γράφει ο
Βύρων Β. Δημητριάδης
“...Δεν αισθανθήκαμε οργή αλλά τρόμο, όπως και εκατομμύρια Έλληνες για το τι μπορεί να διαπράξει ακόμα αυτός ο άνθρωπος σε βάρος της κοινωνίας και της δικαιοσύνης για να κρατηθεί στην εξουσία...” είπε ο τρομοκρατημένος Αλέξης Τσίπρας επειδή ο Κούλης, ως πρωθυπουργός, δεν επέδειξε “πολιτικό ήθος” αποκαλώντας τους πολιτικούς αντιπάλους τσογλάνια και καταδικάζοντας την αξιωματική αντιπολίτευση ως εμπρηστή και ως τρομοκράτη για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι “είναι επικίνδυνος για τη δημοκρατία και για τον τόπο”.
Ναι, καλά. Αλλά και όταν ανέτρεψε τη Δημόσια Παιδεία ακυρώνοντας το Σύνταγμα (άρθρο 16) μήπως “επέδειξε πολιτικό ήθος”;
Και μήπως με την επερχόμενη ανατροπή της Δημόσιας Υγείας επιδεικνύει “πολιτικό ήθος”;
Μήπως επειδή ακριβώς βρισκόμαστε καταμεσού της γκραμσιανής περιόδου όπου δημιουργούνται τέρατα εμείς θα έπρεπε να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος.
Η 19χρονη Μαίρη Σέλλεϋ τον σύγχρονο Προμηθέα τόλμησε και τον ονόμασε Φρανκεστάιν.
Οι Καρλ Σμιτ, Φον Χάγιεκ και Αδόλφος Χίτλερ τον νιτσεϊκό υπεράνθρωπο τον κατασκεύασαν ως Ναζί του Γ' Ράιχ.
Τους “πολίτες” όμως που φιλοδοξεί να φτιάξει ο Κούλης ποτέ δεν θα τους ονομάσεις όσο δεν ξεκαθαρίζεις τι ακριβώς είναι ο επίδοξος κατασκευαστής τους.
Ο πρωθυπουργός, ως Κούλης που είναι, μίλησε για την “ψηφιακή κάρτα εργασίας” τονίζοντας πως “πρόκειται για τον νόμο του εργάτη όπως λέει το σύνθημά σας, κ. Κουτσούμπα... Έπρεπε να έρθει η κεντροδεξιά για να το κάνει. Εσείς τι κάνατε 4 χρόνια κ. Τσίπρα;”!!!
Τι έγινε ρε παιδιά;! Τους τη βγήκε απ' Αριστερά;!
Όχι που θα τους άφηνε -και μάλιστα επιδεικνύοντας και πολιτικό ήθος!
Όταν την Πρωτομαγιά η ταξική-επαναστατική δήθεν κομμουνιστική Αριστερά βγαίνει με σύνθημα: “Κάτω τα χέρια από το 8ωρο. Δεν θα γίνουμε σκλάβοι του 21ου αιώνα” και η δημοκρατική, δήθεν, ριζοσπαστική Αριστερά με το σύνθημα: “Λιγότερη δουλειά, περισσότερη ζωή, όχι στην κατάργηση του 8ωρου”, τι άλλο θα 'πρεπε να περιμένουν.
Ακούγοντας αυτά τα συνθήματα πάει το μυαλό σου στον Πωλ Λαφάργκ που το 1880 έγραφε: “...Ποιος να φανταζόταν ότι τα παιδιά των ηρώων της Επαναστατικής τρομοκρατίας θα είχαν αφήσει να τα εκφυλίσει σε τέτοιο βαθμό η θρησκεία της δουλειάς ώστε να δέχονται, μετά το 1848, σαν επαναστατική κατάκτηση, τον νόμο που περιόριζε σε 12 ώρες τη δουλειά στα εργοστάσια και να προβάλλουν για επαναστατική αρχή το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ! Ντροπή σου, γαλλικό προλεταριάτο! Μονάχα δούλοι θα ήταν ικανοί να πέσουν τόσο χαμηλά...”.
Το περίφημο βιβλίο του “Δικαίωμα στη τεμπελιά” στηρίχτηκε πάνω στη σκέψη του πεθερού του “...θα πρέπει η εργατική τάξη να καταλάβει ότι... αντί το συντηρητικό σύνθημα “ένα δίκαιο μεροκάματο για μια δίκαιη εργάσιμη ημέρα”, θα πρέπει να γράψει στη σημαία της το επαναστατικό σύνθημα “κατάργηση του συστήματος της μισθωτής εργασίας”, δηλαδή κατάργηση του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος.
“...ως υπερασπιστής του 8ωρου (βλ: “Απαγκίστρωση εισοδήματος από χρόνο απασχόλησης” στη θασιακή 18/5/21) ...Μοιάζεις μ' εκείνους τους ορίτζιναλ κομμουνιστές που συνεχίζουν να σηκώνουν πανό με το σύνθημα “Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη” αποκαλύπτοντας έτσι το πώς αντιλαμβάνονται αυτόν τον “εργάτη” ο οποίος από τη μία γεννιέται με κάλους στα χέρια -όπως γεννιέται και η γκαμήλα με κάλους στα γόνατα- ως πληροφορία που μεταφέρει το γενετικό υλικό (βλ: “Η ταξική λογική και η γενετική εξέλιξη της γκαμήλας” στη θασιακή 11/10/05) και, από την άλλη, ως ανταποκρινόμενος σε “λεκτικά ακουστικά ερεθίσματα” (βλ: “Οι σκύλοι του Παβλόφ” στη θασιακή 30/5/12)...
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο συνδυασμός δίνει τον “homo ergatus-ergatus” (βλ: θασιακή 6/11/07 και 4/6/13)...
...Μοιάζει να μην παίρνετε υπόψη σας την πρόσφατη ιστορία της ανόδου και της πτώσης του 35ώρου και του 5μέρου ιδιαίτερα στη βιομηχανική Ευρώπη όπου υπό την απειλή της “μετεγκατάστασης” του εργοστασίου σε άλλη χώρα, υπήρξαν ομόφωνες αποφάσεις γενικών συνελεύσεων χιλιάδων εργαζομένων αποδοχής και της μείωσης των μισθών και της μείωσης του προσωπικού και της αύξησης των ωρών εργασίας -και όλα αυτά και ακόμη παραπάνω σε μια εποχή κατακόρυφης ανόδου της παραγωγικότητας (βλ: “Το 35ωρο ως διεκδίκηση παγίδα” στη θασιακή 13/7/04)...
...Επομένως το αίτημα αιχμής που απελευθερώνει από τον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό και στηρίζει πραγματικά την πάλη για το ωράριο δεν μπορεί να είναι άλλο από την απελευθέρωση, απαγκίστρωση, από τις ώρες απασχόλησης του εισοδήματος του πολίτη - “αίτημα” που σηματοδοτεί ήδη εννοιολογικά η συζήτηση για τη “βασική σύνταξη” της οποίας προϋπόθεση είναι μόνο το όριο ηλικίας, όπως και για το “Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα” -μια πραγματικά επαναστατική ιδέα αξιοπρεπούς διαβίωσης...”.
“...Η προοπτική της “δομικής ανεργίας” (βλ: “Το ανατρεπτικό UBI” στη θασιακή 3/8/21) τους τρομάζει γι' αυτό άρχισαν μια συζήτηση με σκοπό να βρεθούν τρόποι και μέσα για την εξισορρόπηση και την εκτόνωση των τρομακτικών ανισοτήτων συνέπεια της γιγάντωσης κλάδων όπως π.χ του ηλεκτρονικού εμπορίου της επέκτασης της αυτοματοποίησης στις entry level δουλειές, της μάστιγας της μισθολογικής καθήλωσης των ευνοϊκών φορολογικών ρυθμίσεων και τους επιχειρηματικούς κολοσσούς κ.α.
Ένας από αυτούς είναι και το λεγόμενο UBI Universal Basic Income “Καθολικό Βασικό Εισόδημα” ή “Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα” που δεν πρέπει να συγχέεται με το σχετικό επίδομα αν και στα ελληνικά τείνει να καθιερωθεί ο όρος “Βασικό Άνευ Όρων Εισόδημα”...
Η Γερμανία βάζει σε εφαρμογή πιλοτικό πρόγραμμα χορήγησης βασικού άνευ όρων εισοδήματος. Το “πείραμα” προβλέπει τη μηνιαία καταβολή 1.200 ευρώ αφορολόγητης σε 122 “δικαιούχους” για διάστημα τριών ετών...”.
Φέτος μάθαμε ότι και η Αγγλία ξεκίνησε ένα ανάλογο πιλοτικό πρόγραμμα εφαρμόζοντας 4ήμερη εργάσιμη εβδομάδα χωρίς αύξηση του ωραρίου και μείωση των αποδοχών.
Η βασική υπόθεση εργασίας είναι ότι οι άνθρωποι γίνονται πιο δημιουργικοί, αισθάνονται πιο ελεύθεροι και πιο ευτυχισμένοι όταν δεν αντιμετωπίζουν συνεχώς την πίεση να κερδίσουν αρκετά χρήματα ώστε να μπορούν να καλύπτουν τις ανάγκες τους.
Ας μην ξεχνάμε το “ιστορικό” γεγονός ότι το Ιερατείο του Περισσού έστησε ένα ολόκληρο Συνέδριο για να ξεκαθαρίσει πως ο εργάτης θα παραμείνει εργάτης στον αιώνα τον άπαντα.
“...Κι έτσι -έγραφα (βλ: “Η δεύτερη φύση του Περισσού” στη θασιακή 20/7/21)- στο 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ η “μισθωτή εργασία” -η μαρξική “μισθοδουλεία”- μετατράπηκε σε μια από τις μορφές απασχόλησης που έχει στατιστική μόνο αξία...
Αποφάσισαν να απαξιώσουν εντελώς τη “μισθωτή εργασία” και από το μοναδικό σύστημα παραγωγής υπεραξίας να τη μετατρέψουν σε στατιστικό μέγεθος απομακρυνόμενοι, μ' αυτόν τον τρόπο, από τους όρους και τις έννοιες εκείνες που επεξεργάστηκε ο Μαρξ ενώ επικαλούνται τον “μαρξισμό”...
Δεν σκέφτηκαν ότι με την επιχειρούμενη απαξίωση, εκ των πραγμάτων, ξέμειναν και από “εκμεταλλευτική σχέση”.
Κι έτσι, αγκαλιά μ' ένα ξεβράκωτο “εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα” θα συνεχίσουν να χορεύουν εώς το τέλος του λόγου ύπαρξής του...” -μια κριτική ανάλυση του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ στη θασιακή: 6-13-20-27/7/21-
Την ώρα, δηλαδή, που οι εκφυλισμένοι νεοφιλελέδες-νεοναζιστές πολιτικοί σαν τον Κούλη εμφανίζονται ως φονταμενταλιστές-ταλιμπάν της “θρησκείας της δουλειάς” η Ελληνική Αριστερά ψέλνει τροπάρια -ιδιαίτερα το τροπάρι της Κασσιανής.
Υ.Γ. Στην Επίδαυρο είδαμε τους σύγχρονους Έλληνες να ενεργοποιούν την αρχαία παιδευτική σχέση θεάτρου-θεατών: “Είναι ΒΙΑΣΤΗΣ”
