γράφει ο 

Σπύρος Κύρου 

Εικόνες εγκατάλειψης παρουσιάζουν πολλά παρκάκια και παιδικές χαρές στην Καβάλα. Εκεί που υπήρχαν κούνιες, τραμπάλες και μονόζυγα πλέον δεν υπάρχει τίποτα, με άδειες εκτάσεις και ενδεχομένως μερικά παγκάκια να συνθέτουν το τοπίο.

Μικρά παιδιά που μεγαλώνουν στις συνοικίες αυτές δεν έχουν ένα μέρος κοντά στο σπίτι τους για να παίξουν και να περάσουν ευχάριστα το χρόνο τους, ειδικά τώρα που τα κινητά τηλέφωνα και τα βιντεοπαιχνίδια μπαίνουν από νωρίς στις ζωές τους.

Οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται παρακάτω δε θυμίζουν μια σύγχρονη και τουριστική πόλη όπως η Καβάλα. Φυσικά, εκτός από αυτά, υπάρχουν και άλλα παραδείγματα σε διαφορετικές περιοχές.

Άδειες εκτάσεις εκέι όπου υπήρχαν κούνιες και όργανα για να παίζουν τα παιδιά. Οι φωτογραφίες έιναι από τις συνοικίες της Παναγίας, του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Ιωάννη.

Μία πρόταση για πάρκα τσέπης

Σε προηγούμενη δημοσίευσή μου σχετικά με την παραμέληση των εγκαταστάσεων στο περιαστικό δάσος της πόλης μας (δες ΕΔΩ) είχα τονίσει ότι είναι εν μέρει λογικό και κατανοητό ο Δήμος να μην προθυμοποιείται να δημιουργήσει νέες, αφού τα φαινόμενα βανδαλισμών είναι πολύ συχνά και μια μερίδα κόσμου δε δείχνει να σέβεται ορισμένα πράγματα.

Το ίδιο ίσως να ισχύει και στην περίπτωση των παιδικών χαρών, με τη διαφορά όμως ότι αυτές βρίσκονται στο κέντρο της πόλης και όχι έξω και γύρω από αυτήν. Παρ΄όλα αυτά, οι βανδαλισμοί δε λείπουν και από αυτές.

Μία εναλλακτική πρόταση για την αξιοποίηση αυτών των χώρων, όπως και άλλων μικρών ανεκμετάλλευτων οικοπέδων, είναι η δημιουργία πάρκων τσέπης, δηλαδή χώρων πρασίνου μικρής κλίμακας σε κομμάτια κενής αστικής γης. Είναι πολύ καλύτερο και πιο πρακτικό πρώην παιδικές χαρές που τώρα φιλοξενούν μόνο άμμο και λίγο γρασίδι να μετατραπούν σε ευπαρουσίαστα πάρκα. 

Η Αθήνα μας έχει δείξει τον τρόπο· λίγα καθίσματα και ορισμένα δέντρα μπορούν να δημιουργήσουν ένα όμορφο αισθητικό, αλλά και λειτουργικό αποτέλεσμα.

Σε πολλά σημεία της η Καβάλα έχει χτιστεί άναρχα, με στενούς δρόμους και ακόμα στενότερα πεζοδρόμια, στα οποία πολλές φορές μετά βίας χωράει ένας άνθρωπος. Τα πάρκα αυτά μπορούν να αποτελέσουν ένα πνεύμονα πρασίνου και ένα σημείο αναψυχής και ξεκούρασης των πολιτών, ανάμεσα στην πυκνή δόμηση.  

Εκτός αυτών, δε θα πρέπει να υποτιμάται και η περιβαλλοντική αναβάθμιση της περιοχής. Η βλάστηση σε μια πόλη απορροφά ρύπους και σκόνη, ανανεώνει το οξυγόνο, μετριάζει τις ακραίες θερμοκρασίες και τους θορύβους και δρα κατά των πλημμύρων.

Το κόστος για τη δημιουργία αυτών των πάρκων είναι σχετικά μικρό και σε κάποιες περιπτώσεις, όπως αυτές που παρουσιάστηκαν στις φωτογραφίες, το μόνο που χρειάζεται είναι η προσθήκη δέντρων και πιθανόν καθισμάτων.

Σίγουρα, εκτός από τη μετατροπή των ερημωμένων παιδικών χαρών σε πάρκα, υπάρχουν και αρκετά άλλα αναξιοποίητα οικόπεδα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο τέτοιας εκμετάλλευσης. Το παράδειγμα της Αθήνας μπορεί εύκολα να ακολουθηθεί.

Δείτε Φωτογραφίες: