Με τον τίτλο my way (με τον δικό μου τρόπο) παραπέμποντας στο γνωστό τραγούδι του Frank Sinatra ο διευθυντής του Γυμνασίου Λιμένα Χάρης Θεοχαρίδης αποχαιρετά την επί σειρά ετών θέση του διευθυντή της σχολικής μονάδας, μετά την τελευταία αξιολόγηση του Υπουργείου Παιδείας.
Ο ίδιος θα συνεχίσει να βρίσκεται στο σχολείο από τη θέση του μάχιμου όπως λέει εκπαιδευτικού. Για την ιστορία να πούμε πως υπήρξε ένας πολύ αγαπητός διευθυντής και στην μαθητική και στην εκπαιδευτική κοινότητα ενώ δεν είναι λίγα αυτά που έγιναν επί των ημέρων του για την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης μέσα στο σχολείο.
Ακολουθεί ο δικός του αποχαιρετισμός
MY WAY
Φίλοι μου,
Έφτασε πια η ώρα να σας αποχαιρετήσω από τη θέση του Διευθυντή του Γυμνασίου Λιμένα Θάσου…
Σε 10 περίπου ημέρες αποχωρώ από τη Διεύθυνση, επιστρέφοντας – για λίγο ίσως ακόμη – στην ιδιότητα του μάχιμου εκπαιδευτικού…
Πέρασαν 16 χρόνια από τη στιγμή που – μετά από συζητήσεις και προτροπές από τον τότε αποχωρούντα Διευθυντή του Γυμνασίου κ. Μπίτσικα και τον εκλιπόντα πια μέντορά μου κ. Φάλαρη, διευθυντή μου τότε στο Λύκειο Λιμένα – αποφάσισα να διεκδικήσω την κενή τότε θέση του Γυμνασίου, με ένα όραμα: να αλλάξω το Γυμνάσιο Λιμένα κι από ένα μικρό επαρχιακό σχολείο των 80’ς και 90’ς, να το κάνω ένα σύγχρονο σχολείο.
Σχέδια υπήρχαν, χρήματα όμως όχι.
Το κράτος δεν είχε πόρους και τα προγράμματα της ίδρυσης και λειτουργίας σχολείων ΣΕΠΠΕ, είχαν προ πολλού εξαντληθεί. Δεν τα παράτησα όμως…
Με τη βοήθεια του φίλου κ. Κλωνάρη και την συμπαράσταση και προσωπική βοήθεια παιδικών μου φίλων, ψάξαμε την αγορά, και εξασφαλίσαμε μέσα από χορηγία του ΟΠΑΠ ένα μικρό ποσό με το οποίο τα αλλάξαμε ΟΛΑ:
Από τους μαυροπίνακες και τις αίθουσες των τμημάτων, μέσα σε ένα μόνο καλοκαίρι, το Γυμνάσιο άλλαξε εντελώς: Αίθουσες μαθημάτων, φωριαμοί (ντουλαπάκια) μαθητών, πίνακες μαρκαδόρου, διαδραστικά, τηλεοράσεις και υπολογιστές σε κάθε αίθουσα, όπως και μικρές βιβλιοθήκες για τα βιβλία του μαθήματος που υπηρετούσε η αίθουσα και home theater επίσης παντού.
Δημιουργήσαμε και εξοπλίσαμε από την αρχή την μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων, κάναμε θεατρική σκηνή, συναρμολογήσαμε με τα χέρια μας γραφεία, rak για τους υπολογιστές των τάξεων, φέραμε υπολογιστές και δίκτυο στην αίθουσα των καθηγητών, βάλαμε μουσική στους κοινόχρηστους χώρους του σχολείου, μόνιτορ στην κεντρική είσοδο και προσφάτως led matrix για συνεχή παροχή πληροφοριών, διαμορφώσαμε την κεντρική αυλή με τράπεζα αγιορείτικου τύπου και κατόπιν με «καναπέδες», τραπεζάκια και σκίαστρα, ρεσεψιόν στην είσοδο του σχολείου και άλλα και άλλα και άλλα…
Με την σύμπραξη του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων, διεκδικήσαμε και φτιάξαμε την σχολική βιβλιοθήκη εντάσσοντάς την στο δίκτυο των σχολικών βιβλιοθηκών, δημιουργήσαμε εργαστήριο Φυσικής και Χημείας όπως και εργαστήρια καλλιτεχνικών, φέραμε πιάνο στο σχολείο, οργανώσαμε το πρώτο και μοναδικό μέχρι σήμερα στη Θάσο για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Τμήμα Ένταξης και Διευρυμένου Ωραρίου για παιδιά με μαθησιακές ανάγκες, ανανεώσαμε τον περιμετρικό φωτισμό της εξωτερικής αυλής, βάλαμε σταντ για τα ποδήλατα των μαθητών μας.
Καθιερώσαμε την υποδοχή των μαθητών από τα Δημοτικά σχολεία και την αποφοίτηση των μαθητών μας από το Γυμνάσιο, και υλοποιήσαμε μια σειρά από σχολικά προγράμματα, Ευρωπαϊκά (Erasmus) περιβαλλοντικά, πολιτιστικά, επαγγελματικά, κ.α., εντός κι εκτός σχολείου.
Το σχολείο άλλαξε, μεγάλωσε, και γνώρισε θαυμασμό κι επαίνους από όλους όσους το επισκέφτηκαν, υπηρεσιακώς και όχι μόνο, «έτρεξε» πειραματικά προγράμματα, φιλοξένησε και διοργάνωσε ημερίδες, συνέδρια, θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, προσφέροντας τις εγκαταστάσεις του όπου χρειάζονταν κάθε εποχή του χρόνου, ακόμη κι όταν ήταν κλειστό…
Τελευταία πράξη, η δωρεά του προσωπικού μου «ιστοχώρου» στο σχολείο για τη δημιουργία της επίσημης ιστοσελίδας του Γυμνασίου…
Πέρασαν έτσι 16 χρόνια, σαν να ήταν μια μόνο μέρα…
Και τώρα που ετοιμάζομαι πια να αποχωρήσω και να παραδώσω το σχολείο στη νέα διεύθυνση, οφείλω μέσα από την καρδιά μου ένα μεγάλο και δημόσιο ευχαριστώ στους φίλους και συναδέλφους μου καθηγητές, χωρίς την πολύτιμη βοήθεια των οποίων τίποτε από τα παραπάνω δεν θα είχε γίνει, τους συνεργάτες μου στις Σχολικές Επιτροπές και τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων για την συνεχή στήριξη και εποικοδομητική μεταξύ μας συνεργασία, το λοιπό προσωπικό του σχολείου (βοηθητικό, καθαριότητας, κυλικείο κλπ) για την βοήθεια και την υπομονή τους και πάνω από όλα τους μαθητές μου, γενιές μαθητών που ήρθαν, φοίτησαν και αποφοίτησαν επί των ημερών μου από το Γυμνάσιο…
Στα 16 αυτά χρόνια άλλαξε κι εμένα η ζωή μου, εδώ δημιούργησα την οικογένειά μου, εδώ φοίτησαν τα παιδιά μου και εδώ έζησα μεγάλες χαρές και στιγμές που σημαδεύουν και ομορφαίνουν τη ζωή…
Βέβαια υπήρξαν και στιγμές δύσκολες, στιγμές έντασης όταν πρέπει από τη θέση του διοικητικού προϊστάμενου να πάρεις αποφάσεις που ίσως δυσαρεστούν κάποιους από τους συνεργάτες σου (και τους μαθητές σου) στη δουλειά… δεν υπήρξε όμως ποτέ απόφαση επί προσωπικού, πάντοτε προσπάθησα να είμαι ακριβοδίκαιος χωρίς αυτό να βαίνει σε βάρος της ιδιότητας του παιδαγωγού.. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι σχεδίασα και υλοποίησα στο Σχολείο της Καρδιάς μου, το έκανα με το δικό μου τρόπο (my way) και στη θητεία μου αυτή αφιερώνω το γνωστό τραγούδι. Παραδίνω λοιπόν το σχολείο σε λίγες μέρες στους επόμενους, με την ευχή να υλοποιήσουν ό,τι επιπλέον σχεδίασα άλλα δεν πρόλαβα να κάνω, και ελπίζω να το βλέπω και να το καμαρώνω ακόμη καλύτερο, προς όφελος των μαθητών μας, αλλά και της τοπικής κοινωνίας…
Σας ευχαριστώ…
