γράφει ο Τάσος Αποστολίδης
Οι εικόνες (και) από την Καβάλα με τις ουρές στα ΑΤΜ έρχονται να εικονογραφήσουν αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, ήδη από το 2012 και πολύ εντονότερα τον τελευταίο μήνα. Μέχρι τώρα δεν είχαμε τρόπο να δούμε σε μια φωτογραφία τους καταθέτες να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες. Αυτό γινόταν σιωπηλά και όχι με τη μαζικότητα που μπορεί να χωρέσει σε ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο.
Η επιβολή μέτρων περιορισμού στις αναλήψεις χρημάτων, προκάλεσε ουρές στα ΑΤΜ. Σε όλη τη χώρα - και στην Καβάλα, από όπου και οι φωτογραφίες που βλέπετε.
Περισσότερο στις μεγάλες πόλεις, πολύ λιγότερο στα χωριά.
Για πρώτη φορά μετά από πολλές εβδομάδες που οι τράπεζες «στεγνώνουν» σταδιακά από ρευστό, έχουμε τη δυνατότητα να δούμε ένα διαρκές (εδώ και εβδομάδες τουλάχιστον) γεγονός αποτυπωμένο σε μια φωτογραφία. Άσχετα αν οι εικόνες προκαλούν ντροπή, θυμό, γέλιο, οίκτο, ανησυχία ή οτιδήποτε άλλο, αξίζει να μείνουμε στο γεγονός.
Τι σήκωσαν χθες και σήμερα οι καταθέτες;
Ό,τι είχε απομείνει στις τράπεζες.
Δηλαδή τα «κέρματα» του τραπεζικού συστήματος.
Τα «πολύ χοντρά» έφυγαν το 2012 και δεν ξαναγύρισαν.
Ένα μεγάλο μέρος καταθέσεων «εξαφανίστηκε» από τις τράπεζες και μέσα στο 2013, μετά το «κούρεμα» καταθέσεων που έγινε στην Κύπρο και τον πανικό που επικράτησε και στην Ελλάδα.
Οι καταθέσεις δεν επέστρεψαν. Πήγαν σε ξένες τράπεζες, σε στρώματα, σε ντουλάπια, σε «παστάλια».
Ο κόσμος που είχε χρήμα, απλά έχασε την πίστη του στην τραπεζική πίστη.
Το 2014, υπό τον φόβο του σλόγκαν «έρχεται η Αριστερά» που εντελώς αναχρονιστικά και διχαστικά επιστράτευσαν διάφοροι "μαυρογυαλούροι" ως απειλή, πολλοί καταθέτες πήγαν να βγάλουν ό,τι είχε απομείνει από τις καταθέσεις τους.
Το αποκορύφωμα ήρθε τον Ιανουάριο του 2015 όταν η προεκλογική καμπάνια της ΝΔ ενόψει των εκλογών τότε είχε στηριχθεί σε «προφητικά» βίντεο με πρωτοσέλιδους τίτλους ειδήσεων ότι η Ελλάδα στέρεψε από χρήμα και ότι κλείνουν τα ΑΤΜ.
Στην ουσία η ΝΔ προανήγγειλε τότε κάτι ήδη «τετελεσμένο», κάτι για το οποίο η ίδια είχε πασχίσει για να προκαλέσει, βλέποντας από καιρό ότι χάνει την ήδη πενιχρή λαϊκή στήριξη που είχε, ότι χάνει τις επικείμενες εκλογές.
Από τον περασμένο Μάιο, όταν η «τετράμηνη παράταση» έφτανε κοντά στη λήξη της, η ΝΔ επέμεινε περισσότερο. Είχαν παραμείνει μερικά «ψιλά» στις τράπεζες και όσο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στήριζε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα με ρευστό, οι τράπεζες δεν κατέρρεαν.
Έτσι καταβλήθηκε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποσύρει ο κόσμος ακόμη και τα «κέρματα», δηλαδή τα «ψίχουλα» που είχαν απομείνει στις τράπεζες. Να αποσύρει ακόμη και τις καταθέσεις που έχουν το ύψος ενός μηνιαίου μισθού και χρησιμοποιούνται για τα βασικά έξοδα ενός νοικοκυριού.
Η προπαγάνδα άρχισε με κάθε μέσο και με επώνυμες δηλώσεις πολιτικών προσώπων.
Μέχρι που κόντεψε να γίνει το αυτονόητο:
Παρά λίγο να τελειώσει όλο το χρήμα. Όχι να ξοδευτεί, αλλά να αποσυρθεί από τις τράπεζες.
Παρά λίγο, δηλαδή, να συμβεί αυτό που θα συνέβαινε σε κάθε μαζική υστερία.
Αν όλοι οι Έλληνες σηκώσουν ταυτόχρονα το ακουστικό του τηλεφώνου τους και επιχειρήσουν να κάνουν μια τηλεφωνική κλήση, θα καταρρεύσουν τα τηλεφωνικά δίκτυα. Την ίδια ώρα. Το ζούμε άλλωστε κάθε φορά τις Πρωτοχρονιές…
Όταν ταυτόχρονα όλοι επιχειρήσουν να χρησιμοποιήσουν την ίδια απλή υπηρεσία, προκαλούν μπλακ άουτ.
Το ίδιο θα συμβεί κι αν ανοίξουμε όλοι ταυτόχρονα όλες τις ηλεκτρικές συσκευές μας (αρκούν και μόνο τα κλιματιστικά για να γίνει η ζημιά) ή ακόμη αν ανοίξουμε όλοι ταυτόχρονα τις βρύσες μας.
Αυτό που θεωρούμε απλό, μικρό και αυτονόητο, αν το κάνουμε όλοι ταυτόχρονα, θα εκλείψει.
Συνεπώς, το capital control ή για την ακρίβεια η λεγόμενη «τραπεζική αργία» ήταν ο μοναδικός τρόπος για να σταματήσει κάτι που ο ίδιος ο κόσμος προκάλεσε. Ο πανικός του κόσμου. Ο πανικός που κάποιοι διέσπειραν με κάθε μέσο.
Είναι λογικό να αναρωτηθεί κάποιος αν "η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα".
Είναι επίσης ευκαιρία να καταλάβουμε ότι τα χρήματα που έχουμε όλοι (δηλαδή τον "αριθμό" που έχουμε) στα βιβλιάρια καταθέσεων, δεν υπάρχουν (στο σύνολό τους) και ως τυπωμένο χρήμα. Το ίδιο και τα δάνεια που έχουν δοθεί. Ποτέ δεν υπήρχε το σύνολο του λογιστικού χρήματος, ως πραγματικό χάρτινο χρήμα. Αν κάποιος κατανοήσει όλο αυτό, όχι μόνο θα εξηγήσει αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες αλλά θα αντιληφθεί πόσο μεγάλη φούσκα είναι το γενικότερο θέμα χρέους, το παγκόσμιο θέμα χρέους.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα με τις τράπεζες, το προκαλέσαμε εμείς οι ίδιοι. Πήγαμε να «σηκώσουμε» από τις τράπεζες το χρήμα που δεν υπάρχει.
Τον εξευτελισμό μας, τον προκαλέσαμε εμείς οι ίδιοι.
Κάποιοι θα εξευτελιστούν ακόμη περισσότερο αυτές τις μέρες, όταν επιχειρήσουν να «στοκάρουν» στα ντουλάπια τους μακαρόνια, ρύζι, λάδι, αλεύρι, γάλα, χαρτί υγείας, αποσμητικά χώρου (!) και ό,τι άλλο βάλει ο νους μας. Ο πανικόβλητος νους μας. Και θα τα πληρώσουμε πανάκριβα επειδή σε κάθε έλλειψη στην αγορά, σε κάθε πανικό, υπάρχουν ανατιμήσεις (ενίοτε και αισχροκέρδεια).
Αυτό δεν σχετίζεται με «Capital Control» (Έλεγχος Κεφαλαίων) αλλά με «Mind Control», δηλαδή με τον έλεγχο του Νου.
Τον έλεγχο που εμείς οι ίδιοι δεν κάνουμε στο μυαλό μας και τον έλεγχο που άλλοι ασκούν απόλυτα στα δικά μας μυαλά.
Την ερχόμενη Κυριακή, καλούμαστε ως πολίτες να ψηφίσουμε, όχι για να εκλέξουμε κάποιον για να μας εκπροσωπήσει σε κάποια ψηφοφορία. Καλούμαστε εμείς οι ίδιοι να ψηφίσουμε σε μια ψηφοφορία. Είναι από τις σπάνιες φορές που ο λαός, ο κάθε ένας ξεχωριστός πολίτης, καλείται να νομοθετήσει άμεσα και όχι έμμεσα.
Την ερχόμενη Δευτέρα δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να βρίσουμε κάποιον πολιτικό για τη λάθος απόφαση που πήρε. Η απόφαση θα είναι δική μας. Όπως και η ευθύνη.
Αρκεί, όταν ψηφίζουμε, να σιγουρευτούμε ότι έχουμε πάρει εμείς οι ίδιοι τον έλεγχο του μυαλού μας, ότι δεν είμαστε πανικοβλημένοι, φοβισμένοι. Αρκεί να είμαστε ψύχραιμοι, λογικοί. Αρκεί να θυμόμαστε και να μην ξεχνάμε. Αρκεί να είμαστε υπερήφανοι και υπεύθυνοι για το γεγονός ότι παίρνουμε (κυριολεκτικά) στα χέρια μας, το μέλλον της χώρας.
Όχι το δικό μας ατομικά. Το μέλλον όλων.
