Η Μητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου με ανακοίνωση της, ενημερώνει για το μήνυμα της Εκκλησίας αυτή την Κυριακή.

 

 

H Μητρόπολη αναφέρει τα εξής:

«Το ιερό κείμενο που μας παραθέτει ο Απόστολος Παύλος αυτή την Κυριακή, μάς αποκαλύπτει ένα βαθύ μυστήριο της αποστολικής ζωής: την ένωση της εξουσίας με τη θυσία. 

 

Μιλά στους Κορινθίους με λόγο απλό και ταπεινό, υπενθυμίζοντας πως είναι αληθινός Απόστολος όχι επειδή το διεκδικεί με αξιώσεις, αλλά επειδή το φανερώνει η καρποφορία του έργου του: «Η σφραγίς της εμής αποστολής υμείς εστε εν Κυρίω». 

 

Δηλαδή, η ίδια η ύπαρξη της Εκκλησίας στην Κόρινθο αποδεικνύει ότι η διακονία του είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος.

 

Ο Παύλος αναφέρει ότι έχει, όπως και οι άλλοι Απόστολοι, το δικαίωμα να ζει από το Ευαγγέλιο, να τρέφεται, να έχει σύντροφο στη ζωή, να μην εργάζεται χειρωνακτικά. 

 

Και όμως, με απέραντη αγάπη και ελευθερία, επιλέγει να μην ασκήσει αυτά τα δικαιώματα. Γιατί; Για να μη σταθεί ούτε στο ελάχιστο εμπόδιο στη διάδοση του Ευαγγελίου του Χριστού.

 

Μπορούμε να πούμε ότι εδώ φανερώνεται το αληθινό πρόσωπο του ποιμένα: εκείνου που δεν ζητά να υπηρετηθεί, αλλά να υπηρετήσει. 

 

Ο Παύλος μιμείται τον Χριστό, τον Αρχιποιμένα της Εκκλησίας, που «ουχ ήλθεν διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών». 

 

Η αποστολική εξουσία, λοιπόν, δεν είναι κοσμική δύναμη ή προνόμιο, αλλά ευθύνη, σταυρός, προσφορά. 

 

Η εξουσία του Παύλου είναι σφραγισμένη από τη θυσία, την αυταπάρνηση και την ελευθερία που προέρχεται από την αγάπη. Δεν ενεργεί «κατά άνθρωπον», δεν μετρά το έργο του με υλικά κριτήρια, αλλά «επ᾽ ἐλπίδι», με πίστη στην αιώνια ανταμοιβή που δίνει ο Θεός.

 

Το παράδειγμα του Παύλου είναι για όλους μας μια πρόσκληση να ζήσουμε την πίστη μας όχι σαν απαίτηση, αλλά σαν διακονία. Όχι με εγωισμό, αλλά με ταπείνωση.

 

Να μάθουμε να θυσιάζουμε ακόμα και νόμιμα δικαιώματα, αν αυτά γίνονται εμπόδιο στην οικοδομή της Εκκλησίας ή σκανδαλίζουν τον αδελφό μας. 

 

Ο δρόμος του Ευαγγελίου είναι ο δρόμος της αγάπης που δεν ζητά τα εαυτής, αλλά δίνεται μέχρι τέλους. Αυτή είναι η πνευματική εξουσία που λυτρώνει, που αγιάζει, που σώζει.

 

Ας προσευχηθούμε, λοιπόν, να μας χαρίσει ο Θεός τέτοιο φρόνημα: να είμαστε αληθινοί εργάτες του Ευαγγελίου Του, με καρδιά γεμάτη ταπείνωση, πίστη και θυσιαστική αγάπη. Αμήν.

 

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ. Ν. Θ. Ιερομόναχος Γαβριήλ Λιοντάκης.»