Ένας θρύλος τυλίγει την πόλη της Δράμας σχετικά με την πολιούχο της.
Σύμφωνα με το θρύλο όταν οι Τούρκοι κατέκτησαν τη Δράμα το 1830 γκρέμισαν το εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας για να χτίσουν στη θέση του ένα τζαμί.
Ανήμερα της εορτής της Αγίας Βαρβάρας όμως, η περιοχή πλημμύρισε με νερό και έτσι το τζαμί δεν χτίστηκε ποτέ. Από τότε η Αγία Βαρβάρα έγινε η πολιούχος της Δράμας και ακριβώς απέναντι από τη λίμνη με τα θεμέλια, χτίστηκε η καινούρια εκκλησία που αφιερώθηκε στην Αγία που έσωσε το εκκλησάκι της.
Μόλις αρχίζει να σουρουπώνει κάθε 3 Δεκεμβρίου, ότι καιρό κι αν έχει, κρύο, χιόνια ή βροχή, από κάθε γωνιά της πόλης ξεπροβάλλουν μικροί «καπεταναίοι» που στα χέρια τους κρατούν τα αυτοσχέδια καράβια τους με προορισμό τη μεγάλη λίμνη της Αγίας Βαρβάρας. Εκεί αφού κάνουν την ευχή τους, θα τα ρίξουν στα αγιασμένα νερά της λίμνης και θα τα καμαρώσουν ώσπου να καούν ή να πλεύσουν ως τα θεμέλια της βυθισμένης εκκλησίας.
Τα υλικά και τα χρώματα των κατασκευών συναγωνίζονται το ένα τ’ άλλο σε πρωτοτυπία, φαντασμαγορία, μέγεθος και τεχνογνωσία!
Καθώς νυχτώνει το θέαμα μοιάζει με εικόνα βγαλμένη από παραμύθι. Εκατοντάδες πολύχρωμα φωτισμένα καράβια πλέουν και στριμώχνονται ανάμεσα στους κύκνους που ανενόχλητοι κολυμπούν ενώ οι λιλιπούτειοι καπετάνιοι παρακολουθούν με αγωνία την πορεία τους.
Κάθε καράβι έχει γραμμένο το όνομα του καραβοκύρη του και η φλόγα απ' το κερί ταξιδεύει την ευχή κάθε σπιτιού για υγεία και καλοτυχία στο βυθισμένο εκκλησάκι της Αγ. Βαρβάρας.
Το έθιμο με τα καραβάκια των ευχών έχει δυο εκδοχές.
Σύμφωνα με την πρώτη, την παραμονή της Αγίας Βαρβάρας μετά τη λιτανεία, ο κόσμος έστελνε στο βυθισμένο εκκλησάκι το κεράκι του για την Αγία πάνω σε ένα σανίδι από ξύλο.
Η Αγία Βαρβάρα όμως, εκτός από προστάτιδα του πυροβολικού ήταν και η προστάτιδα των κοριτσιών.
Ο θρύλος λέει που τις φυλούσε από τη γλωσσοφαγιά και βοηθούσε τα «τυχερά» του γάμου τους. Έτσι σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, όλα τα ελεύθερα κορίτσια την παραμονή της γιορτής της, μόλις σκοτείνιαζε, άναβαν κεριά στον ανατολικό τοίχο της λίμνης. Κάποιες κοπέλες έβαζαν τα κεράκια τους πάνω σε σανίδες ξύλου και μαζί με μια ευχή τα έστελναν στο βυθισμένο εκκλησάκι της Αγίας Βαρβάρας.
Αν το κεράκι έσβηνε θεωρούνταν αποτυχία ενώ αν έφτανε στον προορισμό του μεγάλη καλοτυχία. Το επόμενο πρωί βέβαια, όλα τα κορίτσια είχαν μια ευκαιρία ακόμη για την εύνοια της Αγίας, καθώς κατέφθαναν και πάλι στη λίμνη «αμίλητα» αυτή τη φορά, για να πλυθούν με το νερό που η Αγία Βαρβάρα είχε αγιάσει το προηγούμενο βράδυ. Τα κορίτσια δε μιλούσαν μέχρι να πλυθούν για να «πιάσει» η ευχή τους!
Πηγή: ewoman.gr
*οι φωτογραφίες είναι από λογαριασμούς πολιτών στο Facebook
