γράφει η 

Κάτια Γιαννουκάκου

 

Χθες έπεσα για ύπνο με τη σκέψη πόσο τυχερή είμαι που ξαπλώνω στην ησυχία μου ενώ παραδίπλα ηχούν σειρήνες πολέμου. Οι πολίτες πάντα είναι αυτοί που πληρώνουν τέτοιες καταστάσεις δυστυχώς όπως και οι απλοί στρατιώτες.  

 

Επίσης σκεφτόμουνα πως ακόμα και σε περίπτωση πολέμου για τους πλούσιους τα πράγματα είναι καλύτερα. Αν δεν έχεις λεφτά είσαι στους χαμένους της υπόθεσης, παρακαλάς για να μετακινηθείς, για ένα κομμάτι ψωμί και κάπου να μείνεις. 
 

Τέλος πάντων  δικά μου κολλήματα αυτά... και αυτά που σκέφτομαι και όπως τα σκέφτομαι...και ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να ζουν όμορφα γιατί γι' αυτό γεννήθηκαν κι όχι για να βασανίζονται. 
 

Την ίδια ώρα το Κιέβο, μια πανέμορφη πόλη που έμεινε χωρίς κόσμο, ετοιμάζεται να καταστραφεί σε απευθείας μετάδοση τις επόμενες ώρες. Δεν το θέτω πολιτικά όλοι φταίνε που δεν άκουσαν ή που δεν χειρίστηκαν σωστά τις καταστάσεις που ζούσαν όλο το προηγούμενο διάστημα. 

 

Επίσης φταίνε αυτοί που μέσα από όλον αυτόν τον ορυμαγδό θα έχουν οικονομικά οφέλη. Όλοι φταίνε μόνο ο απλός κόσμος δεν φταίει που ξεριζώνεται και δεν θα βλέπει όλη αυτή η ομορφιά σε λίγο από τώρα.

 

Εύχομαι μόνο οι δικοί μας εδώ να μη μας βάλουν σε περιπέτεια με τις πολιτικές τους και να τελειώσει γρήγορα η καταστροφή γι' αυτούς τους ανθρώπους που τους έλαχε τέτοιο λαχείο.