γράφει ο 

Γιώργος Καρανίκας

 

 

Είναι απορίας άξιον γιατί η γηραιά ήπειρος που είναι η Ευρώπη θα πρέπει να απορυθμίζεται κάθε εικοσαετία και να βιώνει καταστάσεις που ξέρει πως έπρεπε να αποφεύγει μετά τα όσα τράβηξε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

 

Ποιος είναι αλήθεια ο παράγοντας που απορυθμίζει μια γεωγραφική οντότητα η οποία έχει συνδετικούς κρίκους και μάλιστα με μαεστρία με αποτέλεσμα να ρυθμίζεται το κοντέρ σχεδόν από το μηδέν; 

 

Η όλη ιστορία στην σύγχρονη εποχή ξεκινά από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου όπου ορισμένοι πίστεψαν ότι η «ήττα» της Ρωσίας και του ανατολικού βραχίονα ήταν εξασφαλισμένη. 

 

Κι όμως τότε ξεκίνησε ο απεγκλωβισμός της Γερμανίας από την ασφυκτική εποπτεία των ΗΠΑ και ακολούθησε ένας περίεργος εναγκαλισμός της με την Ρωσία ο οποίος με την παραδοσιακή φιλία με την Τουρκία οδηγεί σε περιπέτειες.

 

Κι έρχεται ο διαμελισμός και η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, όπου με ένα έγγραφο του 2019 που έρχεται στην επικαιρότητα και ο Γραμματέας της CIA το είχε χαρακτηρίσει ως «εμπιστευτικό», φέρεται να συντάχθηκε στο Μόναχο το 1977, σε συνάντηση πρακτόρων της αμερικανικής CIA και της γερμανικήςBND.

 

Το σχέδιο προέβλεπε τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας σε δύο μεγάλα μπλοκ.

 

Το ένα θα ήταν υπό γερμανική επιρροή και το άλλο θα ήταν υπό αμερικανική επιρροή. Και αν αναλογισθούμε τη σημερινή κατάσταση, όλα συνέβησαν όπως αναφέρει το σχέδιο, τονίζει η σερβική εφημερίδα Κουρίρ η οποία και το έφερε στο φως. 

 

Ακολουθεί το 2009 όπου τότε κατά τον Φλεβάρη τον κώδωνα του κινδύνου κρούει όσο το δυνατόν ηχηρότερα ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρόμπερτ Ζέλικ, απευθυνόμενος σε δυτικές τράπεζες, που αποσύρουν κεφάλαια από την ανατολική Ευρώπη. 

 

«Θα ήταν μία πραγματική τραγωδία αυτή τη δεδομένη ιστορική στιγμή η Ευρώπη να διχαστεί ξανά, αφού κατόρθωσε να ενοποιηθεί» τόνισε. «Απευθύνω έκκληση στη δυτική Ευρώπη να μην αποσύρει κεφάλαια από την Ανατολική, αλλά αντιθέτως να προστρέξει και να δώσει βοήθεια στους γείτονές της».

 

Σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung», ο Ρόμπερτ Ζέλικ διαβλέπει ότι η ευρωπαϊκή ενότητα θα τεθεί εν αμφιβόλω, εάν συνεχίσουν οι δυτικές τράπεζες να αποσύρουν κεφάλαια από τις θυγατρικές τους στην ανατολική Ευρώπη. 

 

Το ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι η εντελώς αντίστροφη κίνηση, «η αναχρηματοδότηση της περιοχής, γιατί η ανατολική Ευρώπη μαζί με τη Ρωσία, την Ουκρανία και την Τουρκία χρειάζονται 120 δισεκατομμύρια δολάρια για την αναδιάρθρωση της κεφαλαιακής δομής των τραπεζών τους». Αυτά τα κεφάλαια δεν θα μπορέσουν να τα εξασφαλίσουν, χωρίς έξωθεν βοήθεια.

 

Και ερχόμαστε στον Γενάρη του 2022, όπου η Washington Post αναφέρει ότι, μπορεί το άγχος της Ευρώπης για την ουκρανική κρίση να αυξάνεται διαρκώς, όμως οι βαθιοί διχασμοί ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη μπαίνουν εμπόδιο στην επίτευξη μιας κοινής αντιμετώπισης της ρωσικής απειλής από τις δυτικές δυνάμεις. 

 

Και ο διχασμός λειτουργεί υπέρ των σχεδίων του Πούτιν, που σύμφωνα με αναλυτές δεν θα μπορούσε να επιλέξει καλύτερη περίοδο για να προκαλέσει την Ευρώπη.

 

Η αμερικανική εφημερίδα σημειώνει ότι ΝΑΤΟ και της ΕΕ επιμένουν ότι επιθυμούν να αποτρέψουν μια ρωσική επίθεση εις βάρος της Ουκρανίας και σκοπεύουν να επιβάλουν κυρώσεις εις βάρος της Ρωσίας σε περίπτωση που προχωρήσει σε εισβολή.

 

Ωστόσο, πριν από δυόμιση μήνες εκτιμούσαν ότι δεν έχει επιτευχθεί ομοφωνία για τον καλύτερο τρόπο αποτροπής της ρωσικής απειλής ή για τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν σε περίπτωση επίθεσης στην Ουκρανία.

 

Οι τρεις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές δυνάμεις, Γερμανία, Γαλλία και Βρετανία, ακολουθούσαν ριζικά διαφορετικές προσεγγίσεις, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν τους δικούς τους εσωτερικούς περισπασμούς. 

 

Άλλες χώρες ευθυγραμμίζονταν με διαφορετικές πλευρές, στάση που εξαρτάται από τη γεωγραφική τους εγγύτητα με τη Ρωσία, την εξάρτησή τους από αυτή για τις ενεργειακές τους προμήθειες και άλλες, ιστορικού χαρακτήρα αιτίες.

 

Μάλιστα ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, προκάλεσε την οργή όταν σχολίασε αυτούς τους διχασμούς τέλος του φετινού Γενάρη, λέγοντας ότι η αντίδραση στη ρωσική επιθετικότητα θα μπορούσε να αποδειχθεί περίπλοκη υπόθεση εξαιτίας των «διαφορών» μεταξύ των συμμάχων του ΝΑΤΟ.

 

Η Washington Post χαρακτηρίζει «σαφή απεικόνιση» των διαφορών μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων το γεγονός ότι τα αεροσκάφη της βρετανικής βασιλικής αεροπορίας αναγκάστηκαν να κάνουν παράκαμψη που ισοδυναμεί με κύκλο προκειμένου να μεταφέρουν αντιαρματικό οπλισμό στην Ουκρανία χωρίς να περάσουν από τη Γερμανία, πετώντας επάνω από τη Δανία και τη Βόρεια Θάλασσα σε μια διαδρομή που κράτησε πολλές επιπλέον ώρες.

 

Ο διχασμός μεταξύ Δύσης και Ανατολής «είναι σίγουρα εμφανής, με πολλά δυτικά κράτη να υποβαθμίζουν τη ρωσική απειλή εδώ και καιρό», σημειώνει στη Washington Post η Κάθριν Κλούβερ Άσπμπρουκ, διευθύντρια του Γερμανικού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων.

 

Όλα αυτά είναι ιστορία, αλλά αυτό που μένει ως ερώτηση είναι ότι γνωρίζουμε πλέον ότι ΗΠΑ και Ρωσία απορυθμίζουν την γηραιά μας ήπειρο η οποία παραμένει αποδομημένη και αμήχανοι στα σχέδιά τους…

 

Η απάντηση μπορεί να δοθεί ως εκτίμηση και αυτό δεν είναι ιδιαίτερα θετικό!