γράφει ο

Τάσος Αποστολίδης

 

Η Θάσος αποτέλεσε την πέτρα του σκανδάλου για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο σύμφωνα με τον Θεόδωρο Καρυώτη (φωτό επάνω), ομότιμο καθηγητή Οικονομικών στο κρατικό Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ (Βαλτιμόρη, ΗΠΑ).

 

Μέχρι την ανακάλυψη των πετρελαϊκών κοιτασμάτων και την έναρξη της εξόρυξης στη Θάσο, δεν υπήρχε η έννοια των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο. Όλα άρχισαν από εκεί, όπως δήλωσε ο κ. Καρυώτης μιλώντας σε εκπομπή του κυπριακού τηλεοπτικού σταθμού Σίγμα στις 22/2/2018.

 

Είπε συγκεκριμένα:

 

«Διαφημίζουμε τον πλούτο μας, που δεν έπρεπε να το κάνουμε. Συνέβη επί χούντας το 1973. Βρήκαμε πετρέλαιο στη Θάσο και είπαμε ότι γινήκαμε πλούσιοι. Μέχρι εκείνη την ημέρα, δεν υπήρχε ούτε μία παραβίαση του εναερίου χώρου μας και των χωρικών μας υδάτων από την Τουρκία. Ξεκίνησε από τότε» 

 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ 

 

 

 

«Ο πατέρας της ΑΟΖ» 

Ο Θεόδωρος Καρυώτης έχει χαρακτηριστεί ως ο «πατέρας της ΑΟΖ» καθώς θεωρείται ο πρώτος Ελληνας που ασχολήθηκε με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Διδάσκει στους τομείς των Μακροοικονομικών και των Διεθνών Οικονομικών και ειδικεύεται στις οικονομικές πτυχές του Δικαίου της Θάλασσας. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, στην Παγκόσμια Τράπεζα και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Ο κ. Καρυώτης υπήρξε υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας με τη λίστα του ΠΑΣΟΚ (4ος στη σειρά) στις δύο βουλευτικές εκλογές του 2012. Ο ίδιος είχε εμπλακεί και στην πολύκροτη υπόθεση με τις μετοχές της Τράπεζας της Ανατολής (οργάνωση Σώρρα) από την οποία όμως στη συνέχεια διαχώρισε τη θέση του, παραδεχόμενος το λάθος του, το φθινόπωρο του 2012. Η ειδίκευσή του ωστόσο σε θέματα διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας και κυρίως σε ζητήματα σχετικά με την ΑΟΖ είναι αδιαμφισβήτητη και στον συγκεκριμένο τομέα χαίρει εκτίμησης, κυρίως λόγω των θαραλλέων απόψεών του για την ΑΟΖ και τη στάση που πρέπει να κρατάει η Ελλάδα. Το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Η ΑΟΖ της Ελλάδας».

 

 

«Mr Dax»: η διαμάχη Ελλάδας-Τουρκίας στο Αιγαίο άρχισε από τη Θάσο 

Δεν είναι η πρώτη φορά, ωστόσο, που διατυπώνεται μια τέτοια άποψη. Νωρίτερα, το 2013, το ίδιο ακριβώς πράγμα είχε υποστηρίξει στο βιβλίο του με τίτλο «Σύγκρουση», ο Ντιρκ Μίλερ, γνωστός και ως «Mr. Dax», δημοφιλής συγγραφέας και ανεξάρτητος οικονομικός αναλυτής στη Γερμανία.

 

Ο Γερμανός οικονομολόγος αναφέρει ότι η Τουρκία άρχισε την έντονη διαμάχη με την Ελλάδα για τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο «από τη στιγμή που έγινε γνωστή η ύπαρξη πετρελαϊκών κοιτασμάτων». 

Και είναι αν μη τι άλλο προφανές ότι μόνος τρόπος για να καταφέρει η Τουρκία να πατήσει πόδι στον Μπάμπουρα δεν είναι να διεκδικήσει μόνο αυτή την περιοχή αλλά να έχει συνολικές απαιτήσεις για το Αιγαίο.

 

 

«Κλειδί» η Θάσος

Το ότι η Θάσος και οι έρευνες για πετρέλαιο πέριξ αυτής παίζουν ρόλο-κλειδί στην τουρκική προκλητικότητα, έχει επιβεβαιωθεί από σειρά γεγονότων τις τελευταίες 4-5 δεκαετίες. Η ιστορία μάλιστα επαναλαμβάνεται τακτικά: κάθε τόσο υπάρχει κι ένα σοβαρό επεισόδιο. Αν απορεί κάποιος με την προκλητικότητα της Τουρκίας στη σημερινή εξόρυξη πετρελαίου στην Κύπρο, δεν έχει παρά να ανατρέξει σε βασικά γεγονότα των τελευταίων 40-50 ετών.

 

 

Casus belli ο Μπάμπουρας

Μέχρι η ύπαρξη και εξόρυξη πετρελαίου «ξυπνήσει» την Τουρκία για τον θησαυρό του Αιγαίου, εδαφικό σημείο τριβής αποτελούσε μόνο η Κύπρος. Οι πρώτες έρευνες μεταξύ Καβάλας-Θάσου έγιναν κατά την επταετία της δικτατορίας ενώ η Ελλάδα καθιερώνεται ως «πετρελαιοπαραγωγός χώρα» επί Καραμανλή κι αφού προηγήθηκε η εισβολή στην Κύπρο. Από εκεί και μετά η Τουρκία αρχίζει να «ζαχαρώνει» το Αιγαίο, έχοντας βάλει στο μάτι το πετρέλαιο. Το κοίτασμα του Μπάμπουρα είναι τόσο μεγάλο που καθιστά τον φορέα εκμετάλλευσής του τον μέγα παίκτη στην ευρύτερη περιοχή.

 

 

Η Τουρκία χρειάζεται απεγνωσμένα πετρέλαιο

Η Τουρκία είναι σήμερα η χώρα των 80 εκατομμυρίων κατοίκων, με υψηλότατες ενεργειακές απαιτήσεις. Πάντα «διψούσε» για να καλύψει τις ανάγκες της και ο διάσπαρτος στην ηπειρωτική πλευρά ορυκτός πλούτος της είναι ανεπαρκής.

 

Το εξηγεί με μεγάλη γλαφυρότητα ο Έλληνας διπλωμάτης Δημήτριος Κοσμαδόπουλος που έζησε όλη την προετοιμασία της καταστροφής στην Κύπρο, υπηρετώντας ως πρέσβης της Ελλάδας στην Άγκυρα, από τον Γενάρη του 1974 έως το τέλος του 1976.

 

Στο βιβλίο του με τίτλο «Οδοιπορικό ενός πρέσβη στην Άγκυρα, 1974-1976» αναφέρεται σε μια συζήτηση που έχει με τον Τούρκο γενικό διευθυντή πολιτικών υποθέσεων, ονόματι Σοϊζάλ. Ο Τούρκος εκμυστηρεύεται στον Έλληνα διπλωμάτη ότι η χώρα του ζει με ένα συνεχές άγχος έλλειψης ενέργειας.

 

 

Η στροφή (;) στα πυρηνικά

Η περιγραφή Κοσμαδόπουλου είναι αρκετή για να κατανοήσει κανείς πως αισθανόταν το 1974 η Τουρκία των 40 εκατομμυρίων, πως αισθανόταν το 1987 με τα 50 εκατομμύρια κατοίκους και πως το 1996 με τα 60 εκατομμύρια κατοίκους. Ως χώρα δεν σταμάτησε τις προσπάθειες να εκμεταλλευτεί τη γεωστρατηγική της θέση στα ζητήματα των διερχόμενων αγωγών φυσικού αερίου ενώ προσπαθεί εδώ και δύο δεκαετίες να κατασκευάσει πυρηνικό σταθμό στο Άκουγιου (περιοχή Μερσίνης, πάνω από την ανατολική Κύπρο, κάτω από την Καππαδοκία), για να αντιμετωπίσει τις ενεργειακές της ελλείψεις.

 

 

Η εξήγηση για τον εναγκαλισμό με τη Ρωσία

Ενδιαφέρουσα «λεπτομέρεια»: ο πυρηνικός σταθμός κατασκευάζεται (σε μια σεισμογενή περιοχή!) από τη Rosatom, την κρατική εταιρεία ατομικής ενέργειας της Ρωσίας, στην οποία η Τουρκία έδωσε και την άδεια λειτουργίας για 49 έτη. Η συμφωνία έγινε το 2010, πάγωσε για άγνωστους λόγους, σχεδόν εγκαταλήφθηκε ως ιδέα μετά την κατάρριψη ρωσικού μαχητικού από τους Τούρκους αλλά αναθερμάνθηκε μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, ώσπου υπογράφηκε η τελική απόφαση το καλοκαίρι του 2017. Έτσι εξηγείται –έως έναν βαθμό- και η ρωσοτουρκική συμμαχία των τελευταίων ετών…

 

 

Η «σιγή» για το κοίτασμα του Μπάμπουρα

Η Τουρκία από τη δεκαετία του ’70 έως σήμερα ποτέ δεν έβγαλε από το στόχαστρό της τα πετρέλαια του Αιγαίου και κυρίως της αχανούς δεξαμενής του Θρακικού Πελάγους. Οι ελληνικές έρευνες (στα χαρτιά) άρχισαν το 1969. Το 1971 γίνεται μια πρώτη έρευνα στην περιοχή του Μπάμπουρα αλλά (επισήμως τουλάχιστον) η Ελλάδα δεν επιβεβαίωσε την ύπαρξη πετρελαίου. Ωστόσο από τότε διέρρευσαν πληροφορίες για ένα κοίτασμα που «δεν έχει τέλος».

 

 

Η επιβεβαίωση του Πρίνου

Τέλη του 1972 ανακαλύφθηκε φυσικό αέριο στη Θάσο και Φεβρουάριο του 1974 η ερευνητική γεώτρηση «Πρίνος-1» ανακαλύπτει το κοίτασμα πετρελαίου «Πρίνος» με δοκιμαστική ροή 2.950 βαρέλια την ημέρα αργού πετρελαίου. Σχεδόν δύο μήνες μετά ακολουθεί η ερευνητική γεώτρηση «Πρίνος-2» που επιβεβαιώνει το κοίτασμα με τη δοκιμαστική ροή να ανέρχεται σε 3.600 βαρέλια την ημέρα. Μέχρι το 1976, οι ερευνητικές γεωτρήσεις που ακολούθησαν, όχι απλώς επιβεβαιώσαν αλλά προσδιόρισαν με μεγαλύτερη ακρίβεια την έκταση του κοιτάσματος του Πρίνου. Ακολούθησε στήσιμο των εγκαταστάσεων εξόρυξης και τον Μάιο του 1981 έγιναν τα εγκαίνια. Το 1982 το κοίτασμα του Πρίνου φτάνει να παράγει 25.000 βαρέλια την ημέρα.

 

 

1974: το πρώτο τουρκικό ωκεανογραφικό στο Αιγαίο

Η Ελλάδα ζει το όνειρο της πετρελαιοπαραγωγής από το 1982 και μετά. Και το καυχιέται. Όμως η Τουρκία είχε ήδη «ξυπνήσει» 10 χρόνια πριν, όταν η Ελλάδα ανακάλυπτε το πρώτο φυσικό αέριο και το πρώτο πετρέλαιο στη Θάσο. Από τα τέλη του 1973 η Τουρκία άρχισε να αμφισβητεί τα ελληνικά δικαιώματα και εξέδωσε χάρτη δικαιωμάτων ερευνών και εκμετάλλευσης στην κρατική τουρκική εταιρεία πετρελαίων TRAO. Ο χάρτης καλύπτει σχεδόν το μισό Αιγαίο. Από την αρχή του 1974, η Τουρκία προετοίμαζε το έδαφος με δηλώσεις πολιτικών ότι «το Αιγαίο δεν ανήκει στην Ελλάδα» ενώ τον Μάιο αρχίζει τις έρευνες στο Αιγαίο το τουρκικό ωκεανογραφικό σκάφος «Τσανταρλί». Τον Ιούλιο του 1974, κι ενώ στη Θάσο έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη μεγάλου κοιτάσματος, ο χάρτης αυτός της TRAO επεκτείνεται και φτάνει ανατολικά της Θάσου, ανοιχτά της γνωστής περιοχής του Μπάμπουρα. Οι Τούρκοι ήξεραν τι γίνεται εκεί.

 

 

1976: το «Χόρα» στο Αιγαίο & η πρώτη ελληνική υποχώρηση

Η Τουρκία αμφισβητεί την υφαλοκρηπίδα και τα ελληνικά χωρικά ύδατα και μαζί αμφισβητεί και το FIR Αθηνών ζητώντας από το ΝΑΤΟ (από το οποίο η Ελλάδα αποχώρησε μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο) όλο τον εναέριο έλεγχο του Αιγαίου.

 

Το 1975 η κυβέρνηση Καραμανλή επιχειρεί να λύσει το θέμα σε διπλωματικό επίπεδο αλλά η Τουρκία αρχίζει τα «πίσω-μπρος».  Το καλοκαίρι του 1976 βγαίνει για σεισιμικές έρευνες στο Αιγαίο το σκάφος «Χόρα» (το μετέπειτα «Σισμίκ») και η κυβέρνηση Καραμανλή επιλέγει και πάλι τη διπλωματική οδό ενώ κάνει προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, χωρίς ωστόσο ουσιαστικό αποτέλεσμα.

 

Φθινόπωρο του 1976, Ελλάδα και Τουρκία συνυπογράφουν το Πρακτικό της Βέρνης, συμφωνώντας στη διακοπή των ερευνών στο Αιγαίο και την έναρξη διαλόγου. Οι συζητήσεις κρατούν χρόνια, δεν καταλήγουν πουθενά έως ότου η στάση της Ελλάδας αλλάζει με την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου.

 

 

Όταν πήγαμε να κάνουμε εξόρυξη στον Μπάμπουρα

Το 1985 η Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου (ΔΕΠ) μπαίνει αρχικά στην Κοινοπραξία (Καναδάς, ΗΠΑ, Γερμανία) που έκανε την εξόρυξη πετρελαίου στη Θάσο. Η ίδια εταιρία έχει και τα δικαιώματα εξόρυξης σε «γειτονικές περιοχές» του κοιτάσματος του Πρίνου, μεταξύ των οποίων κι αυτή στο Μπάμπουρα, στα 10 ναυτικά μίλια από την ακτή του Αη Γιάννη στη Θάσο, δηλαδή εντός της περιοχής που θεωρείται ελληνική υφαλοκρηπίδα.

 

Τον Φεβρουάριο του 1986, κι ενώ η Κοινοπραξία ετοιμαζόταν να επεκτείνει τις δραστηριότητές της, η ελληνική κυβέρνηση προέβαλε θέμα προστασίας του δημοσίου συμφέροντος, θεώρησε ότι η εταιρία δεν μπορεί να ασκεί εξωτερική πολιτική και αποφάσισε την κρατικοποίηση της Ντένισον. Έτσι ήρθε και σε διπλωματική ρήξη με Καναδά, ΗΠΑ, Γερμανία. Η Τουρκία βρίσκει ευκαιρία κι αρχίζει να στήνει νέο σκηνικό κρίσης.

 

 

1987: το Πίρι Ρέις και η τουρκική αναγγελία πολέμου με το Σισμίκ

Έναν χρόνο αργότερα, Μάρτιο του 1987, η Τουρκία βγάζει στο βόρειο Αιγαίο το ωκεανογραφικό «Πίρι Ρέις» για έρευνα πετρελαίου. Ελληνικά πολεμικά σκάφη και αεροσκάφη γίνονται η σκιά του και το αναγκάζουν να περιοριστεί μόνο σε διεθνή ύδατα, εκτός ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Η Τουρκία διαμαρτύρεται στον ΟΗΕ για παρενόχληση του «Πίρι Ρέις» και λίγες μέρες προαναγγέλλει σε συνέντευξη Τύπου σε ξένους δημοσιογράφος την έξοδο του «Σισμίκ» (πρώην «Χόρα») συνοδεία πολεμικών πλοίων και αεροσκαφών για σεισμικές έρευνες στο Αιγαίο. Προειδοποιεί δημοσίως την Ελλάδα με πόλεμο σε περίπτωση παρενόχλησης του «Σισμίκ». Μάλιστα, η Τουρκία εμφάνισε νέο χάρτη με περιοχές έρευνας και γεώτρησης, εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

 

 

Όταν η Ελλάδα έβγαλε όλο το στόλο της στο Αιγαίο

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δίνει εντολή για πλήρη κινητοποίηση, με παράλληλη ενημέρωση των ΗΠΑ, της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ (στο στρατιωτικό σκέλος του οποίου η Ελλάδα επέστρεψε το 1980 μετά την αποχώρησή της το 1974). Ο Παπανδρέου διαμηνύει στις ΗΠΑ, μέσω του πρέσβη τους στην Αθήνα, ότι αν δεν παρέμβουν θα κλείσει την αμερικανική βάση στη Νέα Μάκρη, πράγμα που το κάνει την επόμενη μέρα.

 

Όλος ο ελληνικός στόλος βγαίνει στις 27 Μαρτίου, στις 6 το πρωί, στο Αιγαίο, πριν βγουν τα τουρκικά σκάφη. Κινητοποιείται όλος ο στρατός ξηράς και η αεροπορία. Η Ελλάδα ήταν έτοιμη για πόλεμο. Είχε ήδη στείλει μήνυμα ρήξης σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.

 

 

Η κίνηση που ανάγκασε τους «συμμάχους» να παρέμβουν

Τελευταία κίνηση της Ελλάδας σε αυτή τη σκακιέρα ήταν να προειδοποιήσει τον γ.γ. του ΝΑΤΟ ότι τα ελληνικά πλοία έχουν παραταχθεί στο Αιγαίο με διαταγή να εμποδίσουν ή και να βυθίσουν το «Σισμίκ» και ότι επειδή είχε επιβληθεί «σιγή ασφαλείας» οι εντολές αυτές δεν μπορούσαν να αλλάξουν αφού δεν υπήρχε επικοινωνία με τα πλοία.

 

 

Η δεύτερη ελληνική υποχώρηση και το μετέπειτα mea culpa

Το ΝΑΤΟ επενέβη την τελευταία στιγμή και αναγκάζει τον Τούρκο πρωθυπουργό να αποδεχτεί παρέμβαση διαμεσολάβησης και να δηλώσει ότι το «Σισμίκ» δεν θα βγει στο Αιγαίο για έρευνες, υπό τον όρο όμως ότι και η Ελλάδα θα σταματήσει τις έρευνες. Λίγους μήνες μετά υπογράφεται η συμφωνία του Νταβός με την οποία οι δύο χώρες δεσμεύονται μέχρι και σήμερα να απέχουν από τις έρευνες στη Θάσο και το Αιγαίο έως ότου επιλυθεί το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, που ως γνωστόν παραμένει εκκρεμές. Αργότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου παραδέχθηκε με το περίφημο mea culpa ότι επρόκειτο για σοβαρότατο λάθος του αφού η συμφωνία εκείνη άνοιγε τον Ασκό του Αιόλου για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

 

 

Η τρίτη (και μεγαλύτερη) ελληνική υποχώρηση

Από το 1987 και μετά, ακολούθησαν αρκετά χρόνια ηρεμίας με την εξόρυξη πετρελαίου στη Θάσο να περιορίζεται στις περιοχές γύρω από τον Πρίνο και χωρίς να προχωρά η έρευνα στο πολλά υποσχόμενο κοίτασμα του Μπάμπουρα, ούτε σε περιοχές του Άθω. Έτσι φτάσαμε στην κρίση των Ιμίων του 1996, που φαινομενικά δεν είχε σχέση με το πετρέλαιο αλλά άνοιξε με θεαματικό τρόπο το θέμα των αμφισβητούμενων περιοχών στο Αιγαίο. Καταγράφονται τρεις νεκροί στην εμπλοκή και υποστολή της ελληνικής σημαίας.

 

Και μπορεί στη μνήμη των περισσότερων να έμεινε το αναξιοπρεπές «ευχαριστώ» του Σημίτη στους Αμερικανούς και κυρίως το «άδειασμα» των ΗΠΑ στην Ελλάδα στην κρίση αυτή, αλλά εξίσου άσχημα είναι και όσα συνέβησαν ένα χρόνο αργότερα. Στις 8/7/1997 Μαδρίτη ο Σημίτης αναγνώρισε ζωτικά συμφέροντα ασφάλειας της Τουρκίας στο Αιγαίο. Έτσι από τη μοναδική διαφορά της υφαλοκρηπίδας φτάσαμε να αποδεχόμαστε την τελείως αόριστη και διαρκώς ευμετάβλητη αξίωση της Τουρκίας, που επέβαλε για τα καλά τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο.

 

 

Οι πρώτες πετρελαϊκές έρευνες στη Θάσο 20 χρόνια μετά

Από τα Ίμια και μετά η Ελλάδα σταμάτησε κάθε έρευνα στο Αιγαίο. Τον Ιούνιο του 2015, η Ενεργειακή Αιγαίου που εκμεταλλεύεται τα πετρέλαια του Πρίνου, διενεργεί τις πρώτες σεισμικές έρευνες μετά από δύο δεκαετίες. Είναι οι μεγαλύτερες σεισμικές έρευνες που έγιναν ποτέ. Τα δε αποτελέσματα των ερευνών γνωστοποιούνται στο Ελληνικό Δημόσιο το οποίο προηγουμένως, μέσω των ΕΛΠΕ, έβαλε εμπόδια στην Ενεργειακή για τις έρευνες αυτές.

 

Τόσο πριν την έναρξη των ερευνών όσο και κατά τη διάρκειά τους, η Τουρκία εντείνει τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου. Τουρκικά μαχητικά αλλά και ελικόπτερα «επιτηρούν» τις έρευνες για πετρέλαιο κάθε μέρα. Γίνεται γνωστό ότι ο τουρκικός έλεγχος στο Αιγαίο συνδράμεται πλέον και από μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Η Τουρκία δεσμεύει για ασκήσεις περιοχές τόσο στο Αιγαίο, όσο και στην Κύπρο ενώ σε μία άσκηση κοντά στην Άνδρο, το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό ρίχνει πραγματικά αλλά προειδοποιητικά πυρά για να σταματήσει τις παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων.

 

Η εμπλοκή με τους Ρώσους και η αποκατάσταση των σχέσεων

Η μεγάλη ένταση των ρωσοτουρκικών σχέσεων μετά την κατάρριψη ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους από τους Τούρκους στην περιοχή της Συρίας, κόβει για λίγο τον «αέρα» της Άγκυρας. Η Ρωσία μιλά δημοσίως για τις τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο. Ένα χρόνο αργότερα, καλοκαίρι του 2016, η Ρωσία σώζει τον Ερντογάν από την απόπειρα πραξικοπήματος και οι συσχετισμοί αλλάζουν και πάλι. Το καλοκαίρι του 2017, επικυρώνεται η συμφωνία για κατασκευή πυρηνικού σταθμού από τη Ρωσία στη νοτιοανατολική Τουρκία.

 

ΗΠΑ-ΡΩΣΙΑ-ΕΕ στέκονται σούζα & η Τουρκία κάνει βόλτες στο Μπάμπουρα

Πλησιάζουμε στο καλοκαίρι του 2018 κι ενώ η Τουρκία, σε φαινομενική τουλάχιστον συνεννόηση με τη Ρωσία, εισβάλλει στη Συρία, επικρατεί μια πρωτοφανής ατολμία των ΗΠΑ αλλά και των ευρωπαίων ηγετών να αντιδράσουν τουλάχιστον στην Κύπρο και στην παρεμπόδιση των εκεί πετρελαϊκών ερευνών. Η Τουρκία δρα ανενόχλητη: στην εισβολή στο Αφρίν, στα πετρελαϊκά οικόπεδα της Κύπρου, στον εμβολισμό του πλοίου του Λιμενικού Σώματος στα Ίμια.

 

Και για να μην ξεχνιόμαστε: όλως τυχαίως (!) οι Τούρκοι αλιείς ψαρεύουν καθημερινά έξω από τη Θάσο, πάνω ακριβώς από την περιοχή του Μπάμπουρα.

 

 

 

Yunaninstan: Küçük – Turk: Büyük

Όπως είπε και ο μακαρίτης Χρήστος Ευθυμίου, ως Τανσού Τσιλέρ, στο περίφημο επεισόδιο των Μικρών Μήτσων, η Ελλάδα είναι μικρή. Δείτε την ατάκα και μετά δείτε ολόκληρο το βίντεο γιατί η σάτιρα της εποχής φωτίζει σημεία της υπόθεσης των Ιμίων αλλά και των γκρίζων ζωνών του Αιγαίου