«Δεν μας φέρθηκε η ζωή σκληρά, οι άνθρωποι μας φέρονται σκληρά και πολλές φορές μας αναγκάζουν να μένουμε στο σπίτι» δηλώνει στον KavalaNews 102.8 ο Τάσος Βυζικίδης, ο οποίος είναι Άτομο με Αναπηρία και εξηγεί, πώς είναι η καθημερινότητα και οι μετακινήσεις για ένα ΑμεΑ στην πόλη. 

 

«Είμαι 32 χρόνια σε αμαξίδιο. Περίμενα ότι σε μία γενιά θα είχαν αλλάξει τα πράγματα. Το μόνο που άλλαξε ήταν ότι δεν κλείνουν τις ράμπες για τα ΑμεΑ. Πίστευα ότι τα πράγματα θα γινόταν καλύτερα», λέει ο κ. Βυζικίδης. 

 

Η μετακίνηση με αυτοκίνητο είναι δύσκολη. Δεν μπορούμε να βρούμε χώρο στάθμευσης. Αποφεύγω να κατεβαίνω τα πρωινά στην πόλη. Υπάρχει πρόβλημα με τα πεζοδρόμια, υπάρχει κλίση που σε δυσκολεύει, καταστηματάρχες πράγματα και μικραίνει το φάρδος. Άλλα πεζοδρόμια δεν επικοινωνούν το ένα με το άλλο και να μην βγεις στο δρόμο» συμπληρώνει. 

 

Επίσης ο κ. Βυζικίδης τονίζει ότι ιατρεία και πολυκατοικίες στην Καβάλα δεν είναι προσβάσιμα για ΑμεΑ και επισημαίνε ότι σε πολλά καταστήματα δεν υπάρχουν τουαλέτες για άτομα με κινητικά προβλήματα.  

 

Ο ρόλος της Πολιτείας

 

«Λέμε ότι θα πρέπει στα σπίτια μας να έρχονται κοινωνικοί λειτουργοί. Μας δίνουν ένα επίδομα και μας αφήνουν στην τύχη μας

 

Τα λέμε εδώ και 30 χρόνια. Έρχεται η στιγμή που αγανακτείς και βαριέσαι.  Γνωρίζω περιπτώσεις νέων ανθρώπων 25 ετών που δεν βγαίνουν έξω γιατί η πόλη δεν είναι φιλική αλλά δεν έχουν και υποστήριξη» λέει ο κ. Βυζικίδης. 

 

Πριν και μετά το ατύχημα 

 

«Έμαθα από την αναπηρία ποια πράγματα είναι σημαντικά στη ζωή και ποια τα ασήμαντα. Και πως μπορείς να χαίρεσαι με μικρά πράγματα. Δεν πρέπει να κάνουμε εκπτώσεις στα όνειρα», τόνισε ο Τάσος Βυζικίδης. 

 

Ακούστε όσα είπε στον KavalaNews 102.8: