Για χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις και όχι μόνο, «αλληθώριζαν». προς το Φινλανδικό «εκπαιδευτικό μοντέλο». Το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σύστημα, συγκεντρώνει μια σειρά μέτρων και τομών, που εδώ και χρόνια Ε.Ε. και ΟΟΣΑ (αυτοί που θα μας σώσουν γενικότερα και γι’ αυτό τους προσκυνάμε) επιχειρούν να επιβάλουν, προκειμένου η Παιδεία να γίνει πιο ανταποδοτική και να συμβάλει πιο αποτελεσματικά στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.
Βασικό χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου συστήματος είναι η αποκέντρωση, με την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση να αποτελούν αρμοδιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με το κράτος να χρηματοδοτεί την Παιδεία σχεδόν κατά το ήμισυ και με την Τοπική Αυτοδιοίκηση να παρέχει, όπως είναι αναμενόμενο, όση Παιδεία ...μπορεί να πληρώσει.
Αυτό το πείραμα της αποκέντρωσης δεν είναι φαινόμενο αποκλειστικά σκανδιναβικό, αλλά έχει εφαρμοστεί στη Γαλλία και τη Μ. Βρετανία, οδηγώντας σε πλήρη ιδιωτικοποίηση και αρνητικές επιπτώσεις στο επίπεδο της παρεχόμενης Παιδείας. Αποκεντρωμένο είναι και το πρόγραμμα σπουδών στα σχολεία, με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη διάσπαση του ισότιμου και ενιαίου χαρακτήρα της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Επίσης αξίζει να σημειώσουμε ότι το «φινλανδικό μοντέλο» αξιολογούνταν για χρόνια θετικά από τον ΟΟΣΑ μέσα από το πρόγραμμα PISA, πριν χάσει την πρωτοκαθεδρία από ασιατικές χώρες.
Το τελευταίο διάστημα, όπως σημειώνεται σε δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα ετοιμάζεται να προχωρήσει ένα βήμα παρακάτω. Ετοιμάζεται να υποκαταστήσει διδακτικά αντικείμενα στο Λύκειο με ενότητες όπως «Υπηρεσίες καφετέριας» - αντί για Γεωγραφία και Ιστορία - για τους μαθητές της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και «Ευρωπαϊκή Ένωση» για τους εφήβους με περισσότερο «ακαδημαϊκό» προσανατολισμό.
Μάλιστα, στελέχη της εκπαίδευσης και της αγοράς δήλωναν ότι το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα ήταν χρήσιμο το 1900 και ότι σήμερα χρειάζεται ένας τύπος εκπαίδευσης που θα ετοιμάζει για τον εργασιακό βίο (στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα).
Τα νέα «εκσυγχρονιστικά βήματα», μετά τα πλήκτρα, δεν αποτελούν βέβαια «επανάσταση», όπως θέλουν να παρουσιάζουν τις ιδιαίτερα αντιδραστικές αυτές αλλαγές. Είναι ένα καλό δείγμα για το ότι η υποταγή των παιδιών στην «επιχειρηματικότητα» και την «ανταγωνιστικότητα», το να θυσιάζεται η μόρφωσή τους για να εξυπηρετηθούν «αξίες» και συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, αντί για Παιδεία που θα διαμορφώνει ολοκληρωμένες προσωπικότητες, είναι στην πραγματικότητα κατήφορος, χωρίς πάτο...
Καβάλα 30-3-15
Ποτόλιας Χρήστος
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός
