γράφει ο

Βασίλης Μυλωνάς

 

Τι ωραία που είναι τα νησιά μας!

Τα βλέπουν οι τούρκοι και τρέχουν τα σάλια τους.

Δεν το χωνεύουν πως είναι δικά μας

και θέλουν πόλεμο, δε βλέπουν τα χάλια τους.

 

-Εσείς ρε γκιαούρηδες, έχετε χιλιάδες

κι εμείς, κοτζάμ τουρκία, έχουμε μόνο δύο,

αυτά που…κατέχετε κάνουν άλλες δυό Ελλάδες

και τα δικά μας, Ίμβρος και Τένεδος,

χωράνε σ’ ένα πλοίο!

 

Και δώστου τους πιάνει το…σεκλέτι

και πάνε να σκάσουν απ’ τη ζήλια οι μούργοι

και πικρό τούς φαίνεται το σερμπέτι

και λαδώνουν τα κανόνια τους,

μα ξέρουν και τίποτε άλλο οι κακούργοι;

 

Και φοράνε τώρα του Κεμάλ τα γαλόνια

και Μπαξελής-Ερντογάν λένε ορμάτε,

θα τους κάνουμε όπως πριν από εκατό χρόνια,

μέσα σε μια νύχτα ξαφνικά.

Μα ο στρατός μας δεν κοιμάται.

 

Και ο Τσαβούσογλου, ο… ντεμέκ μορφωμένος,

βγαίνει και λέει ό,τι κατεβάσει η κούτρα του,

μα, μου φαίνεται δεν είναι διαβασμένος

και μας λέει κομπλεξικούς,

ας δει στον καθρέφτη τα μούτρα του.

 

Σ’ ένα πράγμα μόνο υστερούμε μπροστά τους,

στα τόσα τραγικά εγκλήματα και ιστορίες,

που έκαναν τα ταγκαλάκια και τα στρατά τους,

σε Έλληνες, Αρμένους και Κούρδους,

σε άμαχο πληθυσμό, σφαγές και γενοκτονίες.

 

Εκεί, μάλιστα, Τσαβούσογλου, δεν σας φτάνουμε,

είναι αλήθεια, είμαστε κατώτεροί σας,

γενοκτονίες δεν κάναμε και δεν θα κάνουμε,

αυτό είναι «χάρισμα» για λίγα έθνη,

μεταξύ αυτών και της φυλής σας!

 

Τώρα ξεσπάτε στους Κούρδους, να ηδονίζεστε,

γιατί δίχως ματωμένα χέρια δεν κάνετε

κι όπου βλέπετε πόλεμο…χαρίζεστε,

πόλεμο θέλετε και με εμάς

κι απ’ την πείνα ας πεθάνετε!

 

Αλλά, Ερντογάν, Τσαβούσογλου, Μπαξελής,

που για πολέμους αποφασίζετε και μελετάτε,

τον φουκαρά δε σκέφτεται κανείς,

ας πεινάσει, ας σκοτωθεί στον πόλεμο,

εσείς έχετε του σκασμού να φάτε!

 

Βγάλτε τις γραβάτες, τα κοστούμια, δεν σας πάνε,

φορέστε καμιά βράκα και κανα σαρίκι,

μούργοι, οι τσαμπουκάδες δεν περνάνε

και τα μάτια σας να βγούνε, τα ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ,

δεν θα γίνουνε ποτέ τούρκικο τσιφλίκι!

 

Στέλνουν τα τελεσίγραφα,

στην ελληνική μας γλώσσα,

να σκάσουν απ’ τη ζήλια τους,

τα νησιά μας, θα ’ναι τόσα.

Και δεν τους πάνε τα χαρτιά,

δεν τους πάνε κι οι πέννες,

ας μάθουν πρώτα τουρκικά

κι ύστερα γλώσσες ξένες…