυχο όποιον χρωστάει εκατομμύρια.
Από τα βασικά που πρέπει να κάνουμε, αν θέλουμε να σώσουμε τη χώρα και τον τουρισμό είναι να μη χτίζουμε στον αιγιαλό.
Από εκεί και πέρα, δεν γνωρίζουμε τι γίνεται στα καταλύματα και τις μεταφορές, και θέματα που σήμερα ουτε καν τα βάζουμε στο τραπέζι της συζήτησης και θα μας έρθουν …να μας κεραυνοβολήσουν ξαφνικά!
