γράφει ο 

Βασίλης Μυλωνάς

 

Πρωθυπουργέ…πρασίνισες!

 

Σ’ άκουσα, κυρ’ πρωθυπουργέ, στις δώδεκα Αυγούστου

κι όσα είπες τα έγραψα, επακριβώς και…τζούστου!

 

Κυριάκο, από το στόμα σου και στο αυτί του Πλάστη

και μπας και τον δαμάσουμε, τον τρομερό δυνάστη!

 

Όπως τα είπες και εσύ, «κλιματική η κρίση»,

μοιάζει άθλος του Ηρακλή, άνθρωπος να νικήσει!

 

Πιστεύω, αυτές οι πυρκαγιές, να μας ταρακουνήσαν

και…ύπνου περιθώριο, κανένα δεν αφήσαν!

 

Όπως το δύο-τέσσερα, που ’σκασε η Φουκουσίμα

και έπεμψε το άσχημο, Αρμαγεδδώνα σήμα!

 

Τότε πολύ ταράχτηκε, η Μέρκελ η Αγγέλα

και κάλεσε συμβούλιο, πρωτού της έρθει τρέλα!

 

Κι αποφασίσαν στη στιγμή, δίχως να παιδευτούνε,

τα Ατομικά Εργοστάσια…στη σύνταξη να βγούνε!

 

Δεν ήταν, όμως, ελιγμός, ζεστός αέρας μόνο,

τα τελευταία κλείνουνε κι αυτά σε έναν χρόνο!

 

Κι όλα μαζί κοντεύανε, τον αριθμό τριάντα,

μα από τουχρόνου όλα τους, θα μείνουνε στη μπάντα!

 

Κι εσένα που σε άκουσα, Κυριάκο, το ελπίζω

και όλα σου τα σχέδια κι εγώ τα χαιρετίζω!

 

Και θαύμασα, πρωθυπουργέ και για τα τεχνικά σου, 

που ξέρεις από…Καναντέρ, σα να ’ναι η δουλειά σου!

 

Και έδωσες συνέντευξη, ρεπόρτερς ένας λόχος

και κάθε τους ερώτηση, για σένα ένας στόχος!

 

Δυο ώρες δίχως κούραση, σε όλους απαντούσες,

τα θέματα σαν ειδικός, αμέσως…ξεψαχνούσες!

 

Είπες και για τους αρνητές, του κόβιτ εμβολίου,

πώς να το κάνουν γρήγορα, προς σωτηρίαν βίου! 

 

Προχθές είπα του Χαρδαλιά, αυτοί έχουν το χαβά τους

κι αν ντάλα ο ήλιος βλέπουνε, φαντάσματα μπροστά τους!

 

Μνημόνευσες χίλιες φορές την Αλλαγή στο Κλίμα

και πρέπει οικολογικό, άλμα και όχι βήμα!

 

Αυτό είν’ το κυριότερο, σ’ αυτή την ιστορία,

πειστήκατε πρωτού η γη, να γίνει…μακαρία!

 

Πειστήκατε οι αρχηγοί, των σοβαρών κομμάτων,

το πάνελ έχει στο παρόν, φόντο πολλών χρωμάτων!

 

Οι Πράσινοι όταν φώναζαν, πριν από εξήντα χρόνια,

οι άλλοι τούς χλευάζανε, πάνω απ’ τα μπαλκόνια!

 

Αν από τότε άκουγαν, τους χτύπους των Πρασίνων, 

για Ατομική Ενέργεια, υπεριώδη ακτίνων.

 

Ίσως δε φτάναμε εδώ, στις Γκίγκα Φάιερ τώρα,

να καίγεται μονοστιγμής, απ’ άκρη σ’ άκρη η χώρα!

 

Και χαίρομαι που αλλάξατε, άποψη και κανόνα

και ας το καταλάβατε, μετά μισόν αιώνα!

 

Λέγατε τότε, οι Πράσινοι, δεν κόβουν τα μαλλιά τους

κι Πράσινες βυζαίνουνε, στο δρόμο τα παιδιά τους!

 

Τώρα αυτά ας ξεχαστούν, εμπρός για τη δουλειά μας,

ν’ αφήσουμε αυτήν τη γη, σπίτι για τα παιδιά μας!

 

Καλά που πρασινίσατε, πρωτού βρούμε το Χάρο,

εκτός του Όρμπαν, βέβαια, του Τραμπ, του Μπολσονάρο!

 

Κυριάκο, όσα ανήγγειλες, στις δώδεκα του μήνα,

καναλο-πολιορκούμενος, μέσα από την Αθήνα!

 

Με μιας διαλαλήθηκαν, στην επικράτεια όλη,

τα ξέρει κάθε χωρικός, κάθε άνθρωπος στην πόλη!

 

Και τα σημείωσα κι εγώ, με…σινική μελάνη,

γιατί ως τουχρόνου μην τυχόν, πέσω σε καμιά πλάνη!

 

Θα περιμένω για να δω, θα ’ναι πιστός ο λόγος;

Για να σου γράψω, άμα ζω και πάλι αναλόγως!

 

Σου εύχομαι ειλικρινά, καλή επιτυχία

και δάμασε, όσο γίνεται, Κλίμα και Πανδημία!