Όπως συμβαίνει χρόνια τώρα, οι Έλληνες κινηματογραφιστές μικρού μήκους, παίρνοντας δανεικά από γονείς, φίλους και γνωστούς, πήραν και φέτος μέρος με τις ταινίες τους στο Φεστιβάλ της Δράμας. Είναι γνωστό ότι, εδώ και χρόνια η πολιτεία εγκαταλείπει όλο το φάσμα της εθνικής κινηματογραφίας στο έλεος των ιδιωτών. Φαίνεται, πλέον καθαρά ότι το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, με την πολιτική που ακολουθεί, ή πρέπει να «βγει από τη μέση» ή να λειτουργεί μόνο προς όφελός των οπτικοακουστικών μονοπωλίων! Σε αυτή την κατεύθυνση, η «πρώτη & δεύτερη φορά αριστερή» συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έδωσε τη χαριστική βολή, καταργώντας τον «ειδικό φόρο» στα κινηματογραφικά εισιτήρια με την υπερψήφιση του 3ου μνημονίου.
Είναι πλέον φανερό ότι αυτός ο θεσμός που επί 38 χρόνια κρατάει αναμμένη τη σπίθα του ελληνικού κινηματογράφου, βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο του αφανισμού. Ένας θεσμός που συνιστά έναν από τους πυλώνες του ελληνικού σινεμά, τα τελευταία χρόνια νοσεί σταθερά από υποχρηματοδότηση. Με απαράδεκτες μεθόδους, υποσκάπτεται συστηματικά από την πολιτεία, με στόχο την υποβάθμιση και απαξίωσή του, ώσπου εντέλει να οδηγηθεί σε κλείσιμο. Αυτή την αρνητική εξέλιξη άλλωστε αποκάλυψε στην τελετή λήξης ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Αντώνης Παπαδόπουλος, σημειώνοντας ότι η φετινή 38η διοργάνωση μέχρι προ διμήνου ήταν μετέωρη, ήταν αμφίβολο αν θα πραγματοποιούταν!
Βέβαια από τη θεματολογία της πλειοψηφίας των έργων του Φεστιβάλ απουσίαζε η αιτία για την «κρίση» του Ελληνικού Κινηματογράφου, που φυσικά δεν είναι άλλη από την καπιταλιστική κρίση και την ανάγκη του κεφαλαίου για εξεύρεση νέων αγορών.
Παρ’ όλη όμως αυτή την έλλειψη κατά τη γνώμη μας ταλέντο... υπάρχει! Και για να αναφερθούμε στα δύο πρώτα βραβεία ταλέντο υπάρχει και στο «Σύκο» που αφηγείται μια τρυφερή ιστορία για την αιώνια αγάπη μεταξύ δύο ηλικιωμένων, σε κάποιο απόμακρο χωριό και στο «Euroman» όπου τονίζεται πως «ο τρόπος παραγωγής της υλικής ζωής καθορίζει την πολιτική, κοινωνική και πνευματική πορεία της ζωής εν γένει».
Τελικά και με την αναφορά αυτή και την πορεία του εν λόγω Φεστιβάλ αποδεικνύεται ότι η κεντρική πολιτική των Ελληνικών κυβερνήσεων κάθε χρώματος και Ε.Ε., όσον αφορά στον πολιτισμό ήταν και είναι πολιτική εμπορευματοποίησης και πρόσδεσής του στα ιδιωτικά μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, αντιμετωπίζοντας τον πολιτισμό σε κάθε του μορφή, ως εμπόρευμα και ως ένα ακόμα χορό επενδύσεων.
Είναι φανερό πως το λαϊκό κίνημα πρέπει να «ανασκουμπωθεί» και να αποτρέψει την εμφανέστατη επέλαση στην πολιτιστική κληρονομιά και στο σύγχρονο πολιτισμό.
Όλα τα παραπάνω, τεκμηριώνουν την ανάγκη να ενωθούν οι καλλιτέχνες και οι πνευματικοί δημιουργοί γενικότερα, που βλέπουν τον εαυτό τους έξω και απέναντι από τους παραπάνω σχεδιασμούς, να ενωθούν μεταξύ τους και όλοι μαζί με το οργανωμένο, ταξικό, λαϊκό κίνημα.
Απέναντι στους μηχανισμούς χειραγώγησης της συνείδησης που στήνει το κεφάλαιο, οι καλλιτέχνες διαχρονικά που έχουν στρατευθεί με το λαό δείχνουν το δρόμο της αντίστασης.
Αναδεικνύονται συνεπώς δύο θεωρίες για τον πολιτισμό, η μία που τον θεωρεί χρυσοφόρο κέρας για το τουριστικό κεφάλαιο και τη βιομηχανία του θεάματος, κλεισμένο σε αστραφτερά κέντρα με πανάκριβες υπηρεσίες για λίγους. Η άλλη, που επιδιώκει ο πολιτισμός να γίνει κτήμα των πολλών, που τον διαφύλαξαν, τον ανέπτυξαν και εξακολουθούν με το μόχθο τους να τον δημιουργούν. Ο λαός έχει λόγο να συνταχθεί δραστήρια με τη δεύτερη και στην ανάπτυξη του αγώνα για την ελεύθερη «πρόσβαση» του σε όλα τα πολιτιστικά δημιουργήματα, που πρέπει να μετατραπούν σε κοινωνική ιδιοκτησία στο έδαφος της φιλολαϊκής ανάπτυξης του πολιτισμού, στις συνθήκες της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.
Επίλογος: Θα πρέπει να επικαιροποιηθούν οι απόψεις του Μπέρτολτ Μπρεχτ σχετικά με τους δημιουργούς του πολιτισμού: «να έχεις την τόλμη να γράψεις και να πεις την αλήθεια, την ικανότητα να ανακαλύψεις την πραγματική αλήθεια, την αλήθεια αυτή να την κάνεις εύχρηστο όπλο για το συμφέρον της εργατικής τάξης, να αναπτύξεις δεξιότητες για να φτάσει όσο πιο μακριά γίνεται και, βεβαίως, ως δημιουργός να πορεύεσαι μαζί της».
Καβάλα 14-10-14
Χρήστος Ποτόλιας
Συν/χος Εκπαιδευτικός
