γράφει ο
Γιώργος Καρανίκας
Το 2018 ο νυν υπουργός Υγείας της Ν.Δ. είχε υποσχεθεί στον εαυτό του πριν δύο χρόνια το 2016, ότι θα αναδείκνυε με κάθε τρόπο τα μείζονα θέματα των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων στα ελληνικά νοσοκομεία που καταγράφουν «αρνητικές πρωτιές» μεταξύ των ευρωπαϊκών σε περιστατικά νοσηρότητας και θανάτους…
Όταν ο κ. Θάνος Πλεύρης, έχοντας εκδηλώσει μια, ενδονοσοκομειακή όπως αποδείχθηκε, λοίμωξη, άκουσε τον γιατρό στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016, να τον ενημερώνει για την αναγκαία και κρίσιμη ιατρική πράξη στην οποία θα υποβαλλόταν έχασε τον κόσμο γύρω του και ζήτησε μόνο να δει τα παιδιά του.
Τα λόγια αυτά τον σημάδεψαν τότε, όπως ο ίδιος εκμυστηρεύτηκε και τον σημάδεψε η παραμονή του επί οκτώ ημέρες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, "σε έναν νεκρό χώρο μεταξύ ζωής και θανάτου" όπως την περιέγραφε τότε.
Δύο χρόνια μετά από την παρ´ ολίγον μοιραία για τη ζωή του περιπέτεια υγείας (σηψαιμία λόγω ενδονοσοκομειακής μόλυνσης) που αντιμετώπισε, βγαίνοντας νικητής, ο νομικός και ο νυν υπουργός Υγείας, που προφανώς δεν ξέχασε ούτε τις δύσκολες ώρες που πέρασε αλλά ούτε και την υπόσχεση που έδωσε πρωτίστως προς τον εαυτό του, ότι δηλαδή θα αναδεικνύει με καθε πρόσφορο τρόπο τα μείζονα θέματα των σοβαρών και συχνά θανατηφόρων ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων στα ελληνικά νοσοκομεία που καταγράφουν «αρνητικές πρωτιές» μεταξύ των ευρωπαϊκών σε περιστατικά νοσηρότητας και θανάτους
Με αφορμή για εκείνη την κατάθεση καρδιάς εξέδωσε βιβλίο, με θέμα "Νοσοκομειακές Λοιμώξεις", με το οποίο πραγματεύεται αυτό το εξαιρετικά κρίσιμο ζήτημα στον χώρο του Ιατρικού Δικαίου.
Ένα βιβλίο το οποίο συνδυάζει, όπως υπογράμμισε κατά την παρουσίασή του ο κ. Πλεύρης, την ατυχή προσωπική εμπειρία με τη νομική του κατάρτιση….
Τα χρόνια πέρασαν ο άνθρωπος έγινε καλά εντελώς και η τύχη τα έφερε να βρεθεί στο τιμόνι του υπουργείου Υγείας αντικαθιστώντας τον Βασίλη Κικίλια που θεωρήθηκε ότι δεν τα κατάφερε καλά και τον μετέθεσαν στο Υπουργείο Τουρισμού όπου μετά βεβαιότητας τα πήγε άριστα…
Ο Θάνος Πλεύρης αυτή την στιγμή είναι υπουργός Υγείας και προφανώς θα πρέπει να του θυμίσουμε ότι μας χρωστάει (για όσα έλεγε, υποσχόταν και έγραφε σε βιβλία) μιαν εξήγηση!
Πόσοι θάνατοι στην πανδημία και μετά μέχρι σήμερα προήλθαν από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και τι έχει κάνει για να τις μειώσει μια και σήμερα οργιάζουν σύμφωνα με τους γιατρούς του ΕΣΥ στο Εθνικό μας Σύστημα Υγείας;
οκομεία από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις;
Θα ρωτήσει άραγε ο υπουργός τους συμβούλους «ειδικούς» που με βάση τη νομιμοφροσύνη τους διορίστηκαν, πόσοι ασθενείς πέθαναν στα νοσοκομεία από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και πόσοι απευθείας από επιπλοκές του κορονοϊού.
Θα ρωτήσει άραγε τι έκαναν οι λαμπροί επιστήμονες για τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις πέραν του να τις αποκρύπτουν ή να τις υποβαθμίζουν;
Μήπως υπό την πίεση των περιστατικών συνέδεαν τον ένα ασθενή μετά τον άλλο στους αναπνευστήρες που δεν υπήρχε επαρκής χρόνος για να αποστειρωθούν;
Μήπως ο χρόνος αποικισμού (μόλυνσης) από ανθεκτικά ενδονοσοκομειακά στελέχη μικροβίων ήταν ελάχιστος και οι ΜΕΘ είχαν μεταβληθεί σε ποσοστό απαράδεκτο επιστημονικά σε προθάλαμοι των νεκροτομείων;
Μάλιστα ένας γιατρός ο καρδιολόγος Νίκος Παναγιωτόπουλος (καμία σχέση με τον υπουργό Άμυνας), από αυτούς που το μακρινό 2016 περιέθαλψαν τον νυν υπουργό και τότε ασθενή, αναφέρει ότι: «επειδή είχα την τιμή να τον περιθάλψω στην προσωπική περιπέτεια της υγείας του να του υπενθυμίσω ότι αυτός με ενδονοσοκομειακή λοίμωξη είχε το προνόμιο να νοσηλευθεί σε ΜΕΘ ιδιωτικού νοσοκομείου, ενώ κατά την πανδημία ο ίδιος προστάτευσε τους ιδιώτες κλινικάρχες από το να «μολύνουν» τα ακριβά τους κρεβάτια ΜΕΘ με το φονικό ιό.
Και είναι δεδομένο ότι αν δεν είχε φροντίσει ο υπουργός και οι νομικοί σύμβουλοι των κυβερνώντων να ψηφίσουν τον περίφημο νόμο περί ατιμωρησίας, τα ερωτήματα αυτά και δεκάδες άλλα δε θα τα κάναμε εμείς ανεπίσημα αλλά κάποιος ανακριτής επίσημα.
Αλλά το πρόβλημα κυρίως δεν είναι νομικό. Είναι ηθικό και πολιτικό. Στη διαχείριση της πανδημίας αποτύχαμε. Απόδειξη οι 35.000 νεκροί σε μια χώρα που καταστράφηκε κοινωνικά, ψυχολογικά και οικονομικά, την ίδια ώρα που οι νεκροί στην «ανοιχτή» Σουηδία είναι 21.000. Επειδή όμως είμαστε Έλληνες και καλοπροαίρετοι θα περιμέναμε τουλάχιστον μια συγγνώμη και μια έμπρακτη απόδειξή της που θα ήταν μερικές παραιτήσεις. Δυστυχώς δεν υπήρξε ούτε μία.
Αντίθετα απέναντι σε μια κοινωνία που εύκολα φατριάζεται, το θέμα έγινε κομματικό και το αφήγημα της επιτυχούς διαχείρισης της πανδημίας προωθείται στα στρατευμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Τελικά φαίνεται ότι δε φταίει η επιστήμη αλλά η απουσία ντροπής. Κι όταν δεν υπάρχει ντροπή καλό είναι να μην έχουμε άλλες απαιτήσεις γιατί η υπόθεση είναι χαμένη. Και όπως είπε και ο συγγραφέας στην αρχή του άρθρου, την περίοδο αυτή : «Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια μια που δεν ντράπηκαν τα στόματα που τα έλεγαν»…
Πρωθυπουργέ μήπως ήρθε η ώρα για μια διόρθωση μέσω ανασχηματισμού;
