Ο Νίκος Χρυσάφης, δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Θάσου, τονίζει σε ανακοίνωση του πως το παλάτι των Λιμεναρίων δεν πωλείται, μετά τις συζητήσεις που έγιναν για αξιοποίηση του.
Ο κ. Χρυσάφης καλεί τους πολίτες της Θάσου να συστρατευθούν με την προσπάθεια να μπει ένα τέλος στο ξεπούλημα της περιοχής, όπως αναφέρει.
Η ανακοίνωση αναφέρει αναλυτικά τα εξής:
«Αυξημένο ενδιαφέρον και πολλές συζητήσεις γίνονται το τελευταίο διάστημα στην κοινωνία του νησιού μας με επίκεντρο την "αξιοποίηση" του Παλατιού Λιμεναρίων και της ευρύτερης περιοχής του ιστορικού Μεταλλευτικού Συγκροτήματος Θάσου.
Η φετινή επίσκεψη της υπουργού πολιτισμού κ. Μενδώνη στο μνημείο, κατέδειξε την αμηχανία και την έλλειψη σχεδιασμού από πλευράς του Δήμου Θάσου, ο οποίος δια στόματος του κ. Κυριακίδη δεν διατύπωσε ούτε μία σκέψη, ούτε μία ερώτηση, ούτε ένα σχέδιο από αυτά που υπάρχουν ξεχασμένα στα συρτάρια του Δήμου, σχετικά με την αξιοποίηση της περιοχής.
Παράλληλα, οι κατευθύνσεις της κυβέρνησης όπως έχουν καταγραφεί το τελευταίο διάστημα (πασαρέλες σε αρχαιολογικούς χώρους, διαφημιστικά με drone πάνω από την ακρόπολη κ.α.) αποκαλύπτουν ότι στόχος είναι η παράδοση των αρχαιολογικών χώρων της χώρας μας σε επιχειρηματικά συμφέροντα και όχι η ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών των εργαζομένων.
Μέσα σε αυτό το αρνητικό κλίμα εμφανίστηκαν όπως ήταν αναμενόμενο και οι "μνηστήρες της Πηνελόπης". Dealers των επιχειρηματικών συμφερόντων, που δούλεψαν μεθοδικά για να προχωρήσει η εκποίηση του Παλατιού και τις γύρω περιοχής.
Πλασάρουν την λογική ότι δήθεν “από το να μένει αναξιοποίητο, ασυντήρητο και τελικά να πέσει καλύτερα να το πάρει κάποιος ιδιώτης να το αξιοποιήσει”.
Φυσικά πρόκειται για ένα ψεύτικο δίλημμα αφού αφήνει απ’ έξω την ευθύνη του κράτους και της τοπικής διοίκησης και πάνω απ’ όλα αφήνει απ’ έξω τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας, των εργαζομένων, της νεολαίας και των λαϊκών στρωμάτων.
Ας θυμηθούμε το πρόσφατο ιστορικό του σχεδιαζόμενου ξεπουλήματος:
- Πριν λίγους μήνες παρακολουθήσαμε τις δηλώσεις του δημάρχου Θάσου κ. Κυριακίδη σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό, οι οποίες αναζωπύρωσαν τη συζήτηση γύρω από το έντονο ενδιαφέρον ισχυρών επιχειρηματικών κύκλων για την αξιοποίηση του Παλατιού, μέσω ενός προγράμματος που θα ανοίγει το δρόμο της εκμετάλλευσης της παραλίας των Μεταλλείων και της γύρω περιοχής.
Αναφέρονται σε ένα μοντέλο που θα επικεντρώνεται στην εστίαση, στη νυχτερινή διασκέδαση και στην παροχή υπηρεσιών τουριστικού ενδιαφέροντος με τη συμμετοχή μεγάλων επιχειρηματιών από την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια και στο νησί μας - σε απόλυτη ευθυγράμμιση με τις κατευθύνσεις της Κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης - σημειώνεται επιτάχυνση της μεγάλου μεγέθους επιχειρηματικής δραστηριότητας σε βάρος της μικρομεσαίας και των αυτοαπασχολούμενων που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό (παραχώρηση της μαρίνας σε ιδιώτες, τοποθέτηση μπαρών στις εισόδους μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων, ιδιωτικοποίηση των παραλιών, ανάπτυξη πολυκαταστημάτων διατροφής. εγκατάσταση
μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων, αδειοδότηση λιμανιού κ.ά.)
- Στη συνέχεια δόθηκε στη δημοσιότητα ερωτηματολόγιο της εταιρείας που εκπονεί μελέτη σκοπιμότητας και βιωσιμότητας του μνημείου.
Η μελέτη ανατέθηκε σε ιδιωτικό μελετητικό γραφείο μετά από εντολή του Υπουργείου Πολιτισμού, μέσω της Εφορίας Νεωτέρων Μνημείων της περιοχής μας. Ο Δήμος δεν ανοίγει τα χαρτιά του για τις θέσεις του. Γράμμα επτασφράγιστο η θέση της Δημοτικής αρχής στην διαβούλευση. Δεν την αποκαλύπτει καν στο Δημοτικό Συμβούλιο όπως οφείλει (!)
Η διοίκηση του Δήμου θέλει να ξεχάσει πως ο λαός των Λιμεναρίων έδωσε επί χρόνια τις καλύτερη δυνάμεις του για την αξιοποίηση του Παλατιού και της περιοχής που έχει χαρακτηριστεί "Ιστορικός Τόπος", με την προσδοκία να αξιοποιηθεί προς όφελός του κι όχι για να λεηλατηθεί από τους μεγάλους επιχειρηματίες.
Οι τελευταίοι αιρετοί που έβαλαν ένα λιθαράκι σε μία άλλου είδους αξιοποίηση που θα υπηρετούσε τις λαϊκές ανάγκες, ήταν οι τελευταίοι κομμουνιστές πρόεδροι της κοινότητας Λιμεναρίων και το έκαναν με την συμμετοχή φορέων και ανθρώπων που ήθελαν το μνημείο για την τοπική κοινωνία και τις ανάγκες της και όχι για την κερδοφορία κάποιων επιχειρηματικών ομίλων.
Με όλες τις αδυναμίες και τις παραλήψεις τους, ήταν
αυτοί (ιδιαίτερα επί προεδρίας του Παναγιώτη Βαλαβάνη) που κράτησαν το κτίριο όρθιο, με τσιμεντοενέσεις, περίφραξη, ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, επισκευές κουφωμάτων και στέγης κ.α.
Μετά τη λήξη της παραχώρησης του υπουργείου προς την Τοπική Διοίκηση, καμία Δημοτική Αρχή (η κάθε μία για διαφορετικούς λόγους), δεν έκανε την παραμικρή ενέργεια διάσωσης και αξιοποίησης. Αποτέλεσμα όλων η
πλήρης εγκατάλειψη.
Έρχεται λοιπόν τώρα η δημοτική αρχή να αποφασίσει μια δήθεν αξιοποίηση του μνημείου, που καμία σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας, των μικρών επιχειρήσεων και αυτοαπασχολούμενων.
Η “αξιοποίηση” του Παλατιού για κάποιες επιπλέον θέσεις εργασίας ήλιο με ήλιο για ψίχουλα έτσι όπως προσπαθεί να νομοθετήσει η κυβέρνηση με την θέσπιση του 13ωρου δεν είναι καμία ανάπτυξη για τους εργαζόμενους στον τόπο μας. Σκλάβοι του 21ου αιώνα στα “αμπέλια των παππούδων μας”, σε αυτά που συντηρήθηκαν και διατηρήθηκαν με κόπο και ιδρώτα της τοπικής κοινωνίας.
Η “αξιοποίηση” του Παλατιού από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον τομέα του τουρισμού και των υπηρεσιών μόνο προς το συμφέρον των μικροεπαγγελματιών και των αυτοαπασχολουμένων δεν θα είναι.
Μπορεί όμως να υπάρξει διαφορετικό μοντέλο; Φυσικά.
Ένα εναλλακτικό παράδειγμα δόθηκε στις Αποθήκες Μεταλλείων όπου για χρόνια, με ελάχιστα οικονομικά μέσα, άλλα με το λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο λειτούργησε ο χώρος σε μία άλλη λογική.
Με πάνω από 1.000 εκδηλώσεις πολιτιστικού ενδιαφέροντος να έχουν πραγματοποιηθεί, με δεκάδες συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις ζωγραφικής, επετειακές τελετές, λαϊκά γλέντια, υφαντικές δράσεις ,λαογραφικές εκθέσεις, επιστημονικά πειράματα, χορευτικές εκδηλώσεις, κινηματογραφικές προβολές, με την λειτουργία των μουσείων και πολλά άλλα.
Ο χώρος όλα αυτά τα χρόνια ήταν ανοιχτός και προσβάσιμος σε όλους κ για όλους.
Άλλες εναλλακτικές έχουν υποδειχθεί από τα πανεπιστήμια της χώρας μας, από επιστημονικούς οργανισμούς, από επιστήμονες διεθνής εμβέλειας και καλλιτέχνες, από το ΙΓΜΕ.
Προτάσεις για σύγχρονη, επιστημονικά μελετημένη ανάδειξη που μπορεί να περιλαμβάνει γεωμεταλλευτικό πάρκο, εκπαιδευτικό και συνεδριακό κέντρο, ωδείο, πινακοθήκη, δημοτική βιβλιοθήκη ή ακόμα και τμήμα σπουδών κάποιου Πανεπιστημίου ( θυμίζουμε το ενδιαφέρον του ΑΠΘ).
Οι προτάσεις αυτές όχι μόνο δεν αξιοποιούνται από την δημοτική αρχή, αλλά κρύβονται επιμελώς, και κυρίως αποσιωπούν το βασικό.
Το ποιός για ποιόν. Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι για την κερδοφορία τους ή ο λαός για τις ανάγκες του. Είναι δύο διαφορετικές απαντήσεις στο ίδιο ερώτημα που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να συμβιβαστούν η μια με την άλλη.
Φυσικά ξέρουμε ότι η δημοτική αρχή επιλέγει το πρώτο και ακριβώς για αυτό μέσω της φαινομενικής της απραξίας στοχεύει να παραδώσει το μνημείο στις ορέξεις και τα σχέδια ιδιωτών.
-Καλώ λοιπόν τα εργατικά σωματεία, τους επαγγελματικούς και πολιτιστικούς συλλόγους , τους μαζικούς φορείς του νησιού να πάρουν θέση, να δείξουν την αντίθεσή τους σε αυτούς τους σχεδιασμούς
-Καλώ κάθε συγχωριανό μου, εργαζόμενο, μικροεπαγγελματία, αυτοαπασχολούμενο και την νεολαία , τον καθένα που αισθάνεται προοδευτικός να συστρατευθεί και να βάλει ένα τέλος στην προσπάθεια ξεπουλήματος της περιοχής.
Νίκος Χρυσάφης, Δημοτικός Σύμβουλος, Επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Θάσου.»
