γράφει ο
Βασίλης Μυλωνάς
Ας πάμε να ψηφίσουμε, την Κυριακή και πάλι,
τώρα που μας υπόσχονται, θα φτιάξουνε το χάλι!
Το λένε στη διαπασών, ξανά απ’ τα μπαλκόνια
κι αν τους ακούω χαίρομαι, σα να λαλούν αηδόνια!
«Γιατρούς; κανένα πρόβλημα, θαααα πάρουμε χιλιάδες,
θα ’ναι σε θέση να κοιτούν, ακόμη δυό Ελλάδες!
Για νοσοκόμες; μπα τι λες, θα ’χουμε και περίσσιες,
τσούρμο και οι νυχτερινές, τσούρμο και οι ημερήσιες!
Σχολειά; να δείτε, βρε παιδιά, η Ελλάδα μας θ’ αστράφτει
και τα παιδιά θα έχουνε, όλα μυαλό ξυράφι!
Μισθοί; μπα μην αγχώνεστε κι αυτοί θα ανεβούνε,
σίγουρα με του Μπαγκλαντές, θα συναγωνιστούνε!
Ακρίβεια; όχι, Έλληνες, αυτή μη σας τρομάζει
και μην κοιτάτε που η βροχή, τώρα έγινε χαλάζι!
Όλα θα τα φτηνύνουμε, αγαπητοί μας φίλοι,
αλλά λίγη υπομονή, ζήσε Μάη για τριφύλλι!
Στέγη, Κόκκινα Δάνεια; για εμάς είναι παιχνίδι,
τα σχέδια τα τρομερά, τα ’χουμε έτοιμα ήδη!»
Αυτά μας λέν’ οι αρχηγοί, μας δίνουνε κουράγιο,
μα «έδραξαν» στα σχόλια, στο πρόσφατο ναυάγιο!
Μπέρδεψαν το Λιμενικό, μπήκαν μες στα νερά του
και ξέραν πιο καλά αυτοί, μας λένε, τη δουλειά του!
Μπροστά στα τόσα θύματα, σε τέτοια τραγωδία,
μαλώνουν πάνω στις ψυχές, δε χάνουν ευκαιρία!
Αλλά κι εκείνος ο καβγάς, παιδιά, για την Ροδόπη,
γελάει μαζί τους ο Ερντογάν και η…κουτσή Καλλιόπη!
Ναι, φίλοι, είναι γνώρισμα, ετούτο της φυλής μας,
που πάντα τα ματάκια μας, βγάζουμε μοναχοί μας!
Μόνοι μας πλακωνόμαστε, αλύπητα στο ξύλο
και δε μας νοιάζει αν ρίχνουμε, νερό σε ξένο μύλο!
Να σας θυμίσω, αν θέλετε, τους Περσικούς Πολέμους,
που παρά λίγο η Νίκη μας, θα ’βρισκε τους ανέμους!
Το Εικοσιένα, είναι γνωστό, που άναβε η Ελλάδα,
είχαμε και εμφύλιο…μα τέτοια εξυπνάδα!
Κι ο Χίτλερ σαν τσακίστηκε, με τανκς και με κανόνια,
εμείς το συνεχίσαμε, άλλα πεντέξι χρόνια!
Αυτά και δε θα βάλουμε, μυαλό, μάλλον, ποτέ μας,
μα τώρα ας επανέρθουμε, σ’ αυτές τις εκλογές μας!
Ας πάμε να ψηφίσουμε, κόμματα, κομματάκια,
να πάνε να αναπαυθούν, Σαρμάς και…σαρμαδάκια!
Ας βγάλουμε κυβέρνηση, να μην πάμε για τρίτες
κι ας είν’ ελαττωματική κι ας μη βουλώνει τρύπες!
Μήπως καμιά της προκοπής, είχαμε τόσα χρόνια;
Και πόσους δεν αντέξαμε, σαν τα βουνά στα χιόνια!
Γιατί, κάποιοι μάς είπανε…του φόβου και του γούστου,
άμα δε «βγούν’», ξανά εκλογές, στις δεκαπέντε Αυγούστου!
Μα, τι είναι οι εκλογές, ψωμί με μαρμελάδα;
Ανάρια, ανάρια το φιλί, για να ’χει νοστιμάδα!
