Στη Θάσο διοργανώθηκαν για μία ακόμη χρονιά τα “Καζαβητιανά”, με πολύ μουσική, χορό και ποίηση.
Οι διοργανωτές αναφέρουν σχετικά τα εξής:
«Κρασί μου, στην αγκάλη σου γλεντώ, ξεχνώ, θυμάμαι...
Πώς να ξεχάσουμε, άλλωστε; Πώς να σβήσουν από τη μνήμη μας οι στιγμές, οι μουσικές, τα αρώματα, τα βήματα του χορού, οι ατέλειωτες προετοιμασίες και –πάνω απ’ όλα– οι άνθρωποι.
Όλοι εκείνοι οι εθελοντές που, για 30 συνεχόμενα χρόνια, στάθηκαν με ψυχή και καρδιά πίσω από κάθε Καζαβητιανό, παρά τις δυσκολίες, χωρίς να κάνουν βήμα πίσω.
Φέτος, τα Καζαβητιανά ήταν κάτι παραπάνω από μια γιορτή.
Ήταν ένα ταξίδι συγκίνησης στον χρόνο. Μια ευκαιρία να τιμήσουμε πρόσωπα αγαπημένα, που όλα αυτά τα χρόνια πρόσφεραν –και συνεχίζουν να προσφέρουν– τον εαυτό τους για τον πολιτισμό μας.
Θερμές ευχαριστίες στην κυρία Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου, που μας τίμησε με την παρουσία της και μας συγκίνησε απαγγέλλοντας ποίημα του πατέρα της, αφιερωμένο στο αγαπημένο μας Καζαβήτι.
Ευχαριστούμε θερμά την Πολιτιστική Στέγη Νέου Ερασμίου Ξάνθης "Γ. Βιζυηνός", που μοιράστηκε μαζί μας τοπικά έθιμα του τόπου τους.
Τιμητικοί έπαινοι απονεμήθηκαν στους:
- Αργύρη Τυρολόγο, πρώτο πρόεδρο του Συλλόγου
- Βασιλούδη Ελένη, Ευφροσύνη Παρίση, Μαρία Δουκίδου, για την αφοσίωση και τη στήριξή τους στα πιο δύσκολα χρόνια του Συλλόγου
- Γιώργο Πίτσα, χοροδιδάσκαλο επί 12 έτη, που παραμένει πάντα δίπλα μας
- Κωνσταντίνα Γκίκα, το λουλούδι μας, συνεχιστής του έργου του Γιώργου Πίτσα
- Δήμο Γκίκα, τον σημερινό, αγαπητό μας χοροδιδάσκαλο
- Σοφία Τσουτσουμπέη Λιόλιου και Αθανασία Σάππου, για την καθημερινή εθελοντική τους προσφορά στον Σύλλογο
Ευχαριστούμε τους χορευτές του Κοινωνικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών Παναγίας Θάσου και του Λυκείου Ελληνίδων Δράμας, που συμμετείχαν ενεργά στην εκδήλωση.
Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον Άρη Πρίνου και όλους τους εθελοντές που εργάστηκαν ακούραστα στις προετοιμασίες, στις μεταφορές και στη διοργάνωση, καθώς και στον Λάζαρο Αλβανό, που επιμελήθηκε και κατασκεύασε δωρεάν τα σκηνικά της βραδιάς.
Με βαθιά συγκίνηση και ακόμα βαθύτερη ευγνωμοσύνη, σας ευχαριστούμε όλους. Γιατί τα Καζαβητιανά δεν είναι μόνο παράδοση. Είναι ψυχή, είναι μνήμη, είναι συλλογική καρδιά.»
