γράφει
(και αντιγράφει διάλογους)
ο Τάσος Αποστολίδης
-Πάμε σε ρήξη!
-Τιιι;;; Θα καταστραφούμε, θα πεινάσουμε, θα γίνουμε πόρνες, παραδουλευτρες!
-Ok. Δεν θα πάμε τότε σε ρήξη.
-Τιιι;;; Κωλοτούμπα, ντροπή, αίσχος!
Στον παραπάνω μικρό διάλογο συνοψίζονται όλα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία μας το τελευταίο διάστημα. Ο κόσμος δίνει τρελά ποσοστά στήριξης στην κυβέρνηση, δείχνει σκασμένος από μνημόνια και λιτότητα αλλά… το θέλει το ευρώ του.
Έτσι απλά.
Μπορεί να θες έναν καφέ και ζεστό και κρύο, και με ζάχαρη και σκέτο, και με γάλα και χωρίς. Απλά δεν μπορείς να τον έχεις. Δεν είναι μόνο τα κομμάτια της κοινωνίας που συγκρούονται. Είναι και οι ίδιοι οι πολίτες. Βιώνουν μια σύγκρουση μέσα τους.
Κι απέναντι οι «θεσμοί». Αυτοί που παλιά τους λέγαμε «τρόικα». Τα ονόματα μπορεί να άλλαξαν, αλλά ο παραλογισμός τους μένει ίδιος. Ζητάνε πράγματα ανέφικτα και δολοφονικά. Δεν τους νοιάζει. Είναι μισητοί.
Είναι;
Τελικά δεν είναι όσο νομίζαμε. Από το νέο «φρούτο» που ονομάζεται «συγκεντρώσεις Μένουμε Ευρώπη» τα διδάγματα ήταν πολλά. Δεν συζητάω το γεγονός ότι επί κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ όλοι αυτοί που στηρίζουν το «Μένουμε Ευρώπη» θα είχαν φάει το ξύλο και τα χημικά της ζωής τους, όταν έμπαιναν στο περιστύλιο της Βουλής.
Στέκομαι σε κάτι πιο ουσιώδες.
Ενώ η χώρα διαπραγματεύεται για να μη κόψει συντάξεις, βλέπεις κάποιον να κατεβαίνει στη διαδήλωση αυτή με πανό που γράφει «ναι στις προτάσεις Γιούνκερ» ή το πλέον αμίμητο «Γιούνκερ σε αγαπάμε».
Και αναρωτιέσαι: Με ποιους είναι αυτός; Αυτοί όλοι;
Θέλει πολύ θράσος να πας να διαδηλώσεις υπέρ των εχθρών (δεν είναι σήμερα εχθροί, είναι εδώ και 5 χρόνια) και εναντίον της χώρας σου.. Και κρύβει μέγιστη βλακεία να διαδηλώνεις στην πλατεία του (ελληνικού) Συντάγματος υπέρ των μέτρων που σου επιβάλλουν ξένες χώρες.
Είναι (αν μη τι άλλο) βλάβη εγκεφάλου, να πηγαίνεις στο Σύνταγμα και να κουνάς πέρα δώθε μια ελληνική σημαία, υποστηρίζοντας… τον Σόιμπλε!
Και την στιγμή που αυτοί οι Ελληναράδες που ξεσηκώθηκαν από τα άτυπα (αλλά πιο ξεκάθαρα δεν γινόταν) καλέσματα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού, του Σκάι και του Mega να διαδηλώσουν "Μένουμε Ευρώπη", την ίδια στιγμή βλέπεις τους Ευρωπαίους να διαδηλώνουν μέσα και έξω από τα δικά τους κοινοβούλια κατά των σκληρών μέτρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αμήχανες στιγμές.
Ευχαρίστως θα αντάλλαζα ως χώρα μερικούς (πολλούς) βουλευτές ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού, με Γερμανούς βουλευτές που σήκωσαν πλακάτ υπέρ της Ελλάδας, μέσα στη γερμανική Βουλή.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από τη δεκαετία του ’80 ως παιδί, όλοι μιλούσαν για λιτότητα. Έτσι πολιτεύτηκε τότε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και μετέπειτα η ΝΔ του Μητσοτάκη. Η λιτότητα ήταν το πρώτο όπλο σάτιρας του Χάρυ Κλυν και άλλων.
Αλλά η σημερινή λιτότητα έχει ξεφύγει από τα ανθρώπινα όρια.
Και βαρέθηκα (γιατί το έχω ακούσει εκατοντάδες φορές) αυτό το «τελευταία μέρα στην Ευρώπη, αύριο / από Δευτέρα χρεοκοπούν οι τράπεζες».
Με κούρασε αυτό το σενάριο/τροπάριο.
Οι ζωές μιας ολόκληρης γενιάς έχουν χρεοκοπήσει και δεν το πήρατε χαμπάρι.
Και κούρασε και όλους αυτούς που είτε δεν έχουν λεφτά στις τράπεζες είτε έχουν αποσύρει από καιρό τώρα (τουλάχιστον από το 2012) τις καταθέσεις τους.
Η πραγματικότητα είναι απλή, κι έτσι οφείλουμε να τη δούμε: έχουμε ένα χρέος πλασματικό και το ξεχρεώνουμε με χρήματα πραγματικά.
Την ίδια ώρα, εμείς θέλουμε να χρεοκοπήσουμε και δε μας αφήνουν.
Αυτή η αγάπη των δανειστών μ' έχει σκλαβώσει.
Δηλαδή τι άλλο να περιμένουμε; Έδωσε η κυβέρνηση πρόταση για μέτρα 8 δισεκατομμυρίων ευρώ και από βδομάδα θα δούμε διαδηλωτές στο Σύνταγμα να φωνάζουν "Δεν φεύγουμε με μέτρα κάτω από 10 δισ.";;;
Πιθανολογώ ότι θα γίνει κάτι άλλο. Το «Μένουμε Ευρώπη» θα αλλάξει και θα δούμε διαδηλωτές προσκείμενους σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να λένε "δεν ψηφίζουμε γιατί έχει φόρους και μας αρέσουν μόνο οι δικοί μας φόροι".
Κι όταν ρωτάνε έναν από αυτούς τους πολιτικούς «Είστε με τους δανειστές;» εκείνος απαντά… «Είπες εμένα Γερμανοτσολιάααααα; Προδότη;».
Υπάρχει βέβαια και η πιο αστεία πλευρά. Αυτή της διακωμώδησης των διαδηλώσεων αυτών. Κυκλοφόρησε ένα στιχάκι που λέει «Ντάισελμπλουμ άρχοντα, πάρε μας τα υπάρχοντα». Και άλλα πολλά.
Αλλά πέρα από τα αστεία, υπάρχει κάτι σοβαρότερο που πρέπει να αναλογιστούμε. Κυρίως να αναλογιστούν αυτοί που θέλουν «να μείνουν Ευρώπη». Αναρωτήθηκαν πρώτα αν η Ευρώπη που θέλουν υπάρχει;
Πανικόβλητοι οι πολίτες… αλλάζουν θέση στον καναπέ…
