**Φωτό: Τόνι Κοζέλι (2015)

 

Απεβίωσε το πρωί του Σαββάτου 28/3/2020 ο πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Ι. Διαμαντόπουλος, μετά από δεκαήμερη νοσηλεία στην Β’ Παθολογική του Νοσοκομείου Καβάλας.

 

Ο θάνατός δεν οφείλεται μεν στον κορωνοϊό, αλλά οι οικείοι του επισημαίνουν το γεγονός ότι έζησε τις τελευταίες μέρες της ζωής του μόνος στο νοσοκομείο, λόγω γενικής απαγόρευσης των επισκεπτηρίων, θίγοντας έτσι μια λιγότερο γνωστή πτυχή της νέας πραγματικότητας που έχει διαμορφωθεί στα νοσοκομεία. 

 

Σε ανακοίνωσή της, η οικογένειά του αναφέρει: 

 

«Υπηρέτησε επί 55 χρόνια με αφοσίωση το ποίμνιο του στη Θάσο, ακόμη μέχρι και πριν λίγο καιρό όπου, καθιστός σε καρέκλα, κήρυττε τον λόγο του Θεού και της Αγάπης. Αφήνει παρακαταθήκη τον έντιμο του βίο, το πνευματικό του έργο καταγεγραμμένο σε βιβλία, καθώς και το φιλανθρωπικό του έργο μέσα από εξομολογήσεις, κατηχήσεις και φιλόπτωχα ταμεία.

 

Λίγο πριν αποδημήσει εις Κύριον, αξίζει να σημειωθεί ότι βραβεύθηκε από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδος (Ε.Π.Ο.Κ.) για το ποίημα του “Υπάρχουν άνθρωποι όπως εγώ” (το οποίο πραγματώνει και όλη του τη ζωή), σε μια εκδήλωση που θα γινόταν την Ημέρα της Ποίησης (21 Μαρτίου 2020) η οποία αναβλήθηκε λόγω των συνθηκών που επικρατούν στην πατρίδα μας.

 

Επροσεύχετο έως τέλους και έστελνε τις ευχές του, στο ποίμνιο του. Ολοκληρώνοντας τον κύκλο της ζωής, υπέμεινε τις τελευταίες μέρες της ζωής του δίχως τους οικείους του δίπλα του (σύζυγο, κόρη, γαμπρό και εγγονή), πίνοντας έως τέλους το ποτήριο της δοκιμασίας και του μαρτυρίου της πλήρους απομονώσεως, δεδομένης της θεσπίσεως των αυστηρών μέτρων που έχουν παρθεί από την Πολιτεία για την πρόληψη του κορονοϊού. 

 

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει την Κυριακή 12 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Λιμένα Θάσου σε κλειστή τελετή. 

 

Έναντι επιμνημόσυνου δεήσεως, θα δοθεί ένα χρηματικό ποσό για την κάλυψη των εξόδων σπουδών ενός αριστούχου μαθητή / μαθήτριας που αδυνατεί να σπουδάσει λόγω οικονομικής κατάστασης. 

 

Καθώς και ο ίδιος ο Πατέρας Γεώργιος κατάφερε να αποκτήσει την ανώτατη μόρφωση και να λάβει υποτροφίες (Απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής Χάλκης) με πολύ δύσκολες οικονομικές συνθήκες (πρώτο παιδί πολύτεκνης οικογένειας, γιος ξυλουργού από τη Νίσυρο των Δωδεκανήσων), αυτή ήταν και η τελευταία του βούληση. 

 

Να έχετε όλοι την ευχή του και να δέεστε και εσείς υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του. 

 

Σημείωση

 

Στην μεγάλη και τελευταία περιπέτεια της ζωής του, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τις τρεις ηρωικές μυροφόρες του Χριστού που ήταν κοντά του τις τελευταίες στιγμές, τις αποκλειστικές νοσοκόμες κ. Μαρία Γεωργίου, κ. Νάντια Κωστίδου και κ. Ζωή Γιανγκανίδου

 

 

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ 

 

Υπάρχουν Άνθρωποι όπως Εγώ 

Που θέλουν την ψυχή τους, 

μοναστήρι Γαντζωμένο περιστέρι 

σ’ένα βράχο στο γκρεμό
Με νανούρισμα τον γρύλο 

και τον σπίνο ξυπνητήρι. 

Υπάρχουν Άνθρωποι όπως Εγώ
Που στα σώψυχα τους μοιάζουν με χωριό 

Όπου η χαρά τους αρχινάει απ’το πρωί
Κι έχουν Πασχαλιά τους....το νοικοκυριό. 

Και πλαγιάζουν με του λύχνου την φωτοδοσία
Σε μια στρώση με προσκέφαλο 

την Αγάπη και την Ησυχία. 

Υπάρχουν Άνθρωποι όπως Εγώ! 

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Ι. Διαμαντόπουλος 

 

 

Ποιος ήταν 

 

Ο Γεώργιος Διαμαντόπουλος γεννήθηκε στον Εμπορειό της Νισύρου από Σμυρνιό πατέρα, [πρόσφυγα], τον Ιωάννη Γ. Διαμαντόπουλο και από μάνα Δωδεκανήσια, την Aννα Μ. Τριανταφύλλου και είναι ο πρωτογιός από τα πέντε εν ζωή παιδιά της οικογένειας. 

 

Υπήρξε από τους πρωτοπόρους φοιτήσαντας [1947-52] και αποφοιτήσαντας της Πατμιάδας Εκκλησιαστικής Σχολής με μόρφωση, παιδεία και επίδοση ΑΡΙΣΤΗ. Στη συνέχεια φοίτησε -και πάλιν από τους πρωτοπόρους ιεροσπουδαστάς- στην κατά Χάλκην γεραράν Θεολογικήν Σχολήν και η επίδοση του μέχρι και το Α ́ εξάμηνο του έτους 1956 ήταν του γενικού βαθμού (9,7/11), Άριστα, πρώτος από τους τρείς συναριστεύσαντας τότε. 

 

Αγάπησε σαν ιεροσπουδαστής στην Χάλκην, την ομογενή κόρη Φιλομήλα Ν. Πανέρη την οποία και παντρεύτηκε στον πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό Αγίου Γεωργίου. Πτυχίο θεολογίας τελικά πήρε από τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1957. 

 

Τη στρατιωτική του θητεία υπηρέτησε στον 1ο Λόχο Κωνσταντίνου στη Φλώρινα ως γραφέας των Α2 και Β10 Γραφείων 1ου Συντάγματος και διέπρεψε και στους στρατιωτικούς αγώνες της Εννάτης Μεραρχίας στη Κοζάνη νικήσας νίκην πρώτην μετά διπλώματος και χρυσού μεταλλίου στην σφαιροβολία κ.ά. 

 

Έχει θυγατέρα τη ποιήτρια Ανδρομάχη, σύζυγο Χαράλαμπου Φιλιππίδη-Διαμαντοπούλου, αριστούχο των πολιτικών επιστημών και δημοσίων σχέσεων.

 

Έζησε και εργάστηκε 4 χρόνια στη Βραζιλία, όπου δημοσίευσε σχόλια για την Ατλαντίδα,τους Ίνγκας, το τέμπλο του Γιουκατάν κ.ά, στην εφημερίδα CORREIO DOPOVO-CRUZ ALTA , R.G. DO SUL καθώς και άρθρα συμπαράστασης στους εκεί απόδημους έλληνες. Κατείχε και ομιλούσε πέντε γλώσσες, πορτογαλλικά, ισπανικά, ιταλικά, τουρκικά και τη γλώσσα του ευαγγελίου της αγάπης. 

 

Το 1966 χειροτονήθηκε ιερέας στο Λιμένα της Θάσου από το Κυρό Μητροπολίτη Φ.Ν.Θ., Αλέξανδρο κι από τότε ζεί οικογενειακά στην ενορία Αγίου Νικολάου Λιμένα-Θάσου χρηματίσας και επι δεκαετείαν αρχιερατικός Επίτροπος περιφέρειας Θάσου με το οφφίκιο του πρωτοπρεσβύτερου, υπηρετήσας και επί 15 και πλέον έτη στη Μέση παιδεία  (Λύκειο –Γυμνάσιο), ως καθηγητής και εξομολόγος, ενώ παράλληλα η κοινωνική και πνευματική του προσφορά προς τον λαό του Θεού δεν ελαττωνήθηκε.

 

Συνέβαλε ανιδιοτελώς στην ίδρυση του 1ου Ferry boat και τη σύσταση της Πανθασιακής Ναυτιλιακής Εταιρείας S.A. για τη λύση του προβλήματος συγκοινωνία-πρόοδος της νήσου Θάσου, τιμηθείς από το Δήμο Θάσου και την Ευρωκατασκήνωση Θάσου του κ. Αναστασίου Καπόλα. 

 

Στα ελληνικά γράμματα παρουσιάστηκε νωρίς το 1954 στις εφημερίδες Εμπρός και Κυριακάτικη Πρωία της Πόλης, αποσπάσας εκεί και το Α ́βραβείο ποίησης και πεζού λόγου[ποίημα και δοκίμιο αφιέρωμα] στον αείμνηστο ποιητή Κώστα Ουράνη, εκφραστή του κοσμοπολιτισμού. 

 

Δημοσίευσε στο περιοδικό Εφημέριος το ποίημα, Δαυίδ και Ψαλμοί και στο Γνωμαγόρα περιοδικό και στις εφημερίδες Φωνή της Νισύρου, Νέα της Νισύρου, στην Θασιακή, στα Νέα της Θάσου, ποίηση επι παντός επιστητού, στα λογοτεχνικά περιοδικά, QUARIOS, KEΛΑΙ ΝΏ, Μουσών Μέλαθρον κ.λ.π, ποιήματα εφ’όλης της ύλης. 

 

Ποιητικά του ΈΡΓΑ είναι: 

 

«Η Θάσος εν στεναγμοίς αλαλήτοις», Εκδόσεις Χρονόμετρο, Καβάλα 1993. 

 

Το ποιητικο βιβλίο  «Εφτάλοφο πεντάμορφό μου Εμπορειό», Αθήναι 1997. 

 

«Ο όσιος Δανιήλ, ο εν θασίω» Eκδόσεις «Φως» Ιεράς Μητρόπολης ΦΝΘ, Καβάλα 1969. 

 

Το επίτομο βιβλίο (επτά βραβευμένων συλλογών) με τον τίτλο «Επτά ζώνες χρυσές της Ελλάδας», Εκδόσεις ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑ Θεσσαλονίκη, 2008.

 

Το επίτομον βιβλίο, με το τίτλο «Σοι δόξα πρέπει» Εκδόσεις ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑ Θεσσαλονίκη 2010. 

 

Το βιβλίο «Κωνσταντινοπολίτικες ωδές και κραυγές του νύν και του χθές», Εκδόσεις Πηνελ.Τσουκάτου, Αθήναι 2012 

 

Σωρεία ποιημάτων στις στήλες «Ακούστε κι εμένα» και «Θασίτικη ποιητική γωνιά» των εγκρίτων εφημερίδων «Θασιακή» και «Νέα της Θάσου» αντιστοίχως. 

 

Πολλά ποιήματα έχουν βραβευθεί πανελληνίως. 

 

Υπάρχει και ένα μέγα Αρχείο αδημοσίευτων έργων του, λυρικής, ιστορικής και θρησκευτικής ποίησης και ένα πλήθος ποιητικών κηρυγμάτων (ΥΠΟ ΈΚΔΟΣΙΝ).