γράφει ο

Βασίλης Μυλωνάς

 

Παιδιά, πάμε για εκλογές, τ’ Aγίου Κωνσταντίνου,

μέρα καταναλώσεως και τσίπουρου και οίνου.

 

Κατ’ όναρ του πρωθυπουργού, θα του ’πε η Άγια Ελένη,

βάλε τους να ψηφίσουνε, σαν θα ’ναι μεθυσμένοι.

 

Γιατί αν ψηφίσουν νηστικοί και τα ’χουν τετρακόσα,

σαν μετρηθούνε τα κουκιά, θα καταπιείς τη γλώσσα.

 

Δεν σας ξεχνάει ο λαός, πέντε δεκαετίες,

που δώσατε ανεύθυνα και αφορμές κι αιτίες.

 

Που είστε στην τσαπατσουλιά, στο δε βαριέσαι, πρώτοι

και όλα σάς μαράνανε, προ πάντων η Ευρώπη.

 

Έτσι, η μπίλια έκατσε, είκοσι μιά του Μάη,

ας πάμε να ψηφίσουμε, παιδιά και όπου πάει.

 

Ακούμε τον πρωθυπουργό, να λέει για κυβερνήσεις,

μα, να φοβάται ο φτωχός, τις τερατογεννήσεις.

  

Μ’ αυτή τη λέξη τι εννοεί, θέλω να καταλάβω,

αλλά μέχρι τις εκλογές, δεν ξέρω αν προλάβω.

 

Μήπως δεν ήταν τέρατα, ως τώρα οι κυβερνήσεις;

Μισόν αιώνα ψάξε τις, καμία μην αφήσεις!

 

Που μοιάζανε του κύκλωπα, που είχε ένα μάτι

και βλέπαν του συμφέροντος, μόνο το μονοπάτι;

 

Που βάζαν τους ημέτερους, σε κάθε υπηρεσία,

μόνο από «κάτω» έκραζαν, για αξιοκρατία.

 

Όσοι ως τώρα κράτησαν, σφιχτά τα χαλινάρια,

ούτε τον δρόμο άλλαξαν, μα ούτε και τ’ αχνάρια.

 

Μόνο ένα κατάφεραν, Θέ μου τι κοροϊδία,

Ευρώπη να λεγόμαστε κι είμαστε Τανζανία.

 

Ας πάμε να ψηφίσουμε, του Αγίου Κωνσταντίνου

κι ας θυμηθούμε τ’ όνομα του κάθε…θεατρίνου.

 

Που βγαίνουνε και τάζουνε, λαγούς με πετραχήλια

κι ύστερα λένε, αυτά, παιδιά, είναι…ξινά σταφύλια.

 

Τώρα σαρακοστιάτικα, πάλι ανασκουμπωθήκαν,

σένα κι εμένα, φίλε μου, μας ξαναθυμηθήκαν.

 

Και δώσ’ του λόγους φωναχτούς, δώσ’ του οι εξορμήσεις,

να σου τρελάνουν το μυαλό, να πας να τους ψηφίσεις.

 

Βγαίνουνε καθημερινές, θα βγουν και του Λαζάρου,

ψάχνουνε στα τεφτέρια τους, τ’ όνομα του κουμπάρου.

 

Σίγουρα δε θα χάσουνε, τη μέρα των Βαΐων,

ίσως τις μέρες των Παθών, λουφάξουν, των Αγίων.

 

Αλλ’ όντας Πασχαλιάτικα, μην τύχει τους ακούσω,

ό,τι μου έρθει στο μυαλό, χύμα θα τους το λούσω.

 

Όσο του άπιστου Θωμά, ας λέν’ κι ας τσαμπουνάνε,

δε θα πιστέψω ούτ’ ένα «ΘΑ» και ας μη με συγχωράνε.

 

Μα, πρώτα ας προσκυνήσουμε, τη Μεγαλοβδομάδα

κι οπίσω σ’ έχω σατανά, πολιτική ζαλάδα!

 

Και όταν θα γιορτάζουνε, ο Κώστας κι η Ελένη,

θα πάμε να ψηφίσουμε και…ίσως μεθυσμένοι.