γράφει ο
Βασίλης Μυλωνάς
Ακούσατε, ακούσατε, ρήσεις του Πρετεντέρη,
ετούτου του «σοφού» ανδρός, που λέει όλα τα ξέρει!
Που άρπαξε την πέννα του κι έγραψε ένα άρθρο,
στο ΒΗΜΑ το ανέβασε, στο πιο ψηλό το βάθρο.
Κι έγραφε για το «ατύχημα», το…μακρινό στα Τέμπη
και επαινούσε ακούραστα, κυβέρνηση και Θέμη.
Τι θέλουν τώρα οι γονείς κι ολημερίς ουρλιάζουν,
αφού όλα γίνονται σωστά, ε, τον σκασμό δε βγάζουν;
Κοιτάξτε, η κυβέρνηση, βάζει τα δυνατά της
κι από την πρώτη τη στιγμή, έκανε τη δουλειά της!
Έτρεξαν όλοι οι υπουργοί, μαζί και ο Κυριάκος
κι από τη λύπη του έμοιαζε, ο φουκαράς σαν ράκος!
Όσο για τα μπαζώματα, ευθύς την άλλη μέρα,
μα, έπρεπε να γίνονταν, για της οσμής φοβέρα!
Σκοτώθηκαν πενήντα εφτά, δεν ήταν και χιλιάδες,
αξίζει, πια, να γίνονται, τώρα αυτοί οι καβγάδες;
Ακόμη τώρα οι γονείς, ψάχνουνε για ευθύνες,
μα, από τα δικαστήρια, έχουν δοθεί εκείνες!
Έχουμε μια κυβέρνηση, που είναι εκλεγμένη
και η Δικαιοσύνη μας, πρώτη και προκομμένη!
Γι’ αυτό εσύ κύριε μπαμπά κι εσύ κυρά μανούλα,
που το παιδί σου έχασες, μην κάνεις τον μπαμπούλα!
Ήτανε ένα ατύχημα και η κακιά η ώρα,
έτσι όπως πάντα γίνεται και…όποιον πάρει η μπόρα!
Λοιπόν, να μην γκρινιάζετε και φερμουάρ στα χείλη
και…ξουτ, στον τάφο των παιδιών, ανάψτε το καντήλι!
Τοιούτα έλεγε, παιδιά, στο άρθρο του ο Γιάννης,
να ’σουν γονιός, στα σίγουρα, που το μυαλό σου χάνεις!
Μα, σαν τον περιλάβανε, παιδιών δικοί και ξένοι,
να φύγει και να τσακιστεί και άλλο δεν του μένει!
Έχει καριέρα από μπαμπά, σαν δημοσιογράφος,
αλλά το άρθρο του αυτό, του ήτανε ο τάφος.
Τον έπιασε η Καρυστινού, που έχασε μια κόρη,
που βρήκε τα κομμάτια της, στα Τέμπη με το ζόρι.
Τι γράφεις, μωρέ άθλιε, και αίσχος και ντροπή σου,
θα τα ’γραφες αν έχανες, στα Τέμπη το παιδί σου;
Μα κι ο Χαραλαμπόπουλος, του τα ’πε και ο Κύρτσος
κι άλλοι τον γιαουρτώσανε, στα μούτρα που ’ναι λύσσος.
Μα ο Πρετεντέρης, βρε παιδιά, απ’ αυτά δε χαμπαρίζει,
τον φτύνεις και αυτός θαρρεί, πως σιγοψιχαλίζει.
Γλύφει και την κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη
και ίσως κάποια μέρα βρει, καμιά ελεημοσύνη.
Ρεντίκολο αν γίνεται, δεν τον ενδιαφέρει,
ίσως τον κάνουν βουλευτή, μια μέρα, ποιος το ξέρει;
Όπως συνήθως κάνουνε, κράχτες και παπαγάλους,
φωτορεπόρτερ και «σοφούς» και…στοχαστές μεγάλους.
Ας τονε καμαρώνουνε, τον Γιάννη Πρετεντέρη,
οι αγάδες που υπηρετεί, το άξεστο ξεφτέρι.
