γράφει ο Τάσος Αποστολίδης

 

φωτογραφία: Μάριος Λώλος

 

(διαβάζεται σε 10’)

 

Παρακολουθώ τι γίνεται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης για το προσφυγικό. Κανείς δεν είπε ότι "η Ελλάδα τα έκανε θάλασσα, ελάτε να δούμε τι θα κάνουμε". Κανείς δε μιλά για ελληνικό πρόβλημα. Η Ευρώπη αντιλήφθηκε με μεγάλη καθυστέρηση τις συνέπειες του πολέμου και άρχισε να συζητά. Υποκριτικά έως ένα βαθμό, αλλά το κάνει.

 

Παρατηρώ μια Τουρκία να έχει «ιδρώσει» από τον φόβο μιας ρωσικής εισβολής ή του «ξηλώματος του πουλόβερ» από τα νοτιοανατολικά της και να εκβιάζει με την απαίτησή της για εσπευσμένη είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εκεί που ο Ερντογάν την είχε γραμμένη στα παλιά του τα παπούτσια τα τελευταία τουλάχιστον 5 χρόνια.

 

Η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών, αποδεικνύει ότι κανένας ΣΥΡΙΖΑ και κανένας Τσίπρας δεν «άνοιξε τις πόρτες» ή απηύθυνε προσκλήσεις στους πρόσφυγες. Ολόκληρη η Ευρώπη το βλέπει (και το παραδέχεται) αυτό.

 

Και η ΝΔ αναγκάζεται σε στροφή και αναδίπλωση μετά την κριτική περί «ανοιχτών συνόρων», τους χλευασμούς για την «κυρά Τασία» και την προσπάθεια για μονοπώληση του ακροδεξιού φάσματος, που το μόνο που προκαλεί είναι την περαιτέρω συρρίκνωσή της.

 

Το προσφυγικό ζήτημα (παλιότερα μας το έλεγαν μόνο «μεταναστευτικό») άρχισε να γίνεται πρώτο θέμα συζήτησης κυρίως από το κλείσιμο των συνόρων που έκανε η FYROM και τον εγκλωβισμό των προσφύγων στην Ελλάδα, που ήρθε ως φυσικό επακόλουθο.

 

Κι όμως, το προσφυγικό είναι σε όξυνση τα τελευταία 4 χρόνια τουλάχιστον. Απλά τώρα φάνηκε. 

 

Άλλωστε στην προεκλογική καμπάνια της ΝΔ (του Σαμαρά) το 2012, οι «μετανάστες» ήταν το βασικό θέμα, σε μια προσπάθεια να περιοριστούν οι «διαρροές» προς τη Χρυσή Αυγή.

 

Κι ενώ είναι γνωστό ότι τα μεγάλα αστικά κέντρα, και κυρίως η Αθήνα, αντιμετώπισαν όντως προβλήματα και με οικονομικούς μετανάστες, σκοπίμως κάποιοι έκρυβαν (;) το γεγονός ότι υπάρχουν προσφυγικές ροές.

 

Σκοπίμως κάποιοι «ξεχνούν» ότι χώρες όπως η Συρία αλλά και η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της βόρειας Αφρικής ζουν από το 2011, τουλάχιστον, ανεξέλεγκτες καταστάσεις, μεταξύ των οποίων και καθαρά εμπόλεμες καταστάσεις.

 

Για «εσωτερική κατανάλωση», αυτό που συζητιόταν στην Ελλάδα είναι οι «μετανάστες», αυτοί δηλαδή που φεύγουν από μια χώρα για να πάνε σε μια άλλη, με σκοπό καλύτερο μέλλον. Και είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα διαχρονικά είναι πύλη εισόδου μεταναστών που έχουν τελικό προορισμό την βόρεια Ευρώπη.

 

Δεν μπορούμε όμως να ξεχνάμε ότι γίνεται πόλεμος.

 

Την τελευταία διετία, μόλις, η συζήτηση αφορά τους πρόσφυγες. Και είναι αλήθεια ότι πολλά πράγματα έγιναν χωρίς τον παραμικρό σχεδιασμό, ότι διαπράχθηκαν σοβαρότατα λάθη, ότι αφέθηκε ένα τεράστιο κύκλωμα διακινητών σχεδόν ανενόχλητο να εμπορεύεται τον ανθρώπινο πόνο, είτε προσφύγων, είτε μεταναστών.

 

Είναι αλήθεια επίσης ότι πολλοί μετανάστες από μη εμπόλεμες χώρες, βρέθηκαν μέσα στις μάζες των προσφύγων και για πολύ καιρό εξασφάλιζαν την είσοδό τους στην Ευρώπη μέσω της «πίσω πόρτας» που λέγεται Ελλάδα.

 

Στην πολιτική εντοπίζονται αμέτρητα λάθη πάνω στα ζητήματα αυτά. Και παραλείψεις και αδιαφορία. Και λάθος υπολογισμοί και εκτιμήσεις.

 

Αυτό που οφείλουμε να παρατηρήσουμε όμως είναι τα αργά αντανακλαστικά που παρουσίασε μια ολόκληρη κοινωνία στο να αντιληφθεί και να διαχωρίσει τους πρόσφυγες από τους μετανάστες.

 

Μας πήρε καιρό, παρά την παγκοσμιοποίηση και την ταχύτητα διάδοσης της πληροφορίας, να αντιληφθούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι μπαίνουν σε σάπιες βάρκες και παίζουν το κεφάλι τους κορώνα γράμματα, ξοδεύοντας ολόκληρες περιουσίες, για να εγκαταλείψουν άρον-άρον τα σπίτια τους… επειδή ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ έχουν πόλεμο!

 

Και πριν σπεύσουν κάποιοι να ουρλιάξουν «μα γιατί δεν κάθονται στην πατρίδα τους να πολεμήσουν;», ας σκεφτούμε πρώτα ποιον πρέπει να πολεμήσουν αυτοί: το καθεστώς Άσαντ, τους επαναστάτες, τους Κούρδους, τον ISIS ή τις ξένες δυνάμεις;

 

Όποιος έχει την άποψη ότι όλοι αυτοί πρέπει να κάτσουν στα αυγά τους, ουσιαστικά δεν του καίγεται καρφί για τον παραλογισμό του πολέμου (ακόμη περισσότερο του συγκεκριμένου πολέμου) και για τις απώλειες αμάχων στην ίδια μας τη «γειτονιά».

 

Διαπράττει ύβρι, με την ακριβή σημασία που έδιναν οι Αρχαίοι Έλληνες. Και προκαλεί τη μοίρα του.

 

Το άσχημο δεν είναι ότι τέτοιες αντιλήψεις εντοπίζει κανείς απλώς σε μια μερίδα της κοινωνίας. Το άσχημο είναι ότι το βασικό κόμμα της αντιπολίτευσης, κόμμα που πιθανώς αύριο-μεθαύριο να κυβερνήσει (ξανά), όπως η ΝΔ, έχει ανάγει τέτοιες αντιλήψεις σε βασικές πολιτικές «θέσεις» εδώ και χρόνια.

 

Από το «δόγμα» Σαμαρά ο οποίος συνεχίζει απτόητος να λέει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε διάπλατα τις πόρτες για να μπουν μέσα οι μετανάστες» (λες και τις είχαμε ποτέ κλειστές) μέχρι τον Μεϊμαράκη που διατήρησε την ίδια ρητορική και συνέχισε να χρησιμοποιεί το ίδιο φοβικό όπλο της ακροδεξιάς προπαγάνδας, φτάσαμε στην ηγεσία Μητσοτάκη η οποία δείχνει να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στις διαφορετικές αναγνώσεις και εκτιμήσεις των ίδιων των μελών της. 

 

Κάποιοι νεοδημοκράτες ανταποκρίνονται με ευκολία στην εύκολη ακροδεξιά προπαγάνδα, κάποιοι θυμούνται ότι πρωτίστως είναι άνθρωποι και έρχονται να θυμίσουν πως δεν είναι ακροδεξιοί όλοι οι δεξιοί.

 

 

Δείτε τι έγινε τοπικά στο νομό Καβάλας.

 

 

Τα στελέχη της ΝΔ είχαν μια έμφυτη και από κεκτημένη ταχύτητα αντίδραση στο θέμα των προσφύγων. Μετανάστες τους έλεγαν όλους. Λαθρομετανάστες εννοούσαν. Στη συνέχεια, φάνηκε μερίδα της ΝΔ να παραδέχεται ότι υπάρχουν και πρόσφυγες. Και φυσικά υπάρχει ακόμη η άλλη μερίδα νεοδημοκρατών που βλέπει (ακόμη και σήμερα) μόνο μετανάστες. Στην τελευταία αυτή «κατηγορία» θα δείτε και ανθρώπους που αποτελούν βασικά τοπικά στελέχη.

 

Η φυσική αντίδραση της τοπικής κοινωνίας στο πλευρό των προσφύγων που περνάνε εδώ και μήνες από την Καβάλα, ξεπέρασε όλη αυτή την «κολλημένη δεξιά». Ο κόσμος επέδειξε αντανακλαστικά ανθρωπισμού, το έκανε μαζικά και στο τέλος σύρθηκε στον «ορθό δρόμο» και η τοπική ΝΔ, ή για την ακρίβεια μια σημαντική μερίδα της.

 

Κάποιοι, εντελώς ανόητοι, έσπευσαν να παίξουν ακόμη και με το ευαίσθητο θέμα του τουρισμού, αλλά ορισμένοι εντός ΝΔ επιμένουν να προσπαθούν να τους βάλουν στη θέση τους. Άρα δεν είναι όλοι ίδιοι.

 

Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή τις δηλώσεις και τα σχόλια πολλών προσώπων που προέρχονται από τη ΝΔ, διατηρούν διάφορα αξιώματα και θεωρείται ότι είναι τα βασικά στελέχη της. Από τη φρίκη που προκαλούσε το παραλήρημά τους κατά τις πρώτες ημέρες εγκλωβισμού προσφύγων στην Καβάλα μέχρι σήμερα, είδα πολλούς ανθρώπους να ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από τον ακροδεξιό συρμό.

 

Έχω στο μυαλό μου πολλούς «ανώνυμους» (μη πολιτευόμενους) νεοδημοκράτες που εξέφρασαν την επιθυμία μέχρι να φιλοξενήσουν πρόσφυγες στα σπίτια τους (ή έως και να υιοθετήσουν παιδιά ορισμένοι από αυτούς) αλλά και ορισμένους «επώνυμους» που ξεχώρισαν με τη στάση τους.

 

Είναι μάλιστα ένας από αυτούς που έχει δείξει αξιοσημείωτο ενδιαφέρον, και λόγω του επαγγέλματός του, που βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των προσφύγων, ασχολήθηκε με τα παιδιά, μιλούσε πάντα για πρόσφυγες και όχι μετανάστες, αντιστάθηκε στον εύκολο εσωκομματικό πειρασμό για τη γνωστή ρητορική.

 

Δεν ήταν από αυτούς που από ένα σημείο και μετά κατάλαβαν ότι «δεν τους παίρνει αλλιώς» αλλά επέδειξε από πολύ νωρίς το ανθρώπινο πρόσωπό του, βάζοντας στην άκρη το κόμμα. Είναι «σκληροπυρηνικός», είναι μητσοτακικός.

 

Δεν χρειάζεται να αναφέρω το όνομά του. Ίσως αδικήσω και άλλους που φέρθηκαν με αυτόν τον τρόπο. Παρακολουθώ όμως εδώ και εβδομάδες την δραστηριότητά του στο facebook και διαπιστώνω ότι είναι καθημερινά στο πλευρό των προσφύγων και δεν έχει δημοσιεύσει ο ίδιος ΟΥΤΕ ΜΙΑ φωτογραφία του, για να εκμεταλλευτεί το δράμα των ανθρώπων αυτών ή να επιδείξει την ανθρωπιστική του δραστηριότητα.

 

Είναι από αυτούς που μάλλον κατάλαβαν νωρίς ότι οι πολιτικές θέσεις που εκφράζει η ΝΔ δεν πρέπει να εστιάζουν μόνο στον εντυπωσιασμό και στην μείωση των διαρροών προς τη Χρυσή Αυγή. Πρέπει να περιλαμβάνουν και ουσία. Και ο τρόπος που ο ίδιος έδειξε να αντιλαμβάνεται την ουσία, είναι μια σαφής απόδειξη ότι δεν είναι όλοι οι δεξιοί ίδιοι, δεν είναι όλοι ρατσιστές, ξενοφοβικοί, παρτάκηδες.

 

Θα ήταν μια καλή ευκαιρία για τη ΝΔ να ξεκαθαρίσει, υπό τη νέα πλέον ηγεσία της, την ιδεολογία της αλλά και τις θέσεις της. Χωρίς διάθεση να «στρογγυλέψει» ή να τα βρει με όλους αυτούς που την έσυραν στο δεξιότερο άκρο του πολιτικού φάσματος. Με όλα αυτά τα παραμάγαζα που το μόνο που καταφέρνουν είναι να μετατρέπουν την συρρικνωμένη ΝΔ σε ένα ακόμη μικρότερο κόμμα ή μία «μεγαλύτερη και πιο ‘σοβαρή’ Χρυσή Αυγή».

 

Θα ήταν ακόμη καλύτερο αυτό να γίνει προτού εκλεγούν οι πρόεδροι στις ΝΟΔΕ και στις δημοτικές οργανώσεις. Ωστόσο το συνέδριο θα γίνει όταν θα έχουν ήδη εκλεγεί οι επικεφαλής των τοπικών οργανώσεων που είναι πολύ πιθανόν να εκφράζουν «ένα άλλο κόμμα» που θα έχει προσγειωθεί στην πραγματικότητα και που σίγουρα δεν υφίσταται με τη σημερινή του ιδεολογική μορφή.

 

Και για να μην παρεξηγηθώ… εννοείται ότι η ΝΔ (και τα κόμματα της αντιπολίτευσης γενικά) πρέπει να κάνουν κριτική στους λάθος χειρισμούς. Είναι μια πολιτική ευκαιρία το προσφυγικό, αρκεί να μείνουν στην ουσία.

 

Αν όμως η άσκηση πολιτικής επικεντρωθεί μόνο στο να σπείρει δηλητηριώδη καρπό, η συνέχεια είναι προβλέψιμη: θα θερίσει δηλητήριο λίγο καιρό αργότερα.