γράφει ο
Ευριπίδης Ταρασίδης
Η περιοχή της Καβάλας για δύο απανωτούς «Δεκέμβριους» είδε την υλοποίηση των πιο υγρών ονειρώξεων των εργοστασιαρχών να γίνονται πράξη: τις ομαδικές απολύσεις.
Αρχικά στην ΒΦΛ-αυτή τη φορά δεν χρειάστηκαν ψευδείς μηνύσεις για εμπρησμό, αρκούσε το ραβδάκι της ΝΔ- και στη συνέχεια στην Energean. 200 και πλέον εργαζόμενοι/ες έχασαν με μιας τη δουλειά τους και ταυτόχρονα, η αγορά της Καβάλας μία ενεργή τονωτική ένεση ρευστότητας.
Ναι, θα επικεντρωθώ σ’ αυτό το κομμάτι της συνεισφοράς των υψηλά αμειβόμενων εργαζόμενων σε μικρές κοινωνίες.
Ένας εκ των εκπροσώπων των εργαζόμενων στα Πετρέλαια (δεν θυμάμαι ποιος, θυμάμαι πως το άκουσα στο KavalaNews) έλεγε ότι λόγω των απολύσεων, έπεσαν 3 εκ. λιγότερα στην αγορά της Καβάλας.
Τόσα, και ίσως παραπάνω, έχασε η αγορά από τα Λιπάσματα. Σκεφτείτε ότι πρόκειται για εργαζόμενους οι οποίοι αμείβονταν με υψηλούς (κατά βάση) μισθούς.
Σήμερα, στην πρώτη περίπτωση «αναπληρώθηκαν» από εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και εξαιρετικά χαμηλότερες αμοιβές. Στη δεύτερη, δεν αναπληρώθηκαν καν.
Την ίδια ώρα που συμβαίνουν αυτά και που η αγορά στενάζει, οι υπεύθυνοι των εταιρειών μοιράζουν χρήμα εν είδη δωρεών.
