γράφει ο
Γιώργος Καρανίκας
Πραγματικά μας κάνει εντύπωση εδώ στην Ελλάδα ότι τελικά ο Τράμπ είναι σκληρό καρύδι!
Βέβαια στις τελευταίες εκλογές που έγιναν στις ΗΠΑ που αποκαλούνται ενδιάμεσες θεωρητικά ο Τραμπ αποδυναμώθηκε, αλλά διάβασα κάπου ότι ο αποκαλούμενος «Τραμπισμός», αυτή η πολιτική-κοινωνική «κουλτούρα» που δίχασε και ξύπνησε εμφυλιακούς εφιάλτες στις ΗΠΑ, παραμένει ζωντανή.
Ο Νώντας Βλάχος σημειώνει ότι «μπορεί βεβαίως να μην εκφραστεί στις επόμενες προεδρικές εκλογές από τον ίδιο τον Τραμπ, ο οποίος παρά την ηχηρή «σφαλιάρα» που δέχθηκε θα επιδιώξει να επανέλθει δριμύτερος και να διεκδικήσει τον προεδρικό θώκο.
Εντός, όμως, των Ρεπουμπλικάνων υπάρχουν αρκετοί θιασώτες του «Τραμπισμού», σκληροί συντηρητικοί οι οποίοι ασπάζονται πλήρως το δόγμα που έφερε τον δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία στον Λευκό Οίκο και τη χώρα στα πρόθυρα του εμφυλίου.
Αποτελεί, βεβαίως, μείζον πρόβλημα για τους Ρεπουμπλικάνους πως θα διαχειριστούν την ακόρεστη φιλοδοξία του Τραμπ να διεκδικήσει το χρίσμα για την προεδρία, ενώ έχει καταστεί αντιληπτό πως αυτός βρίσκεται στον «πυρήνα» της αποτυχίας του κόμματος, να πετύχει μια συντριπτική νίκη.
Οι κεντρικές επιλογές του Τραμπ σε πρόσωπα που διεκδίκησαν κυρίως θέσεις στη Γερουσία, αποδείχθηκαν αποτυχημένες και συνετέλεσαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση ενός ήπιου και διαχειρίσιμου εκλογικού αποτελέσματος για τον Τζο Μπάιντεν και τους Δημοκρατικούς.
Ο Τζο Μπάιντεν, που έβλεπε τη δημοφιλία του να κατρακυλάει στο ναδίρ το προηγούμενο διάστημα, νιώθει ασφαλώς ανακουφισμένος, αποδεικνύοντας ότι τόσο αυτός όσο και οι Δημοκρατικοί επέδειξαν ισχυρές αντοχές και ανέκοψαν τη φόρα του Τραμπ. Θετική εξέλιξη για τους Δημοκρατικούς, που όμως δεν αφήνει περιθώρια πανηγυρισμών.
Ο Ντόναλντ Τραμπ που ως πρόσωπο πρεσβεύει το «απόλυτο κακό» για τους προοδευτικούς των ΗΠΑ, θεωρητικώς ηττήθηκε, όμως υπάρχουν σοβαροί και επίδοξοι αντικαταστάτες του, με συγκλίνουσες φυλετικές, οικονομικές και πολιτικές απόψεις γι’ αυτόν.
Πρόσωπα, όπως για παράδειγμα ο Ρον ντε Σάντις ο οποίος κέρδισε μετά ευκολίας την πολιτεία της Φλόριντα, και υιοθετεί ιδιαίτερα συντηρητικές θέσεις που γοητεύουν το ακραίο δεξιό κοινό των ΗΠΑ. Ένα «γνήσιο» τέκνο του Τραμπισμού θα έλεγε κάποιος…
Οι ΗΠΑ παραμένουν βαθιά διχασμένες σε μείζονα ζητήματα όπως είναι αυτά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της μετανάστευσης, της ευρύτερης κοινωνικής ατζέντας.
Το γεγονός ότι το ζήτημα των αμβλώσεων αποδείχθηκε καθοριστικός παράγοντας στις εκλογές και στην επικράτηση των Δημοκρατικών σε συγκεκριμένες πολιτείες, όπου οι Ρεπουμπλικάνοι εμφανίζονταν ως ακλόνητα φαβορί, καταδεικνύει με εμφατικό τρόπο τις αποκλίνουσες τάσεις και τις ριζωμένες αντιθέσεις στην αμερικανική κοινωνία, η οποία ψάχνει κατεύθυνση».
Από τη μια ο Τραμπισμός στις ΗΠΑ, από την άλλη ο Πουτινισμός στην Ρωσία, ενώ στην Ευρώπη η μπαμπούλας της ακροδεξιάς, δυνάμεις έτοιμες λες να κατασπαράξουν τον κόσμο ολόκληρο.
Αλλά το πρόβλημα είναι αλλού…
Δυστυχώς οι κεντροδεξιοί και σοσιαλιστές ηγέτες έχουν στην πραγματικότητα απογοητεύσει τους ψηφοφόρους που τους επέλεξαν, ορισμένοι εξ αυτών με πάθος και για δεκαετίες!
Τι λένε σήμερα οι ηγέτες της Ευρώπης;
Μην ψηφίζετε τους λαϊκιστές ακροδεξιούς γιατί έχουν κρυφή ατζέντα και πιθανόν παίζεται με την φωτιά να τιναχθεί στον αέρα η Ενωμένη Ευρώπη!
Από την άλλη δείχνουν τα χάλια της Βρετανίας που έφυγε από την ευρωπαϊκή αγκαλιά και νοιώθει πρωτόγνωρους κλυδωνισμούς με παραιτήσεις πρωθυπουργών και άδεια ράφια στα σούπερ μάρκετ!
Τι λέει η φιλελεύθερη κυβέρνηση της Ελλάδας; Θέλετε ψηφοφόροι να πάμε πίσω ή μπροστά;
Τελικά κανείς δεν μας λέει τι είναι το πίσω και τι το μπροστά!
Από την άλλη η αντιπολίτευση μιλά για κατήφορο της κυβέρνησης με παρακολουθήσεις και πολιτικές χωρίς κοινωνικό αποτύπωμα, αλλά είδαμε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να βάζει στην άκρη το πρόγραμμα που έδωσε στην ΔΕΘ για τον λαό και να επενδύει στην σκανδαλολογία και τις αποκαλύψεις γύρω από τις υποκλοπές!
Οι δημοσκοπήσεις απορρίπτουν σκάνδαλα, υποκλοπές, κούφιες υποσχέσεις και φυσικά για μια ακόμη φορά φαίνεται ότι στην Ελλάδα θα ψηφίσουμε όχι τιμωρητικά αλλά …με την θεωρία των πιθανοτήτων!
Ποιος είναι λιγότερο ψεύτης; Ποιος είναι λιγότερο επικίνδυνος; Ποιος είναι εν μέρει αξιόπιστος; Ποιος μας φοβάται περισσότερο;
Και ότι απορρίπτεται έχει την δύναμή του!
