γράφει η 

Γιώτα Χατζηεμμανουήλ

 

Λέω και ξελέω, αποφασίζω και ξεαποφασίζω... Μπρος και πίσω στο θέατρο του παραλόγου. 

 

Και το μπαλάκι στην κερκίδα της Περιφέρειας στην εκπνοή του αγώνα!

 

Γονείς που αγόρασαν στολές απ’ το υστέρημά τους (70, τουλάχιστον, ευρώ το σετάκι), πρόβες στα σχολεία εντατικές, χαρούμενοι και περήφανοι μαθητές, που για πρώτη φορά θα βίωναν την εμπειρία της παρέλασης! 

 

Όλοι σε μια αναμονή για να ακυρωθούν τα πάντα στο παρά πέντε...

 

Αχαρακτήριστη απόφαση! 

 

Δυο μέρες πριν την εθνική γιορτή ακυρώνεται και παγώνει η λαχτάρα, η προσμονή, η διάθεση, η χαρά.  

 

Την ίδια στιγμή, σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, οι εκκλησίες γεμάτες με «καλούς χριστιανούς» που προσκυνάνε και φυλάνε εικόνες, γλύφοντάς τες ολούθε, δίχως μάσκες, δίχως φόβο, δίχως ντροπή. 

 

Οι ιερείς ασθενούν, το κρύβουν, και μεταδίδουν τον ιό αβέρτα. Βαφτήσια, μνημόσυνα, γάμοι και κηδείες με τουλάχιστον μια 50άρα κρούσματα, έτσι για την αλητεία. 

 

Η θεία κοινωνία στα καλύτερά της (κατά τα άλλα τηρούμε τους νόμους και τα μέτρα, και προτρέπουμε και το ποίμνιο να το κάνει, αρκεί να μείνει ανεμβολίαστο, άσπηλο κι αμόλυντο απ’ το διαβολικό μπόλι).

 

Ταυτόχρονα τα clubs της πόλης, εγκαινιάζουν την χειμερινή σεζόν και υποδέχονται τον κόσμο που δημιουργεί το αδιαχώρητο, προκειμένου να δει από κοντά τον αγαπημένο τους ράπερ-τράπερ και δε συμμαζεύεται...

 

Οι υπεύθυνοι των καφέ, εστιατορίων μανουριάζουν γιατί τους την σπάει ο έλεγχος που υποχρεούνται να κάνουν δηλώνοντας «μπάτσος είμαι να κάνω ελέγχους;».

 

Η υποκρισία περισσεύει, γίνεται γλίτσα που μας ακουμπάει όλους και μας πνίγει. Η εμπιστοσύνη χάνεται και η οργή θεριεύει! 

 

Συστατικά απαραίτητα για να θυσιαστούν στον βωμό της ανοησίας σας κι αυτοί οι ήδη  κερδισμένοι, οι ευαίσθητοι, οι φιλήσυχοι, οι νομοταγείς στρατιώτες. 

 

ΝΤΡΟΠΗ και νισάφι!

Οι αντοχές στέρεψαν!