Πρόταση για δημιουργία κλινικής για τα αδέσποτα ζώα σε περιφερειακό επίπεδο που θα εξυπηρετεί όλες τις δομές και τα καταφύγια των Δήμων, κατέθεσε σε ανάρτηση του ο Γεώργιος-Παύλος Ζησίμου, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Καβάλας, με τη “Νέα Περιφερειακή Αναγέννηση”.
Όπως μάλιστα σημειώνει, ανάλογη δομή υπάρχει ήδη στην περιφέρεια Αττικής από το 2003.
Η ανάρτηση αναφέρει αναλυτικά τα εξής:
“Κλείνουν σε λίγες μέρες δύο χρόνια από τότε που η Λάρα μπήκε αναπάντεχα στις ζωή μας. Δύο χρόνια από τότε που η Λάρα, επτά μηνών κουτάβι ακόμα βρέθηκε σε κακή κατάσταση εγκλωβισμένη ουσιαστικά πάνω στην Εγνατία Οδό κοντά στην πόλη της Καβάλας. Φοβισμένη, διψασμένη, τρεφόμενη με πτώματα ζώων και γεμάτη παράσιτα ήταν καταδικασμένη σε αργό θάνατο ή πιθανό θύμα τροχαίου στον αυτοκινητόδρομο.
Σώθηκε χάρη στο ενδιαφέρον και την προσπάθεια κάποιου που δεν την προσπέρασε. Ζει μια καλή ζωή μαζί μας γιατί βρέθηκε ένα σπίτι που άνοιξε τις πόρτες του για αυτήν και μια οικογένεια που την έκανε μέλος της. Ζει γιατί της δόθηκε η ευκαιρία να γίνει αυτό το υπέροχο σκυλί που είναι σήμερα.
Η Λάρα στάθηκε τυχερή. Χιλιάδες άλλα αδέσποτα δυστυχώς όχι.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει μεγάλα βήματα για την προστασία των ζώων συντροφιάς και ιδιαίτερα των αδέσποτων. Αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο, οργανωμένα καταφύγια, στειρώσεις και άλλα πολλά βελτίωσαν τα πράγματα κατά πολύ.
Αυτή που έκανε όμως πραγματικά άλματα και που για άλλη μια φορά προηγείται του κράτους είναι η κοινωνία. Ποτέ στην Ελλάδα δεν είχαμε πιο έντονη φιλοζωϊκή δράση οργανωμένη και μη, ανθρώπους που νοιάζονται και φροντίζουν, ανθρώπους που σπάνε τα ταμπού και καταγγέλουν όσους κακοποιούν και κακομεταχειρόνται ζώα.
Ωστόσο υπάρχουν ακόμα πολλά που πρέπει να γίνουν. Οι νόμοι δεν αρκούν αν δεν εφαρμόζονται συστηματικά. Οι δομές δεν επαρκούν αν οι γεννήσεις και οι εγκαταλείψεις δεν μειώνονται.
Η ευαισθησία μεγάλου μέρους της κοινωνίας δεν φτάνει όταν εγκληματικές νοοτροπίες του παρελθόντος παραμένουν ατιμώρητες και όταν καλλιεργείται σε μικρά παιδιά φόβος και μίσος για τα ζώα.
Ζώα που αντιμετωπίζονται ως πρόσκαιρο «παιχνίδι» ή που γίνονται βάρος λίγο πριν τις διακοπές και εγκαταλείπονται στον δρόμο, ζώα που αντιμετωπίζονται ως σάκοι του μποξ αρρωστημένων μυαλών που ξεσπούν σε αυτά τα βίαια ένστικτα τους. Ζώα που δεν επέλεξαν ποτέ να γεννηθούν ή να καταλήξουν αδέσποτα.
Σε αυτά τα ζώα που είναι καταδικασμένα να ζήσουν ίσως όλη τους τη ζωή σε ένα καταφύγιο ή στον δρόμο οφείλουμε να προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή φροντίδα. Το οφείλουμε για τον πολιτισμό μας, το οφείλουμε για τον τόπο μας, το οφείλουμε σε εμάς αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι.
Θα στηρίξω κάθε προσπάθεια που θα έχει σκοπό την βελτίωση των συνθηκών για τα αδέσποτα ζώα από όπου και αν προέρχεται. Θα στηρίξω κάθε πρωτοβουλία ενίσχυσης των υιοθεσιών και των στειρώσεων ώστε το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί στη ρίζα του.
Τέλος προτείνω την μελέτη δημιουργίας κλινικής για τα αδέσποτα ζώα σε επίπεδο περιφέρειας που θα εξυπηρετεί όλες τις δομές και καταφύγια των δήμων. Ανάλογη δομή υπάρχει ήδη στην Αττική από το 2003 και η λειτουργία της αξίζει να γίνει παράδειγμα.”
