γράφει ο
Βασίλης Αθ. Μυλωνάς
Χούλιγκανς και Νομοθέτες
Ήταν του Αγίου Τρύφωνα, την πρώτη του Φλεβάρη,
που σκότωσαν οι χούλιγκανς, ένα παιδί του Άρη.
Μόνο που τον ρωτήσανε, ρε τι ομάδα είσαι;
Πάρτη, λοιπόν, το στόμα σου, μια και για πάντα κλείσε!
Χτυπιές, κλοτσιές και μαχαιριές, δώσαν του Αλκιβιάδη
και στα δεκαεννέα του, τον στείλανε στον Άδη.
Ήταν κανονικό παιδί, ήθελε να σπουδάσει,
αλλά του κόψαν την κλωστή, στην τρυφερή του φάση.
Ήτανε άγνωστος γι’ αυτούς, στην τύχη τον κυκλώσαν,
στην τύχη τον μαχαίρωσαν, στην τύχη τον σκοτώσαν.
Μα, για να δούμε ποιοι ήταν, αυτοί οι δολοφόνοι,
που μες στο Πανελλήνιο, χρόνια δεν είν’ οι μόνοι.
Μάλιστα, είναι Χούλιγκανς, που σπάζουν και ρημάζουν
και, μάλλον, στο τσεπάκι τους, το κράτος μας το βάζουν.
Πολλές φορές τους βλέπουμε, να σπάν’ με βαριοπούλες,
να κάνουνε…γης Μαδιάμ και να φορούν κουκούλες.
Τρέχει η Αστυνομία μας, μέσα σ’ αυτές τις μπόρες,
μα όσους πιάνει αφήνονται, μετά από λίγες ώρες.
Τον είχαν πιάσει και αυτόν, που σκότωσε τον Άλκη
και οι αρχές τον είχανε, γνωστό μαχαιροβγάλτη.
Και τώρα όλοι τους θρηνούν, που τράβηξε δρεπάνι,
με τα συλλυπητήρια, στέλνουν κι ένα στεφάνι.
Μα, για σταθείτε να σας πω, σοφοί μας Νομοθέτες,
που αφήνετε αδέσποτους, νταήδες με φαλτσέτες!
Ότι θα κάνουνε κακό, αυτό είναι φως φανάρι,
για να το καταλάβετε, πόσον καιρό θα πάρει;
Μόνο δυο λόγια θα σας πω, για τον συγκεκριμένο,
που χρόνια τονε έχετε κι αυτόν σεσημασμένο!
Πως τότε, το δεκαεφτά, στον «πόλεμο» στον Βόλο,
έπαιξε πρωταγωνιστή κι όχι κομπάρσου ρόλο!
Το είκοσι μαχαίρωνε, μες στη Θεσσαλονίκη
κι έκανε τα σουλάτσα του, ως που να βγει η δίκη!
Πείτε μου, νόμοι είν’ αυτοί, μην έχετε σκοτάδι;
Δε βλέπετε που τριγυρνάν, λύκοι μες το κοπάδι;
Και τα «παιδιά» τα πιάνετε, σαν κλάψει κάποια μάνα,
ο Χότζας, όμως, τα ’δερνε, πρωτού σπάσουν τη στάμνα!
Μπορεί να είστε κορυφές, να έχετε Σοφία,
αλλά λίγο ακούσετε κι εμάς, την Κοινωνία!
Βλέπουμε μ’ αγανάκτηση, άγριους δολοφόνους,
να αφήνονται ελεύθεροι, μετά από λίγους χρόνους!
Κύριοι Νομοθέτες μου, λοιπόν, σοβαρευτείτε,
τους νόμους σας σπουδάσετε, να τους ξανασκεφτείτε!
Αλλά, αλήθεια, ποιοι είστε εσείς, όπου νομοθετείτε;
Σας καμαρώνω στη Βουλή, όποτε κι αν βρεθείτε!
Και πάλι σας…απόλαυσα, στα τέλη του Γενάρη,
που ο Διογένης θα ’ψαχνε, σοφούς με το φανάρι!
Ένας τον άλλον τάιζε, με φτυάρια τις τσουκνίδες
κι αυτό που μού μεινε στ’ αυτιά, ήταν μόνο τσιρίδες!
Μα, το αποκορύφωμα, ήτανε του Πολάκη,
που είπε το ασύλληπτο, «τσίγκινο σωβρακάκι»!
Κι εσείς, άνθρωποι αιρετοί, είσαστε νομοθέτες;
Λέω, στον χουλιγκανισμό, μην είσαστε συνφταίχτες;
Που στη Βουλή ακούγονται, λόγια πεζοδρομίου
και γίνονται στους χούλιγκανς, μαθήματα σχολείου!
Αυτό σας το παράδειγμα, δεν κάνει δυό παράδες
κι αν δεν αλλάξτε πρώτα εσείς, θα κλάψουνε μανάδες!
Όσο τέτοια «κοσμήματα» θα βγάζετε απ’ το στόμα,
τόσο Αλκιβιάδηδες, θα μπαίνουν μες το χώμα!
