γράφει ο
Βύρων Β. Δημητριάδης
“...Διεξάγουμε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας...”!!!
Με τη δήλωση του Πρωθυπουργού της χώρας να έχει αποικιοποιήσει το φαντασιακό της κοινωνίας των ελλήνων και κάθε σκέψη να περιορίζεται αναγκαστικά εντός των ορίων που αυτός έθεσε, ο Παντελής Μπουκάλας -λες σαν απάντηση- τιτλοφόρησε το άρθρο του (“Καθημερινή” 23/11): “Ο Πόλεμος σαν αυτοεκπληρούμενη Προφητεία”, όπου, μ' ένα πολύ απλό και κατανοητό τρόπο αναπτύσσει τον μηχανισμό της σχέσης μεταξύ συνέχειας και ασυνέχειας στην ιστορική πορεία των πραγμάτων των ανθρώπων.
Γράφει ο Παντελής: “...Δεν συμφωνώ με τη μάλλον διαδεδομένη πίστη ότι και ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα προκληθεί με γερμανική ευθύνη, υπάρχουν κι άλλοι υποψήφιοι πυροδότες...”.
Το πρώτο που έρχεται στο μυαλό είναι το αν αυτή η “διαδεδομένη πίστη” επηρεάζει τους “κι άλλους υποψήφιους πυροδότες”.
Αν δηλαδή, υπάρχουν αναγνωρίσιμα στοιχεία που χαρακτήριζαν την Πρωσική (Α' Π.Π.) και την Ναζιστική (Β' Π.Π.) Γερμανία που εντοπίζονται και στους σύγχρονους “υποψήφιους πυροδότες” ή, αν πρόκειται για κάτι εντελώς νέο.
Ανοίγω παρένθεση διότι σ' αυτό το χωροχρονικό σημείο -σύμφωνα με τη γνώμη που αυτή την περίοδο έχει σχηματίσει η αφεντομουτσουνάρα μου- ο φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης εντοπίζει μια ασυνέχεια που συντελέστηκε στην ιστορική πορεία των πολεμικών συγκρούσεων μεταξύ των ανθρώπων:
“...Όταν σκεφτόμαστε πάνω στον πόλεμο, δεν θέλουμε απλώς να μάθουμε αν υπάρχει μια ενόρμηση του θανάτου (Freud) που ωθεί τους ανθρώπους να σκοτώνονται... αλλά α. Ποιες είναι οι κοινωνικές διαδικασίες οι κοινές σε όλα τα είδη κοινωνίας, σε όλες αυτές τις μορφές καθεστώτων, που οδηγούν σε πολέμους...; β. Ποιοι είναι οι μηχανισμοί ή οι ψυχικές διαδικασίες, με τη βαθιά έννοια του όρου, οι ασυνείδητες διαδικασίες, που ωθούν τους ανθρώπους που ζουν σε μια δεδομένη κοινωνία ή υπό το δεδομένο καθεστώς να σκοτώνουν οι μεν τους δε;... Πώς γίνεται η σύζευξη αυτών των δύο πραγμάτων, δηλαδή των κοινωνικών διαδικασιών που οδηγούν προς τον πόλεμο και των διαδικασιών που κατασκευάζουν μέσα στις κοινωνίες άτομα ικανά να σκοτώνουν και να σκοτώνονται σ' έναν πόλεμο;
...Υπάρχει ένα είδος αυτοσυντηρούμενου συστήματος που περιλαμβάνει επίσης μια αυτάμυνα, ικανή φυσικά να στραφεί και εναντίον των εσωτερικών διαταράξεων...
...Το Έθνος-Κράτος έγινε μια από τις κεντρικές φαντασιακές σημασίες του σύγχρονου δυτικοποιημένου κόσμου... ήξερε πάντα να χρησιμοποιεί το μίσος για τον άλλο... έξω.
...Ο ρατσισμός είναι από τις πιο ακραίες εκδηλώσεις του μίσους για τον άλλο... Ο ίδιος ο ορισμός του ρατσισμού υπό την ακραία μορφή του που κανένας δεν φαίνεται να είδε μέχρι σήμερα, είναι ότι ο άλλος είναι μη μετατρέψιμος (μη προσηλυτίσιμος). Πράγμα εντελώς αντίθετο από εκείνο που συνέβη, επί παραδείγματι, με τις αραβικές κατακτήσεις ή με τη χριστιανική-ευρωπαϊκή επέκταση, που απέβλεπαν στον προσηλυτισμό (ή την εκμετάλλευση) των άλλων...
...Η μη μετατρεψιμότητα του άλλου αντιστοιχεί με τον αφανισμό του ανεξάρτητα από κάθε πραγματική ή λογική εκτίμηση...
Και αυτή τη μη μετατρεψιμότητα συναντάμε κάθε φορά που έχουμε να κάνουμε με την εξάλειψη καθαυτήν...” - βλ: “ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ”.
Με το κλείσιμο της παρένθεσης ανοίγουν οι προβολείς που φωτίζουν τα όσα γράφει στη συνέχεια στο άρθρο του ο Παντελής Μπουκάλας:
“...Ομολογώ εντούτοις την προκατάληψή μου: η προοπτική γιγάντωσης του στρατού μιας χώρας με βαρύτατο παρελθόν με τρομάζει. Και με τρομάζει ακόμη περισσότερο για τους εξής δύο λόγους:
Πρώτον, επειδή η Γερμανία και οι Γερμανοί δεν αντιμετώπισαν στο σύνολό τους καταπρόσωπο το παρελθόν τους αυτό, δεν το ψηλάφησαν με την οφειλόμενη τιμιότητα και ειλικρίνεια.
Αντίθετα, θέλησαν να το αφομοιώσουν ταχύτατα και ανώδυνα καταφεύγοντας σε προφάσεις του τύπου “δεν ήξερα τίποτε”, “εγώ έπαιρνα διαταγές” κτλ, ή και να το προσπεράσουν σαν να ήταν συμβατή με τα εν γένει πολεμικά ήθη η βιομηχανικών προδιαγραφών εξόντωση εκατομμυρίων ποντικιών, κατσαρίδων, “υπανθρώπων” κ.ο.κ.
Η πεισματική άρνηση των μεταπολεμικών γερμανικών κυβερνήσεων να αποζημιώσουν χώρες που τις δυνάστευσαν δολοφονώντας και λεηλατώντας, δεν έχει τόσο οικονομικά κίνητρα όσο ηθικά, δηλαδή ανήθικα: στην ουσία αρνούνται την “ιδιοκτησία” αν όχι του μείζονος ολοκαυτώματος τουλάχιστον των εκατοντάδων “μικρών” ολοκαυτωμάτων παντού στην υποδουλωμένη Ευρώπη...”.
Εντάξει. Έστω και μ' αυτόν τον σεμνό(;) τρόπο ο συγγραφέας μας περιγράφει τη μη αποναζιστικοποίηση της μεταπολεμικής Γερμανίας -μια πραγματικότητα που ανέδειξε πρώτη, νομίζω, η φιλόσοφος Χάνα Άρεντ με το ιδιαίτερα κυνηγημένο βιβλίο της “Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ”, αρκετά μέρη του οποίου μετέφερα σε σχόλια τα τελευταία χρόνια.
Βέβαια, παρενθετικά και μόνο, η μη αποναζιστικοποίηση της Γερμανίας έγινε εφικτή λόγω της συνειδητής κάλυψης της υπόλοιπης Ευρώπης και κυρίως των ΗΠΑ που την ίδια περίοδο ολοκλήρωναν τη δική τους ναζιστικοποίηση γνωστή, πλέον, ως νεοφιλελευθερισμός, αντικαθιστώντας τη μερική και τοπική Άρια φυλή με τη γενικευμένη παγκόσμια φυλή των ειδημόνων της οικονομικής ελίτ.
Την είδηση: “Ο Καγκελάριος της Γερμανίας Φρίντριχ Μερτς θέλει να φτιάξει η χώρα του τον μεγαλύτερο στρατό στην Ευρώπη...” ο Π.Μ σχολιάζει ως εξής: “...Και μάλιστα άρχισε ήδη τον νομοθετικό σχεδιασμό του, αποσπώντας ευρεία κοινοβουλευτική συναίνεση.
Δύο αριθμοί ίσως αρκούν: Το 2014 οι στρατιωτικές δαπάνες της Γερμανίας έφταναν τα 35 δισ ευρώ. Για το 2029 προβλέπεται δαπάνη 152 δισ ευρώ. Πενταπλασιασμός. Όχι των άρτων αλλά των όπλων. Γιατί το 2029;
Γιατί μέχρι τότε, όπως είπε ο Γερμανός υπ. Άμυνας Μπόρις Πιστόριους, “η Γερμανία πρέπει να βρίσκεται σε πολεμική ετοιμότητα”.
Άλλωστε, όπως διατείνονται ορισμένοι στρατιωτικοί αναλυτές, τους οποίους επικαλέστηκε ο Πιστόριους... το καλοκαίρι του 2025 ίσως ήταν το τελευταίο ειρηνικό της Ευρώπης.
Οπότε, καλού κακού, ας προμηθευτούμε δυο-τρεις “οδηγούς επιβίωσης”, ας ψάξουμε για καταφύγιο κι ας αρχίσουμε να αποθηκεύουμε όσπρια, παστά και μπίρες...”.
Η εικόνα της Γερμανικής συμμαχικής κυβέρνησης, των κομμάτων COU-CSU-SPD των χριστιανοδημοκρατών των Σοσιαλδημοκρατών των Πρασίνων, που πετυχαίνει μάλιστα ακόμη πιο “...ευρεία κοινοβουλευτική συναίνεση...” για την στρατιωτικοποίηση της οικονομίας και της ίδιας της Γερμανίας, η εικόνα αυτή, ταιριάζει απόλυτα, είναι η Γερμανία των Γερμανών που συνειδητά δεν θέλησαν να αποναζιστικοποιηθούν και που ορθά περιέγραψε ο Παντελής Μπουκάλας.
Εδώ εμφανίζεται ολοκάθαρα ένα περιστατικό ρήξης με το “αποικιοκρατούμενο φαντασιακό” -σύμφωνα με τον Καστοριάδη- ο Παντελής Μπουκάλας, ο συγγραφέας, μπορεί, όπως ο ίδιος δηλώνει, να τρομάζει με το “βαρύτατο παρελθόν” αλλά και με το παρόν της σημερινής Γερμανίας όμως δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι έχει τρομοκρατηθεί από το ίδιο το δικό του συμπέρασμα.
Αυτό δείχνει η συνέχεια όπου αναπτύσσει τον δεύτερο από τους λόγους που τον τρομάζουν: “...Ο φόβος μεγαλώνει επειδή στη σημερινή Γερμανία τον τόνο σε πολλά ζητήματα... τον δίνει η θεριεμένη Ακροδεξιά...”!!!
-Υπόθεση, βάσιμη, ότι με το “θεριεμένη Ακροδεξιά” εννοεί το κόμμα “Εναλλακτική για τη Γερμανία”, το AFD-.
Όμως είναι η “συμμαχική κυβέρνηση” με την “ευρεία κοινοβουλευτική συναίνεση” που στρατιωτικοποιεί τη γερμανική οικονομία και κοινωνία με στόχο την “ετοιμότητα πολέμου” και όχι η “Ακροδεξιά” -ή, πιο σωστά, μαζί και το AFD.
Και για όποιον δεν κατάλαβε, εδώ, έχουμε να κάνουμε με ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της Γερμανίας που τα τελευταία 80 (1945-2025) χρόνια συνεχίζει να καλλιεργεί, σαν σε θερμοκήπιο, τον ναζισμό σε υβριδική μορφή υπό την κάλυψη της κοινοβουλευτικής “δημοκρατίας”.
Υ.Γ. Οι ευρωπαίοι Φυρερίσκοι φτιάχνουν ιδιωτικούς μισθοφορικούς στρατούς τύπου Blackwater (ΗΠΑ), Wagner (Ρωσία), Ναζιστικά Τάγματα Αζόφ (Ουκρανία) κ.α γιατί γνωρίζουν ότι οι λαοί δεν πρόκειται να ξαναστείλουν τα παιδιά τους σε νέους πολέμους-σφαγεία.
