γράφει ο
Βασίλης Αθ. Μυλωνάς
Ο Πού(σ)τιν και τ’ όνειρό του…
Ξάπλωσεν ο Βλαδίμηρος και είδε στ’ όνειρό του,
ότι μιλούσε ευχάριστα, με έναν δάσκαλό του.
-Καλή σου μέρα, τέκνο μου, έξυπνο πουτανάκο!
-Ω, καλημέρα Αδόλφε μου, που την ευχή σου να ’χω!
-Μπράβο, καλέ Βλαδίμηρε, όμορφο παλικάρι,
που μου ’μοιασες στη λεβεντιά, μου ’μοιασες και στη χάρη!
-Χτύπα ρε φιλαράκο μου, σχαρίκια να σου δώσω,
«στρώσε» όσα δεν μπόρεσα, εγώ να ισοπεδώσω!
-Μα, βλέπεις, κύριε δάσκαλε, βάζω τα δυνατά μου,
μην πεις πως δε σ’ αρέσουνε, τ’ αποτελέσματά μου!
-Ακόμη είμαι στην αρχή και μη σού κακοφάνει,
η αχλάδα, όπως ήξερες, πίσω έχ’ το κοτσάνι!
-Θα τηνε κάνω, Χίτλερ μου, εγώ την Ουκρανία,
όπως «παράδωσες» εσύ, τότε τη Γερμανία!
-Βλέπεις μανούλες με παιδιά, που φεύγουνε τροχάδι
κι άλλοι που πάν’ αδιάβαστοι και σωρηδόν στον Άδη;
-Βλέπεις τ’ αεροπλάνα μου, τα τανκς και τα κανόνια;
-Τα ’βγαλα για όσους νόμιζαν, πως άλλαξαν τα χρόνια!
-Αδόλφε, λένε οι αφελείς, η πρόοδος καλπάζει
και πόλεμος στις μέρες μας, καθόλου δεν ταιριάζει!
-Λοιπόν, σ’ εκείνο το πλευρό, ήσυχα ας κοιμούνται
κι όπως εσένα δεν ξεχνούν κι εμένα θα θυμούνται!
-Μπράβο, ρε πουτανάκο μου, είν’ ανοιχτοί οι δρόμοι,
μα ένα πράγμα θα σου πω, ζήτησέ μου συγγνώμη!
-Γιατί τότε στο Στάλινγκραντ, με τσάκισαν οι Ρώσοι
κι αυτό σας το αμάρτημα, ποιος θα το ξεπληρώσει;
-Αχ, δάσκαλε, τότε εγώ, δεν ήμουν γεννημένος,
αλλά είμαι στα μέτρα σου, κομμένος και ραμμένος!
-Τότε εσύ τους έκαψες, τους άτιμους Εβραίους,
αλλά δεν εξοφλήθηκε, ο λογαριασμός του χρέους!
-Ξέφυγαν κάποιοι μπάσταρδοι, φούρνων της Γερμανίας
κι ένα τσογλάνι έγινε, πρόεδρος Ουκρανίας!
-Κι ο βλάκας, λέει, «εντάχθηκε», με τους Αμερικάνους,
με απωανατολικούς και…δυτικούς ρουφιάνους!
-Μα, τότε, χτύπα, Πού(σ)τιν μου και κόψε του τη φόρα,
κάντον στάχτη τον κερατά, μη χάνεις ούτε ώρα!
-Μα, αυτό κάνω, δάσκαλε, τις φόρεσα τις μπότες
και, χα, χα, χα, μ’ απώλειες, ολίγους στρατιώτες!
-Αυτά, όμως, πράγματα ψιλά, ας είν’ καλά οι Ρωσίδες,
αυτές θα μού γεννοβολούν, δε χάνω τις ελπίδες!
-Και να σου πω, Αδόλφε μου, μού βάζουν τιμωρίες,
αυτοί όλοι οι πονηροί κι όλες οι συμμορίες!
-Ψηφίζουν μες στον ΟΗΕ, σχεδόν μ’ αφήνουν μόνο
και λένε θα μου κόψουνε, ως και το «οξυγόνο»!
-Υπέρ μου μόνο ψήφισαν, Συρία Ερυθραία,
Λευκορωσία, η αδελφή και Βόρεια Κορέα!
-Μα δε φοβάμαι, Χίτλερ μου, με όλους θα τα βάλω,
γιατί μες το μανίκι μου, έχω άσσο να βγάλω!
-Αυτοί, που παραπήρανε, αέρα τα μυαλά τους,
μόλις είπα ΠΥΡΗΝΙΚΑ, χέστηκαν στα βρακιά τους!
-Μ’ αυτόν το φόβο προχωρώ και πέρα θα τα βγάλω
και κράτη θα τσαλαπατώ, το ’να μετά το άλλο!
-Κι αν τύχει και αντισταθούν, «πατώ» την ίδια μέρα
και τον πλανήτη ολόκληρο, τινάζω στον αέρα!
Και του ουρλιάζει ο δάσκαλος, την οικουμένη όλη;!!!
Και πάνω στο κεφάλι του, αδειάζει το πιστόλι.
Κι ο Πού(σ)τιν εκτινάχθηκε κι ήτανε ιδρωμένος,
που ως κι ο Χίτλερ θα ’τανε, μαζί του θυμωμένος.
