Τα σχόλιά του για τη νομοθετική διαδικασία στη νέα Κοινοβουλευτική Περίοδο της Ολομέλειας της Βουλής με τη συζήτηση του σχεδίου νόμου για τη λήψη μέτρων αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης και την οργάνωση της Κυβέρνησης και των Κυβερνητικών Οργάνων, διατυπώνει σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε ο βουλευτής Καβάλας της ΝΔ, Νίκος Παναγιωτόπουλος. Αφήνει αιχμές σε βάρος της προέδρου της Βουλής για τον τρόπο που έγινε η συζήτηση.
Αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Η πρώτη μέρα της συζήτησης μας έφερε αντιμέτωπους με την καινοφανή διαδικασία να προηγούνται των Βουλευτών οι Υπουργοί με νομοτεχνικές βελτιώσεις επί του νομοσχεδίου. Το αποτέλεσμα, έπειτα από πέντε ώρες συνεδρίαση, ήταν να έχουν πάρει το λόγο έξι φορές μέλη της Κυβέρνησης και μόλις πέντε εγγεγραμμένοι Βουλευτές!
Η επόμενη ολοήμερη συνεδρίαση την Τετάρτη 18 Μαρτίου ήταν επεισοδιακή και μαραθώνια, με διάρκεια μέχρι τις 2:40 τα ξημερώματα της Πέμπτης 19 Μαρτίου. Η Πρόεδρος της Βουλής, ακόμα και κατά τη συζήτηση ενός νομοσχεδίου, επί της αρχής του οποίου είχαμε σχεδόν ομόφωνα τοποθετηθεί θετικά, δηλώνοντας την πρόθεσή μας να το υπερψηφίσουμε, αντί να φροντίσει για τη διαμόρφωση κλίματος συναίνεσης και σύμπνοιας, καλλιέργησε με τη στάση της την ένταση και πυροδότησε αλλεπάλληλες συγκρούσεις.
Σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο, συμφωνήσαμε και υπερψηφίσαμε το πρώτο μέρος, διότι στηρίζουμε κάθε μέτρο που ανακουφίζει νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα καθώς και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Και πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά, όταν ήδη υλοποιούνται μέτρα που έχουν ληφθεί και πολιτικές κοινωνικής προστασίας που έχουν θεσμοθετηθεί από προηγούμενες κυβερνήσεις; Τέτοιες είναι τα κοινωνικά τιμολόγια της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ, τα κοινωνικά παντοπωλεία, τα συσσίτια για τους άπορους μέσω των δικτύων δήμων και Εκκλησίας, η πρόσβαση ανασφαλίστων στα δημόσια νοσοκομεία, ακόμα και αυτή η προστασία της πρώτης κατοικίας.
Τέλος, καταψηφίσαμε το δεύτερο μέρος, με τις διατάξεις για την οργάνωση της Κυβέρνησης, καθώς δημιουργούνται επιπλέον δομές κυβερνητικής και διοικητικής δράσης, προσθέτοντας κυβερνητική πολυφωνία και διοικητική δυσκαμψία, ενώ η θεσμοθέτηση του εθελοντή, αμειβόμενου με οδοιπορικά –ανασφάλιστου- ειδικού συμβούλου, στα πολιτικά γραφεία του Πρωθυπουργού, των Αντιπροέδρων της Κυβέρνησης και των Υπουργών της Κυβέρνησης, εκτός από «τακτοποίηση» φίλων μπορεί να σημάνει την αντιμετώπιση παρόμοιων ζητημάτων από τους υπόλοιπους εργοδότες της χώρας».
Ακολουθούν οι δύο ομιλίες Παναγιωτόπουλου στη Βουλή
(παρακάτω θα βρείτε τα σχετικά κείμενα)
Νίκος Παναγιωτόπουλος – Εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας στο νομοσχέδιο με θέμα: «Ρυθμίσεις για τη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, την οργάνωση της Κυβέρνησης και των Κυβερνητικών οργάνων και λοιπές διατάξεις».
Συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής – 17/03/2015
Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εγώ δεν θα αποφύγω τον πειρασμό να μην κάνω δύο-τρεις τοποθετήσεις, σχετικά με τα όσα εντάσσονται ως προς τη διαδικασία ήδη από την πρώτη μέρα της λειτουργίας την νέας κοινοβουλευτικής περιόδου. Κάποιος ξένος, πιο σοφός νομίζω από μένα, είχε πει κάποτε «αν δεν είναι χαλασμένο, μην κοιτάς να το φτιάξεις». Εδώ, πριν από λίγο και για πρώτη φορά, νομίζω, στα κοινοβουλευτικά χρονικά -ερευνητέο- αρχίζει η Κοινοβουλευτική Περίοδος στην Ολομέλεια με ανάγνωση νομοτεχνικών βελτιώσεων από ένα μέρος της Κυβέρνησης. Διότι, η αρμόδια Υπουργός που προηγήθηκε στο Βήμα, η κυρία Φωτίου, πρώτα ανέγνωσε μερικές νομοτεχνικές βελτιώσεις και μετά μπήκε στην ανάπτυξή της. Δεν νομίζω να έχει ξαναγίνει αυτό, να αρχίζει η Κοινοβουλευτική Περίοδος με νομοτεχνικές βελτιώσεις.
Τι είχαμε εδώ; Είχαμε να κάνουμε με μια διαδικασία που και λειτουργική ήταν και το θεσμό του Βουλευτή σεβόταν και προέτασσε, αλλά και στηριζόταν στον Κανονισμό και ειδικότερα στο άρθρο 64 παράγραφος 2. Αν παρατηρήσετε αυτό το άρθρο, κυρία Πρόεδρε, έχει τροποποιηθεί το 2009, ενώ το άρθρο 95 παράγραφος 2, το οποίο επικαλείστε, είχε τροποποιηθεί το 2001. Επομένως, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η μεταγενέστερη διάταξη ενός κανόνα υπερισχύει της προγενέστερης και να μείνουμε στο άρθρο 95 παράγραφος 2, δηλαδή τον τρόπο που ακολουθούσαμε μέχρι σήμερα στη συζήτηση στην Ολομέλεια, κάτι το οποίο βέβαια ήταν και η κοινοβουλευτική πρακτική.
Με μια πρώτη δική μου ανάγνωση, αυτή η καινοφανής διαδικασία είχε τα εξής αποτελέσματα: Πρώτον, αποδυναμώθηκε -για να μην πω καταργήθηκε- de facto ο εισηγητής της κοινοβουλευτικής Πλειοψηφίας -ο ευγενής κ. Ζαχαριάς δεν θα σας το πει, σας το λέω εγώ- όταν έρχεται να τοποθετηθεί μετά την Υπουργό. Δεύτερον, ανακύπτει ζήτημα για τον κύκλο τοποθετήσεων των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων, οι οποίοι ως γνωστόν τοποθετούνται κυκλικά μετά από κάποιον Υπουργό. Τρίτον, ανακύπτει ζήτημα και ως προς τις αρχικές τοποθετήσεις άλλων Υπουργών που συμμετέχουν στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο. Για παράδειγμα, γιατί να μην μιλήσει και ο αρμόδιος Υπουργός Επικρατείας, ο κ. Νικολούδης; Ποιος μας λέει ότι ο Υπουργός Εσωτερικών -ο οποίος επίσης παρίσταται και μόλις ανέγνωσε τη δήλωσή του- ο κ. Βούτσης, δεν μπορεί να τοποθετηθεί ή όταν τοποθετείται -ή μάλλον επιλέγει να μην τοποθετηθεί- κάνει μια παραχώρηση εδώ σε εμάς τους Βουλευτές κατά παρέκκλιση του Κανονισμού; Ποιος μπορεί να πει ότι κάνοντας αυτήν την παραχώρηση ασκεί ένα δικαίωμα, το οποίο είναι στη διακριτική του ευχέρεια; Αν θέλει μιλάει, αν θέλει δεν μιλάει. Αυτά που εισάγονται εδώ, λοιπόν, με τη νέα διαδικασία, εκτός από καινοφανή, βάζουν πολλά ζητήματα για τα οποία πρέπει να δοθεί μια λύση.
Κυρία Πρόεδρε, εδώ είναι το βουλευτήριο. Προτάσσεται ο ρόλος του Βουλευτή. Εδώ δεν είναι πεδίο πρωτίστως προβολής των κυβερνητικών θέσεων. Είναι πεδίο πρωτίστως ακρόασης των Βουλευτών από τα μέλη της Κυβέρνησης, που συνεισφέρουν στη διεξαγωγή μιας συζήτησης με τις παρατηρήσεις τους και τις τοποθετήσεις τους. Μετά έρχονται όλα τα άλλα.
Εν τέλει, τον πρώτο λόγο στο κάτω-κάτω δεν πρέπει να έχουν οι Υπουργοί ως μέλη της εκτελεστικής εξουσίας αλλά οι Βουλευτές ως ασκούντες τη νομοθετική διαδικασία. Οι Υπουργοί έπονται και τοποθετούνται. Αυτή νομίζω ότι είναι η επιβεβλημένη και σωστή κοινοβουλευτική διαδικασία.
Αντί εισαγωγής, μπαίνω στη συζήτηση του υπό ψήφιση νομοσχεδίου. Συζητούμε, λοιπόν, το παρόν νομοσχέδιο σε μια ολίγον αντιφατική συγκυρία αφού ο χρόνος πιέζει, τρέχει πάρα πολύ γρήγορα και θα έλεγα εξαντλείται όπως εξαντλείται η ρευστότητα στα ταμεία του κράτους, στο τραπεζικό σύστημα και στην πραγματική οικονομία.
Εμείς κάτω από δύσκολες συνθήκες στην εξέλιξη μιας διαπραγμάτευσης, η οποία τολμώ να πω ότι πλέον διεξάγεται από δυσχερέστερο σημείο εκκίνησης, καλούμαστε να ψηφίσουμε το πρώτο νομοσχέδιο περί λήψης άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης για την οργάνωση της Κυβέρνησης κ.λπ.
Στην εκτενέστατη συζήτηση που όντως έγινε στις Επιτροπές, διατυπώσαμε με σαφήνεια τις ενστάσεις, τις αντιρρήσεις μας καταρχήν ως προς τη νομοθετική του διάρθρωση. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τρία συν ένα θα έλεγα άρθρα -τα τρία του πρώτου κεφαλαίου, το ένα του τρίτου- ως προς τα μέτρα της ανθρωπιστικής κρίσης και είκοσι δύο άρθρα για την οργάνωση της Κυβέρνησης κ.λπ.
Σας επισημάναμε, λοιπόν, στη συζήτηση στις Επιτροπές ότι ο κύριος όγκος των διατάξεων του νομοσχεδίου –αυτές που εισάγονται στο δεύτερο Κεφάλαιο- ρυθμίζουν ζητήματα αλλότρια και τολμώ να πω άσχετα με την ανθρωπιστική κρίση και κάθε μέτρο ανακούφισης νοικοκυριών με χαμηλό εισόδημα. Σας είπαμε ότι η ακραία φτώχεια δεν έχει καμία σχέση με τη διάρθρωση των κυβερνητικών οργάνων.
Και όταν εσείς μας είπατε ότι η Γενική Γραμματεία για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς έχει συνάφεια με την ανθρωπιστική κρίση και τα μέτρα αντιμετώπισή της, εμείς σας αντιτείναμε ότι με αυτήν τη λογική και ένα φορολογικό νομοσχέδιο θα μπορούσε να έχει συνάφεια με την αντιμετώπιση της κρίσης, αφού δημιουργεί έσοδα για το κράτος τα οποία θα μπορούσαν να διατεθούν σε κοινωνικές παροχές κ.λπ.
Εκτιμούμε, λοιπόν, ότι αυτή η θεώρηση είναι απλή δικαιολογία και δεν έχει λογική βάση. Ισχυριστήκαμε εν τέλει ότι η ορθολογική νομοθετική πρακτική και λειτουργία επέβαλε οι ρυθμίσεις του δεύτερου κεφαλαίου να έρθουν προς ψήφιση ακόμα και σε ξεχωριστό νομοσχέδιο. Δεν το δεχθήκατε, αλλά νομίζουμε ότι αυτό είναι το σωστό.
Όπως σωστό βέβαια είναι να μην κατατίθενται τροπολογίες άσχετες με τον κορμό των ρυθμίσεων κάθε νομοσχεδίου. Έχουμε εδώ κάποιες -καλά-καλά δεν τις έχουμε δει. Εκτενέστερα θα τοποθετηθούμε στην αυριανή συζήτηση επί των άρθρων και των τροπολογιών.
Εν πάση περιπτώσει, για να μπούμε και στα θέματα της ουσίας, βασική μας θέση είναι ότι υπερψηφίζουμε επί της αρχής, διότι στηρίζουμε κάθε μέτρο που ανακουφίζει νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα καθώς και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Και πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά, όταν ήδη υλοποιούνται μέτρα που έχουν ληφθεί και πολιτικές κοινωνικής προστασίας που έχουν θεσμοθετηθεί από προηγούμενες κυβερνήσεις; Τέτοιες είναι τα κοινωνικά τιμολόγια της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ, τα κοινωνικά παντοπωλεία, τα συσσίτια για τους άπορους μέσω των δικτύων δήμων και Εκκλησίας, η πρόσβαση ανασφαλίστων στα δημόσια νοσοκομεία, ακόμα και αυτή η προστασία της πρώτης κατοικίας.
Αυτά όλα συνιστούν μια κοινωνική «προίκα» που λειτουργεί εντεταγμένη στις δομές αντιμετώπισης της φτώχειας, με χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης συνολικού ύψους περίπου 1 δισεκατομμυρίου ευρώ για την αρχή της νέας προγραμματικής περιόδου, ενώ επιπλέον έχουν ήδη δεσμευτεί οι πρόσθετοι πόροι 330 εκατομμυρίων ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Βοηθείας Απόρων. Έχουν δεσμευτεί, όντως δεν έχουν διοχετευτεί, αλλά ελπίζουμε και θα θέλαμε να γίνει στους επόμενους μήνες από εσάς, κυρία Υπουργέ.
Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά, όταν η προηγούμενη Κυβέρνηση διέθεσε πέρσι 450 εκατομμύρια ευρώ σε επτακόσιες χιλιάδες περίπου οικογένειες ως κοινωνικό μέρισμα και πώς θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά όταν ήδη βρίσκεται θεσμοθετημένη και σε λειτουργία η μεγάλη μεταρρύθμιση του προγράμματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για το οποίο τόσα έχουμε πει;
Εάν το στηρίξετε και εξελίξετε αυτό το πρόγραμμα με την εφαρμογή του σε όλη την επικράτεια –δεν είναι απλή άσκηση, το βασικό πρόβλημα είναι το χρηματοδοτικό, αλλά νομίζω ότι μπορούν να βρεθούν λύσεις εκεί-, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα μπορούσε να αποτελέσει το βασικό πυλώνα πολιτικής για μια συνολική –και το τονίζω με έμφαση- αντιμετώπιση της φτώχειας.
Τούτων δοθέντων, καλώς εισάγονται τα τρία μέτρα για δωρεάν παροχή ρεύματος, επίδομα ενοικίου κι επιδότηση σίτισης του πρώτου κεφαλαίου του παρόντος. Το ζήτημα, όμως, του ακριβούς προσδιορισμού των δικαιούχων που θα καθορίσει και την ακριβή κοστολόγηση των μέτρων, αλλά και το εύρος εφαρμογής αυτών -καθώς το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους δεν μπορεί να εκτιμήσει ακριβώς τη δαπάνη και παραπέμπει σε εκτίμηση του Υπουργείου Εργασίας- στο συνολικό κόστος των 200 εκατομμυρίων ευρώ που προκρίνετε, πρέπει να επιλυθεί το συντομότερο δυνατόν με την έκδοση σχετικής Κοινής Υπουργικής Απόφασης.
Από εσάς εξαρτάται. Ελπίζουμε να προχωρήσετε με ταχύτητα, διότι αν δεν το κάνετε θα υπάρξουν πολλά προβλήματα ως προς την εφαρμογή του. Η θέση που διατυπώθηκε από θεσμούς, διεθνείς παράγοντες, brussels group -εσείς διαλέξτε- νομίζω ότι είναι ένα από αυτά τα προβλήματα στην εφαρμογή που διαφαίνονται στον ορίζοντα. Σας το είχαμε πει και στην Επιτροπή. Θέλει πιο συγκεκριμένα νούμερα για να μπορέσει να γίνει δεκτό σε όλη του την έκταση.
Επί του παρόντος, βλέπουμε αρκετές ασάφειες όχι και τόσο δημιουργικές. Για παράδειγμα, ως προς το επίδομα σίτισης του άρθρου 3, η αρχική πρόβλεψη ήταν για κάλυψη τριακοσίων χιλιάδων οικογενειών. Έγινε επανεκτίμηση της Υπουργού για εκατόν πενήντα τόσες χιλιάδες -στην Επιτροπή είχε κάνει λόγο για εκατόν εβδομήντα χιλιάδες- με εκτιμώμενο κόστος 137,7 εκατομμύρια για εννιά μήνες, δηλαδή 15,3 εκατομμύρια το μήνα. Το διαιρώ αυτό με τις εκατόν εβδομήντα χιλιάδες -φαντάζομαι θα πρέπει να το κάνω με τις εκατόν πενήντα τρεις χιλιάδες, δεν πήρα όμως μαζί την αριθμομηχανή μου- και βγαίνει 90 ευρώ το μήνα ή 3 ευρώ ημερησίως ανά οικογένεια. Αυτή είναι η τάξη μεγέθους. Δεν είναι και πολύ, είναι κάτι. Αυτό το λέω για να αντιληφθούμε την τάξη μεγέθους του επιδόματος σίτισης.
Έχω, όμως, να πω και κάτι άλλο. Όταν ο Υπουργός Οικονομικών πήγε στο Eurogroup, είχε κάνει λόγο για κάλυψη τριακοσίων χιλιάδων οικογενειών. Άρα, ή το κόστος, όπως καταλαβαίνετε, για τριακόσιες χιλιάδες οικογένειες θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερο ή το επίδομα θα έπρεπε να είναι πολύ μικρότερο ή ο Υπουργός Οικονομικών επικαλέστηκε λάθος στοιχεία. Αυτές είναι οι ασάφειες, που νομίζω ότι πρέπει στην πορεία να διορθωθούν.
Ως προς το δεύτερο κεφάλαιο, έχουμε πολλές και σοβαρές αντιρρήσεις στα όσα θεσπίζονται για την οργάνωση της Κυβέρνησης και των Κυβερνητικών οργάνων. Τις διατυπώσαμε και στην Επιτροπή.
Για τη Γενική Γραμματεία Καταπολέμησης της Διαφθοράς ήμασταν σαφέστατοι. Πρόκειται για έναν κυβερνητικό φορέα με διακριτή και προφανή πολιτική χροιά με την ευθεία υπαγωγή του στον αρμόδιο Υπουργό και κατ’ επέκταση στο Γραφείο του Πρωθυπουργού. Όταν, λοιπόν, προβλέπεται ότι η εισαγγελική λειτουργία ανώτερης βαθμίδας, όπως ο Εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος ή ο Εισαγγελέας Εγκλημάτων Διαφθοράς, εφ’ εξής θα εντάσσουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τη δράση τους στο σχεδιασμό και τις ενέργειες ενός Κυβερνητικού οργάνου, τότε καταλαβαίνετε ότι για μας προκύπτει, αμέσως, σοβαρό ζήτημα παραβίασης της συνταγματικής αρχής διάκρισης των εξουσιών και βέβαια φαλκιδεύεται και η αρχή της ανεξαρτησίας των δικαστικών αρχών.
Η αναδιατύπωση του άρθρου 10 από τον κύριο Υπουργό είναι βέβαια προς τη σωστή κατεύθυνση. Ενδεχομένως, δεν εγείρεται πλέον ζήτημα υποβολής ένστασης αντισυνταγματικότητας, αλλά αυτό δεν αρκεί για να αρθούν οι επιφυλάξεις μας για πολιτική χειραγώγηση και εισαγγελικών λειτουργών μεταξύ άλλων. Και τούτο, αφενός διότι η νεοσύστατη Γενική Γραμματεία βρίσκεται στο στενό πυρήνα των Κυβερνητικών δομών, αφετέρου διότι με τις λοιπές σχετικές διατάξεις του παρόντος μετατρέπεται –δηλαδή η Γενική Γραμματεία- σε ένα υπερσυγκεντρωτικό, υπερελεγκτικό και υπερεποπτικό μηχανισμό όλων των ελεγκτικών δομών της δημόσιας διοίκησης, καθώς ενσωματώνει και το Σώμα Ελεγκτών Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης, αλλά και το Σώμα Επιθεωρητών των Δημοσίων Έργων και υπαγάγει την υπηρεσιακή δράση του ΣΔΟΕ, του ΣΕΥΥΠ, τους Επιθεωρητές Ελεγκτές Υγείας Πρόνοιας, τη Διεύθυνσης Οικονομικής Αστυνομίας και τις Μονάδων Εσωτερικού Ελέγχου των Υπουργείων κάτω από τον απόλυτο έλεγχο μιας κυβερνητικής δομής.
Τελικά ο νέος φορέας δεν ικανοποιεί τα εχέγγυα θεσμικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας που θα έπρεπε να απολαμβάνει η κορυφαία Αρχή για την καταπολέμηση της διαφθοράς της χώρας όπως γινόταν με τον καταργηθέντα θεσμό του Ειδικού Συντονιστή για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς.
Ως προς τις λοιπές διατάξεις για την οργάνωση της Κυβέρνησης κ.λπ, η βασική μας κριτική έγκειται στο ότι δημιουργούνται εδώ επιπλέον δομές κυβερνητικής και διοικητικής δράσης -αναφέρομαι στη Γενική Γραμματεία του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής και στο θεσμό των Αναπληρωτών Γενικών Γραμματέων- οι οποίες:
Πρώτον, προσθέτουν κυβερνητική πολυφωνία και διοικητική δυσκαμψία.
Δεύτερον, εγκυμονούν κινδύνους επικάλυψης αρμοδιοτήτων δυσχεραίνοντας το ρυθμό παραγωγής έργου της Κυβέρνησης.
Τρίτον, επιβαρύνουν το δημόσιο τομέα με τη θέσπιση άλλης μιας διαβαθμίδας δημόσιας διοίκησης, τους Αναπληρωτές Γενικούς Γραμματείς δηλαδή.
Τέταρτον, ακυρώνουν την εν εξελίξει διοικητική μεταρρύθμιση. Πιθανόν να δημιουργηθεί και εκεί προστριβή με τους αξιολογητές με τους θεσμούς.
Πέμπτον, μεγαλώνουν αντί να μικρύνουν ή να κάνουν πιο ευέλικτο το κράτος.
Παρά τις περί αντιθέτου εξαγγελίες, η στελέχωση αυτών των οργάνων προσθέτει γραφειοκρατία και έχει και κάποιο άρωμα τακτοποιήσεων ημετέρων, διευθετήσεων ρουσφετολογικών, αφού αυξάνονται αντί να μειωθούν οι θέσεις αποσπασμένων υπαλλήλων στα γραφεία Υπουργών, Αναπληρωτών Υπουργών και Υφυπουργών.
Αυτό το πνεύμα «τακτοποίησης» φίλων βρίσκει την κορύφωσή του στο παρόν νομοσχέδιο με τη θεσμοθέτηση του εθελοντή ειδικού συμβούλου στα πολιτικά γραφεία του Πρωθυπουργού, των Αντιπροέδρων της Κυβέρνησης και των Υπουργών της Κυβέρνησης.
Τι έχουμε εδώ τώρα; Είναι μια αντίληψη για τη λειτουργία του Γραφείου του Πρωθυπουργού ως ΜΚΟ με εθελοντές;
Δεν νομίζω ότι συμβαίνει αυτό. Και δεν το νομίζω, γιατί εδώ προβλέπεται οι εθελοντές σύμβουλοι να παίρνουν οδοιπορικά.
Προβλέπεται να παίρνουν οδοιπορικά, λοιπόν, οι εθελοντές σύμβουλοι. Άρα, πρόκειται για αμειβόμενους εθελοντές και μάλιστα ανασφάλιστους αμειβόμενους εθελοντές.
Δεν ξέρω, πραγματικά, αν κάποιος στην Κυβέρνηση έχει αναλογιστεί τι σημαίνει το Γραφείο του Πρωθυπουργού να παρέχει ανασφάλιστη εργασία σε συμβούλους και τι δρόμους θα μπορούσε να ανοίξει αυτό όσον αφορά την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων για τους υπόλοιπους εργοδότες της χώρας. Το έχει αναλογιστεί κανείς; Είναι και ο αρμόδιος Υπουργός εδώ. Νομίζω θα πρέπει να το σκεφτείτε αυτό, κύριε Υπουργέ.
Εδώ δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για τον εθελοντισμό. Άρα, περί αυτού πρόκειται. Νομίζω ότι εδώ πρέπει να δοθούν και οι σχετικές εξηγήσεις.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σαν επίλογο θα ήθελα να πω ότι για τις διατάξεις του τρίτου κεφαλαίου και τις τροπολογίες θα τοποθετηθούμε αύριο. Το παρόν νομοσχέδιο, τουλάχιστον το σχετικό με την ανθρωπιστική κρίση μέρος του, είναι, όπως είπα, τρία συν ένα μέτρα για την αντιμετώπιση της φτώχειας, της ακραίας φτώχειας κατά το αρμόδιο Υπουργείο, χωρίς όμως να προσδιορίζεται ακόμα και επακριβώς η ακραία φτώχια.
Επομένως, είναι νομοσχέδιο καταρχήν χρήσιμο ως προς αυτές τις διατάξεις, αλλά ατελές. Το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα εάν υπάρχει συνολικό, συγκροτημένο, ολοκληρωμένο σχέδιο. Έχει το Υπουργείο εργαλεία προς τούτο στη διάθεσή του, έχει την Εθνική Στρατηγική Κοινωνικής Ένταξης, έχει Πράσινη Βίβλο για την κοινωνική ένταξη. Στη διάθεσή σας είναι, κυρία Υπουργέ, αλλά ακόμα και αν δεν τα υιοθετείτε ως έχουν θα μπορούσατε να τα αξιοποιήσετε ως βάση για το σχεδιασμό μιας ολοκληρωμένης πολιτικής και θα σας συμβούλευα να το κάνετε.
Ο χρόνος τρέχει, οι ανάγκες μεγαλώνουν, θα πρέπει να κινηθείτε γρήγορα και εμείς θα είμαστε εδώ για να στηρίζουμε τα σωστά και να επισημαίνουμε διαφοροποιούμενοι τα λάθη.
Σας ευχαριστώ.
Νίκος Παναγιωτόπουλος – Εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας στο νομοσχέδιο με θέμα: «Ρυθμίσεις για τη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, την οργάνωση της Κυβέρνησης και των Κυβερνητικών οργάνων και λοιπές διατάξεις».
Συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής – 18/03/2015
Όλοι εσείς τώρα αναρωτιέστε για το κατά πόσο εγώ θα αρχίσω τώρα να τοποθετούμαι, σχετικά με το αν μας καλύπτει η διατύπωση του άρθρου 10 ή αν μας καλύπτει η νομοτεχνική βελτίωση του κ. Σκουρλέτη που κάνει πλέον λόγο για διακεκριμένους επιστήμονες και όχι για ΠΕ ή για ΔΕ ή ανειδίκευτους όσον αφορά τους εθελοντές συμβούλους που θα προσλαμβάνονται στα γραφεία του Πρωθυπουργού για να δουλεύουν εθελοντικά, αλλά θα αμείβονται. Επίσης, μπορεί να αναρωτιέστε για το κατά πόσο εγώ θα τοποθετηθώ και για άλλα συναφή, όπως είναι, για παράδειγμα, το άρθρο 3 του νομοσχεδίου που αφορά το επίδομα σίτισης, το εκπτωτικό κουπόνι ή οτιδήποτε άλλο θα καλύπτει εκατόν εβδομήντα χιλιάδες νοικοκυριά ή εκατόν πενήντα τρεις χιλιάδες νοικοκυριά.
Αυτά περιμένετε τώρα από εμένα να αναλύσω μπροστά σε όλα αυτά που προηγήθηκαν μέχρι τώρα; Αυτά περιμένετε να αναλύσω μπροστά σε αυτή την παρωδία κοινοβουλευτικής διαδικασίας, κατά την οποία δεν δόθηκε προηγουμένως δικαίωμα στον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας να μιλήσει, όπως και σε εμάς το δικαίωμα να διατυπώσουμε την άποψή μας; Διότι η κυρία Πρόεδρος, ενώ ήμασταν ωρυόμενοι, μας είδε ανέκφραστους! Εμείς ωρυόμασταν από κάτω και κατά την κρίση της ήμασταν ανέκφραστοι!
Θα πρέπει, λοιπόν, τώρα να αρχίσουμε να τοποθετούμαστε για τα άρθρα. Διότι έχω την εντύπωση ότι λέγοντας πως ψηφίζουμε το νομοσχέδιο, πήγαμε να «χαλάσουμε τη σούπα». Τι θα έπρεπε να γίνει; Μήπως θα ήταν προτιμότερο σε μερικούς εδώ μέσα να λέγαμε ότι δεν το ψηφίζουμε επί της αρχής; Μήπως θα ήταν προτιμότερο να τους κάναμε τη χάρη και να αποδειχθούμε για μία ακόμα φορά εχθροί της κοινωνίας; Μα, τα περισσότερα από αυτά που περιγράφονται, εμείς τα ξεκινήσαμε. Και μετά χαράς δεχθήκαμε να ψηφίσουμε επί της αρχής αυτό το νομοσχέδιο, αφού θεωρούμε ότι τα μέτρα βοηθούν και προσφέρουν ανακούφιση σε ένα κομμάτι της κοινωνίας. Ενδεχομένως να μην πρόκειται για ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, όσο ήταν οι αρχικοί σχεδιασμοί, αλλά πρόκειται για μια ανακούφιση. Και αυτό είναι κάτι που στηρίζουμε.
Ή μήπως έπρεπε να εξυπηρετηθεί αυτό το σχέδιο που δίνει σε εμάς την εικόνα των φίλων των Γερμανών, των Τροϊκανών, δηλαδή των θεσμών, δηλαδή του «Brussels Group» -δηλαδή διαλέξτε και πάρτε- ή των εθνών της Ελλάδας και το γεγονός ότι εμείς ερχόμαστε και λέμε «ΝΑΙ» επί της αρχής, πώς να το κάνουμε, πάει κόντρα σ’ αυτήν την προσπάθεια δημιουργίας εντύπωσης;
Εμείς, όμως, είχαμε προειδοποιήσει για τον κ. Κοστέλλο στη συζήτηση στην Επιτροπή. Το θυμάστε; Τότε λοιπόν, κυρία Υπουργέ, σας είχα πει ότι αν δεν είστε πιο συγκεκριμένοι με τον τρόπο κοστολόγησης, θα έχετε προβλήματα με τους αξιολογητές. Σας το είπα! Ήρθε! Έγινε! Ιδού! Και αυτό δεν έγινε, επειδή εμείς προσφέραμε κακές υπηρεσίες στην πατρίδα, αλλά επειδή εσείς ήσασταν ασαφείς ως προς την κοστολόγηση αυτού του νομοσχεδίου.
Και στην περίπτωση που εσείς δεν ήσασταν ασαφείς και δώσατε μία εκτίμηση για 200.000.000, ήρθε ο κ. Βαρουφάκης με την επιστολή του στο Eurogroup και επικαλέστηκε άλλα στοιχεία. Ενδεχομένως να μην ήξερε, ενδεχομένως να μην είχε γίνει σωστή συνεννόηση. Πάντως, δημιουργήθηκε η εντύπωση σε αυτούς εκεί ότι εμείς εδώ –εννοώ αυτούς που αποφασίζουν για την Κυβέρνηση- δεν ξέρουμε καλά τα νούμερα. Και όπως και να το κάνουμε, αυτή η διαπραγμάτευση –πείτε την όπως θέλετε, αλλά διαπραγμάτευση είναι- εστιάζει στα νούμερα. Δεν γίνεται αλλιώς. Η δημιουργική ασάφεια βοηθάει αυτούς που θέλουν να μας πιέσουν και όχι εμάς που θέλουμε να ξεφύγουμε από αυτήν την πίεση.
Και για να μην το ξεχάσω, προηγουμένως ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων έκανε ευθέως λόγο για δωσίλογους. Προσπάθησα, αποπειράθηκα, σήκωσα το χέρι να πάρω το λόγο επί προσωπικού, αλλά δεν μου δόθηκε και οφείλω να το ξεκαθαρίσω.
Ήμουν μέλος της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εργασίας που από το Μάρτιο του 2013 μέχρι και σήμερα –έφυγα βέβαια αρκετά πριν από τη σημερινή ημερομηνία, από την ημερομηνία των τελευταίων εκλογών όπου παρέδωσε η προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας- είπαμε ένα σαφέστατο «όχι» μεταξύ άλλων στην προσπάθεια των αξιολογητών, των τροϊκανών -πείτε τους όπως θέλετε έτσι κι αλλιώς- να αλλάξουν επί τα χείρω ενδεχομένως το καθεστώς περί τις ομαδικές απολύσεις. Αρνηθήκαμε από την πρώτη στιγμή η πολιτική ηγεσία του τότε Υπουργείο Εργασίας και συνέχισε αυτή η θέση όσο κράτησε ο βίος της προηγούμενης κυβέρνησης.
Αυτό, κύριε Νικολόπουλε, -έχετε φύγει- ήταν ένα «όχι». Αυτό ήταν ένα αποτέλεσμα μιας διαπραγμάτευσης. Αυτό ήταν μια αρνητική στάση σ’ αυτά που μας ζήτησαν και στις πιέσεις που μας άσκησαν. Δεν μπορέσαμε να συμφωνήσουμε σε όλα αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι δεν είπαμε «ναι» σε όλα. Ήταν ένα παράδειγμα ενός απτού «όχι» από το χώρο που ο κ. Νικολόπουλος μετά από μια εβδομάδα θεώρησε σκόπιμο να εγκαταλείψει στο Υπουργείο Εργασίας και τον διαδέχθηκα εγώ.
Τώρα από εκεί και πέρα, όσον αφορά τη διαδικασία και το φιλικό χαρακτήρα προς τους Βουλευτές. Αφορά κι εσάς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Συμπολίτευσης. Εδώ έχω την αίσθηση ότι βρισκόμαστε σε ένα κοινοβουλευτικό δικονομικό καθαρτήριο όχι για τους «κολασμένους» Βουλευτές, τους μνημονιακούς, για όλους εμάς. Χθες στις 11.10΄, πέντε ώρες μετά την έναρξη της συνεδρίασης είχαν πάρει το λόγο έξι φορές μέλη της Κυβέρνησης και πέντε Βουλευτές εγγεγραμμένοι. Αυτό είναι το «προτάσσουμε τους Βουλευτές»; Σήμερα τι έγινε; Πόσοι εγγεγραμμένοι του καταλόγου έχουν μιλήσει μέχρι τώρα; Κανείς από κει που σταμάτησε η διαδικασία για να μιλήσει ο Πρωθυπουργός βέβαια ή από τις δέκα το πρωί.
Κοιτάξτε να δείτε, νομίζετε ότι αυτό αφορά μόνο εμάς, τους «κολασμένους του μνημονίου»; Όλους μας αφορά. Κι εσάς σας αφορά! Μένουν πενήντα πέντε. Πόσοι είναι από σας εδώ; Νομίζετε ότι θα μιλήσετε; Θα αρχίσουν μετά από λίγο να παίρνουν το λόγο ξανά οι Υπουργοί γιατί το σύστημα είναι αυτό αυτή τη στιγμή: Στέλνουμε πέντε, έξι Υπουργούς σε κάθε διαδικασία. Είναι το πρώτο νομοσχέδιο! Είναι συναινετικό νομοσχέδιο, πού και να διαφωνούσαμε! Εδώ συναινούμε όλοι! Επί της αρχής το ψηφίζουμε, αν και μας στερήθηκε το δικαίωμα να το πούμε στη στιγμή που έπρεπε. Με άλλα ασχολιόμασταν εκείνη τη στιγμή!
Τι θα γίνει στα δύσκολα; Τι θα γίνει αν αύριο έρθει στη Βουλή προς συζήτηση η συμφωνία, η οποία υπέγραψε η Κυβέρνηση; Εκεί δεν θα είναι συναινετικό το κλίμα, ίσως και στους δικούς σας κόλπους, εσωτερικά, όχι μόνο όσον αφορά διαπαραταξιακά το Κοινοβούλιο. Τι θα γίνει τότε; Έτσι θα συνεχίσουμε; Έτσι δεν γίνεται. Σας το λέω εγώ.
Έχουμε κάθε καλή πρόθεση να στηρίξουμε ένα νομοσχέδιο που δίνει ανακούφιση σε ευάλωτες ομάδες. Το διατυπώσαμε ευθαρσώς σε κάθε στάση της διαδικασίας μέχρι τώρα. Διαφωνούμε σε πολλά από τα άρθρα. Συμφωνήσαμε και υπερψηφίσαμε το πρώτο μέρος. Διαφωνήσαμε και καταψηφίσαμε το δεύτερο μέρος. Εξηγήσαμε τις ενστάσεις μας σε βάθος –νομίζω- και εκτενέστατα κατά τη συζήτηση μέχρι τώρα. Συμφωνήσαμε και στα τρία άρθρα του τρίτου μέρους.
Πρώτα απ’ όλα για τις τροπολογίες, θα ήθελα να ρωτήσω την Πρόεδρο ποιες απ’ όλες κάνει δεκτές. Υπάρχουν και τροπολογίες που δεν έχουν καμία συνάφεια με αυτά που λέει το νομοσχέδιο. Δεν μπορούμε να μην στηρίξουμε τις τροπολογίες -για παράδειγμα- του Υπουργείου Υγείας που ρυθμίζουν κάποιες εκκρεμότητες ως προς την πρόσληψη και την παράταση των συμβάσεων επικουρικών γιατρών. Φυσικά και τα στηρίζουμε αυτά. Όπως βέβαια υπερψηφίζουμε την τροπολογία του Υπουργείου Εργασίας που επεκτείνει το καθεστώς ιατροφαρμακευτικής κάλυψης σε άλλες κοινωνικές ομάδες που κι αυτές έχουν πληγεί από τις συνέπειες της κρίσης. Επομένως, λέμε «ναι» και στην κάλυψη σε δικηγόρους, μηχανικούς, όλους τους εργαζόμενους στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας κλπ.
Από κει και πέρα, θέλουμε λίγο χρόνο για να δούμε κι εμείς κατ’ αρχήν ποιες κάνετε δεκτές εσείς, κυρία Πρόεδρε. Κάνετε για παράδειγμα δεκτή την τροπολογία τη σχετική με τη ΝΕΡΙΤ; Έχει τόση συνάφεια με την ανθρωπιστική κρίση ή με την κυβερνητική μεταρρύθμιση;
Θα μπορούσατε να την κάνετε δεκτή την τροπολογία του Υπουργείου Εσωτερικών για τη δημιουργία μίας νέας ειδικής Γραμματείας περί την Προεδρία. Δεν θα μπω στην ουσία αυτής της διάταξης, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι συναφής με την οργάνωση -θα έλεγα- της διοίκησης, γιατί η Κυβέρνηση δεν είναι η Προεδρία της Δημοκρατίας.
Επίσης, θα στηρίξουμε την τροπολογία για τον επανακαθορισμό του πλαισίου παροχής υπηρεσιών σίτισης στους υπηκόους τρίτων χωρών που παραμένουν προσωρινά στα προαναχωρησιακά κέντρα κράτησης αλλοδαπών της Ελληνικής Αστυνομίας. Πρόκειται για παράταση της σύμβασης. Λογικό είναι. Αυτές είναι διευθετήσεις εκκρεμοτήτων. Δεν έχουμε κανένα λόγο να μην τις κάνουμε δεκτές, αλλά από εκεί και πέρα θα περιμένουμε μέχρι το τέλος της διαδικασίας για να δούμε ακριβώς πώς θα τοποθετηθούμε.
Σε κάθε περίπτωση όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από σήμερα πρέπει να είμαστε όλοι πολύ ανήσυχοι για τη συνέχιση της διαδικασίας εδώ πέρα. Πραγματικά δεν περίμενα να φτάσουμε σε αυτό το σημείο και να είστε σίγουροι ότι είμαι ένας άνθρωπος που δεν αναστατώνεται εύκολα. Είμαι αναστατωμένος σήμερα. Η μισή Βουλή έχει περιέλθει σε κατάσταση νευρικής κρίσης, αν όχι ολόκληρη, από αυτές τις μεθοδεύσεις. Και μιλάμε για μία συναινετική διαδικασία. Τινάχθηκε στον αέρα σήμερα η διαδικασία ψήφισης ενός νομοσχεδίου κοινωνικά ωφέλιμου -σε ένα σχετικό μέρος του εν πάση περιπτώσει- το οποίο θα στήριζαν όλες οι πτέρυγες της Βουλής. Και καθόμαστε σήμερα και μιλάμε για κάθε είδους δικονομικό, κοινοβουλευτικό Κανονισμό, λεπτομέρεια της υπολεπτομέρειας και βγάζουμε προς τα έξω το στίγμα ότι «αυτοί δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε σε ένα νομοσχέδιο που στοιχειωδώς δίνει εν πάση περιπτώσει κάποιες ανάσες σε ένα κομμάτι της κοινωνίας που τις έχει ανάγκη».
Εντάξει, καταλαβαίνω την πολιτική αντιδικία. Εσείς θα πείτε: «Τι κάνατε εσείς όταν ήσασταν;». Εμείς θα πούμε: «Μα κάναμε -και το αποδεικνύουμε άλλωστε- πράγματα στα οποία έρχεστε εσείς και συμπληρώνετε πολιτικές -και πολύ καλά κάνετε και μακάρι να τις εξελίξετε και να τις βελτιώσετε, κυρία Υπουργέ. Εμείς στη διάθεσή σας είμαστε να βοηθήσουμε.
Τα είπαμε εκτενέστατα στη συζήτηση μέχρι τώρα, αλλά από εκεί και πέρα τα ζητήματα είναι άλλα. Το μείζον ζήτημα είναι πώς θα λειτουργήσουμε στη Βουλή από εδώ και πέρα, όταν έρθουν τα δύσκολα, γιατί θα έρθουν τα δύσκολα. Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε και στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης. Σας είπαμε: «Κοστολογείστε συγκεκριμένα για να μην έχουμε μπερδέματα» -«καλά ξεμπερδέματα» είχα πει τότε στη συζήτηση στην Επιτροπή- με αυτούς που θα έρθουν ενδεχομένως και κακόπιστα ή εκβιαστικά να κλιμακώσουν κάποια πίεση για την οποία τους δίνουμε εμείς δικαίωμα να την κλιμακώσουν με τις ασάφειες και τις παραλείψεις.
Και δεν είναι θέμα μνημονίου ή αντιμνημονίου, δοσιλόγων ή υπερπατριωτών. Είναι θέμα διαδικασίας. Ας τηρήσουμε λοιπόν τις διαδικασίες. Όπως είπα και στην επί των άρθρων συζήτηση, εμείς θα σταθούμε αρωγοί και υποστηρικτές σε όλα τα σωστά, κινδυνεύοντας να «χαλάσουμε και την πιάτσα», γιατί δεν ξέρω σήμερα ποια θα είναι η εντύπωση αν εμείς φανεί ότι αψηφούμε τις αιτιάσεις για μονομερείς ενέργειες και τασσόμαστε υπέρ του νομοσχεδίου.
Όμως το ζήτημα είναι πώς θα λειτουργήσουμε από εδώ και πέρα. Θα στηρίζουμε τα σωστά, θα επισημαίνουμε τα λάθη, θα διαφοροποιούμαστε εκεί που πρέπει, όπως πρέπει, βάζοντας πάνω απ’ όλα το συμφέρον της χώρας, η οποία έχει περιέλθει -και περιέρχεται όσο περνάει ο χρόνος, γιατί ο χρόνος τρέχει και η πίεση αυξάνεται- σε δύσκολη, πολύ δύσκολη θέση.
Σας ευχαριστώ.
