γράφει ο 

Βασίλης Μυλωνάς​

 

Κυρ’ Τσιόδρα και κυρ’ Χαρδαλιά κι εσύ κυρά Παγώνη,

μια μάνα ενός Αρνητή, κλαίει και δε μερώνει.

 

Είχε γυναίκα κι αδερφή, είχε και γιο και κόρη,

τον «έσπρωχναν» για εμβόλιο, μα εκείνος δεν προχώρει.

 

Που μάλλον τον παρέσυρε, ο Βόβολης ο Φαίδων,

που φαίνεται άνδρας μεστός, μυαλά, όμως έχει παίδων.

 

Τον είδα που εκραύγαζε, προχθές μες στην Αθήνα,

σα λυσσασμένος φώναζε, να πάψει η καραντίνα.

 

Ξοπίσω άλλοι κοπαδιαστά, τυφλά ακολουθούσαν,

μα, μου ’κανε εντύπωση, όπου…σταυροφορούσαν.

 

Απ’ τον καιρό που άρχισε, αυτή η Πανδημία,

την Επιστήμη ακολουθεί, σωστά η Ιεραρχία.

 

Και όποιος «άτσαλος» παπάς, σηκώνει άλλη παντιέρα,

καλείται για…συζήτηση και για καμιά φοβέρα.

 

Κι ο Φαίδων, νάτος και ξεσπά, με το σταυρό στο χέρι,

για να θολώσει αφελείς και να τους καταφέρει.

  

Μα δεν είναι μόνο αυτοί, του Βόβολη η…στάνη,

είναι κι άλλοι που ’χουν μυαλό, που τρέχει και δε φτάνει.

 

Άλλοι που δεν πιστεύουνε, πως ο ιός υπάρχει

και άλλοι που τα ρίχνουνε, στο νέο πλανητάρχη.

 

Κάποιοι χλευάζουνε εμάς, τους εμβολιασμένους

κι όλους τους επιστήμονες, τους βγάζουν πουλημένους.

 

Να μη σας τα πολυλογώ, το τι κυκλοφοράει,

τι λένε και τι σκέφτονται, ο νους δεν το χωράει.

 

Γιατί τη λέω, όμως σε εσάς, αυτή την ιστορία,

που μάλλιασε η γλώσσα σας, τώρα στην Πανδημία;

 

Που κάθε βράδυ βγαίνετε, σε όλα τα κανάλια,

κι ακόμα είν’ αμέτρητα τα αγύριστα κεφάλια;

 

Γιατί άδικα φωνάζετε, αυτοί δε σας ακούνε,

αφήστε τους…ελεύθερους, στον κόσμο τους να ζούνε!

 

Μέχρι που η μετάλλαξη, ν’ αρχίσει να τους πέφτει

κι ύστερα όλοι να τρέχουνε, σα να τους βάλαν νέφτι.

 

Μα, θα ’λεγα αν τους φέρνουνε, ξάπλα με το φορείο,

δώστε τους μιά γερή κλωτσιά, απ’ το νοσοκομείο.

 

Χίλιες φορές τα είπατε, δεν τους έχετε φταίξει

και στείλτε τους στον Βόβολη, αυτός να τους γιατρέψει!

 

Τώρα που τα εμβόλια, τα ’χουμε με οκάδες,

αυτοί κάνουν τον έξυπνο, μας κάνουν και…νταλκάδες.

 

Είχα κι εγώ δύο γνωστούς, τζουπ, ο ιός τους πιάνει

και οι δύο ήταν αρνητές, και έχουνε πεθάνει.

 

Παίδεψαν μήνες τους γιατρούς, μες στα νοσοκομεία,

στο τέλος ίσως πίστεψαν, ιό και πανδημία.

 

Σας κάνω μία πρόταση: δώστε μια προθεσμία,

να ’ρθουν να εμβολιαστούν, βάλτε ημερομηνία!

 

Και όσοι πάλι αρνηθούν, από την άλλη μέρα, 

αφήστε τους στη τύχη τους και ας τα βγάλουν πέρα.

 

Ας γίνουνε εθελοντικά, θύματα Πανδημίας

και να γλιτώσουν και γιατροί και Σύστημα Υγείας.

 

Η σκέψη μου είναι σκληρή, το ξέρω, αλλά τη γράφω,

μ’ αξίζει κι ένας να σωθεί και να μην πάει στον τάφο.