γράφει ο
Νίκος Χατζηγιοβανάκης
Την έντονη αντίδραση τους εξέφρασαν στην διοίκηση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας οι υπεύθυνοι της παραγωγής της παράστασης «Άγρια Δύση» λόγω του αυξημένου αριθμού των προσκλήσεων (καρτών ελευθέρας) που δόθηκαν σε κόσμο για την παράσταση στο Φρούριο.
Σύμφωνα με το επίσημο έγγραφο που παραδίδεται τόσο στα συνεργαζόμενα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. μια παραγωγής όσο και στην ίδια την εταιρία παραγωγής, οι θεατές στο φρούριο το βράδυ της Τρίτης 10 Ιουλίου ανέρχονταν περίπου στους 635.
Από αυτούς οι 320 περίπου πλήρωσαν κανονικά το εισιτήριο τους, περίπου 70 ήταν οι προσκλήσεις που έδωσε η ίδια η παραγωγή στα μέσα ενημέρωσης και πάνω από 245 ήταν τα άτομα που εισήλθαν με προσκλήσεις (κάρτες ελευθέρας) που δόθηκαν από τον Δήμο Καβάλας.
Μάλιστα, οι υπεύθυνοι της παραγωγού εταιρείας εκτίμησαν ότι ο συνολικός αριθμός των “καρτών ελευθέρας” που έχει δοθεί είναι ακόμη μεγαλύτερος, καθώς δεν εμφανίστηκαν στην παράσταση όλοι όσοι συνήθως λαμβάνουν προσκλήσεις.
Η υπερβολικά μεγάλη χρήση δωρεάν προσκλήσεων στην παράσταση προκάλεσε την οργή των διοργανωτών οι οποίοι από ένα σημείο και μετά, αφού πρώτα είχαν μπει πολλοί πολίτες δωρεάν, απαγόρευσαν την είσοδο σε εκπροσώπους των ΜΜΕ που πήγαν στο χώρο για τη δημοσιογραφική κάλυψη.
Θύμα των περιστάσεων ήταν δημοσιογράφος της Καβάλας ο οποίος παρά λίγο να "πληρώσει τη νύφη" για το “ξεχείλωμα” της πολιτικής των δωρεάν προσκλήσεων.
Κάτι αντίστοχο συνέβη και στη συναυλία των Μάλαμα - Παπακωνσταντίνου όταν η ιδιωτική εταιρεία φύλαξης που είχε προσληφθεί από την παραγωγή εμπόδισε την πρόσβαση σε δημοσιογράφο της πόλης για την πραγματοποίηση ρεπορτάζ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι εδώ και χρόνια, έχουν υιοθετηθεί αυστηροί κανόνες για τους δημοσιογράφους των τοπικών ΜΜΕ, όπως η διαπίστευση ενός και μόνο ατόμου ανά μέσο ενημέρωσης αλλά και η μονή (αντί διπλής, όπως συνηθιζόταν στο παρελθόν) κάρτας πρόσβασης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές φορές να μην επιτρέπεται η πρόσβαση σε συνεργείο, δηλαδή σε δημοσιογράφο και φωτογράφο ή εικονολήπτη.
Κατά τα άλλα, "επίσημοι" και πολλοί "ανεπίσημοι" λαμβάνουν προσκλήσεις ως δώρα, με αποτέλεσμα να φτάνουμε στο ακραίο σημείο, όπως το περιστατικό της Τρίτης, οπότε οι μισοί θεατές δεν είχαν πληρώσει εισιτήριο.
Αυτό, για τους ανθρώπους των θεατρικών παραγωγών, ισοδυναμεί με ένα μισογεμάτο θέατρο, άρα με εισπρακτική αποτυχία.
