Συνέντευξη παραχώρησε η παίκτρια των Πανθήρων Καβάλας, Χριστίνα Πενέλη, στο kavalanews και τον Αποστόλη Μπαμπατζίκο, μιλώντας για τη νέα της ομάδας, για το μπάσκετ γενικότερα, αλλά και για τη πρώτη “γνωριμία” της με την Καβάλα.
Η Χριστίνα Πενέλη γεννήθηκε το 2004 και αγωνίζεται στη θέση 3, αν και πολλές φορές παίζει με άνεση και στο 4 και στο 2. Ξεκίνησε την καριέρα της στα Μελίσσια και στη συνέχεια αγωνίστηκε στην Αγία Παρασκευή, πριν αποφασίσει φέτος να έρθει στους Πάνθηρες, όπου ήδη έχει ξεχωρίσει.
Συνέντευξη
Ερ.: Ας ξεκινήσουμε πως από την Αθήνα, αποφάσισες να έρθεις στους Πάνθηρες στην Καβάλα;
Απ: Το καλοκαίρι μίλησα με τον κόουτς Αστεριάδη, ο οποίος είχε έρθει σε επαφή με την Γωγώ Σακουλάκη, μιλήσαμε, τα βρήκαμε, και αποφάσισα να το ρισκάρω και να έρθω.
Ερ.: Ποιες ήταν οι άλλες επιλογές σου το καλοκαίρι;
Απ.: Σαν πρώτη επιλογή είχα την Αγία Παρασκευή αν έμενα στο νότο, αλλά λόγω των σπουδών κοίταξα και τον βορρά, και αυτή η επαφή με τον κ. Αστεριάδη με έφερε στην Καβάλα.
Ερ.: Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από την πόλη της Καβάλας;
Απ.: Ωραία είναι σίγουρα, ήσυχη, αλλά είναι αρκετά κλειστή κοινωνία σε σχέση με την Αθήνα.
Ερ.: Έχεις προσαρμοστεί πλέον στην πόλη; Επειδή είσαι κάποιο διάστημα εδώ.
Απ.: Στην αρχή ήταν δύσκολα, οι συμπαίκτριες μου όμως προσπάθησαν να με βάλουν στο κλίμα. Τώρα πλέον είναι όλα καλύτερα, έχοντας κάνει παρέες και γνωριμίες.
Ερ.: Πως βλέπεις συνολικά τον οργανισμό των Πανθήρων;
Απ.: Όλοι είναι πολύ καλοί, η διοίκηση αγκαλιάζει τις παίκτριες, ενδιαφέρονται για ότι θέμα έχουμε, και όλα λειτουργούν άψογα. Οι γονείς των παικτριών συμβάλλουν πάρα πολύ, και είναι κοντά στις αθλήτριες. Εμείς που είμαστε από Αθήνα, μας βοηθούν να μπούμε στο κλίμα, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι, πως μητέρα συμπαίκτριας μου, όταν μου έλειπε η μητέρα μου, με αγκάλιασε για να αισθανθώ την αγκαλιά της μάνας. Σε όλη την ομάδα γενικά υπάρχει οικογενειακό κλίμα.
Ερ.: Τι διαφορές βλέπεις στους Πάνθηρες σε σχέση με ομάδες της Αθήνας;
Απ.: Δεν νομίζω ότι λείπει κάτι από την ομάδα, το σημαντικό είναι ότι υπάρχει επικοινωνία, και αν προκύψει κάποιο πρόβλημα μπορούμε μαζί να το λύσουμε.
Ερ.: Στο αγωνιστικό κομμάτι πως βλέπεις τα πράγματα έως τώρα;
Απ.: Είμαστε νέα ομάδα, δεν είχαμε πολύ χρόνο να δεθούμε το καλοκαίρι, τώρα όμως σιγά σιγά, επειδή όλες οι αθλήτριες είμαστε ώριμες αγωνιστικά, βλέπουμε τι λείπει. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες που είχαμε και το ρεπό, με αφορμή τις δύο ήττες που είχαμε, καθίσαμε μαζί βρήκαμε τα προβλήματα, τα λύσαμε και στην προπόνηση δουλέψαμε και φτιάξαμε το κλίμα. Ακόμα όμως προσπαθούμε να μάθουμε καλύτερα πως κινείται η κάθε παίκτρια στο παρκέ. Κάποιες φορές επειδή δεν έχουμε δεθεί απόλυτα, όταν κάποια πέφτει ψυχολογικά, πέφτουμε όλες σαν ένα ντόμινο.
Ερ.: Πως βλέπεις την κατηγορία και κυρίως τον όμιλο σας;
Απ.: Είναι πολύ ανταγωνιστικός όμιλος, δεν υπάρχουν ξεκάθαρα φαβορί, μετράει πολύ σε κάθε παιχνίδι ποιος θα βρεθεί στην μέρα του.
Ερ.: Ο στόχος ποιος είναι για τους Πάνθηρες;
Απ.: Θα έλεγα η τετράδα, γιατί ποιος δεν θα ήθελε να είναι στην τετράδα, όμως ότι είναι να γίνει θα γίνει. Μπορούμε να μπούμε στην τετράδα, έχουμε πολύ δυνατό ρόστερ.
Ερ.: Πες μας και για τον προπονητή σας που σε έφερε και στην ομάδα.
Απ.: Προσπαθεί να φέρει την οικειότητα στην ομάδα. Ότι θέμα έχεις, σου δίνει την ευκαιρία να του ανοιχτείς. Προσπαθεί να γίνει πρώτα φίλος-συνεργάτης μας, και μετά να γίνει προπονητής μας. Θεωρώ τέλειο, ότι ο προπονητής μας, μας προετοιμάζει, αν τυχόν οι διαιτητές δεν σφυρίξουν κάτι σωστά, και μας λέει να μην δίνουμε σημασία, και πως αν θέλετε να βρίσετε, να έρθετε να βρίσετε εμένα. Αυτό εγώ το αγαπάω. Υπάρχει καλή συνεννόηση και ψυχολογική προετοιμασία για τα παιχνίδια.
Ερ.: Οι πρώτες σου επαφές με τις συμπαίκτριες σου που ήταν άγνωστες σε σένα πως ήταν;
Απ.: Στην αρχή ήμουν αρκετά κλειστή, και οι συμπαίκτριες μου δεν είχαν σχηματίσει την καλύτερη εικόνα για μένα, και θεωρούσαν ότι είμαι ντίβα, αλλά τελικά αυτό μας έφερε κοντά γιατί γελάγαμε. Μετά όμως δέθηκα με όλους πάρα πολύ. Η Γιαχολάρι με βοήθησε πολύ να κοινωνικοποιηθώ.
Ερ.: Σε βλέπω ότι προσπαθείς να συγκεντρωθείς πολύ πριν τα παιχνίδια στην προθέρμανση, είναι σημαντικό για σένα αυτό;
Απ.: Ναι φοράω τα ακουστικά και συγκεντρώνομαι, και είμαι εκεί, και δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Παλαιότερα από την κερκίδα μου μιλούσε ο πατέρας μου και η μητέρα μου. Τώρα που δεν έχω τους γονείς μου εδώ, συνήθως βάζω μουσική και ακούω τα αγαπημένα τραγούδια του μπαμπά μου. Τα ακούω και σκέφτομαι τι συμβουλές θα μου έδινε για το παιχνίδι.
Ερ.: Ποια είναι η πιο δύσκολη κατάσταση που έχεις βιώσει έως τώρα στην ομάδα και στην Καβάλα;
Απ.: Ότι κάποιες φορές μέσα στους αγώνες, είτε νικάμε είτε χάνουμε, θέλω να βάλω τα κλάματα, επειδή δεν είναι στο γήπεδο οι γονείς μου. Αλλά όλα πλέον είναι καλύτερα.
Ερ.: Ποιον παίκτη ή παίκτρια έχεις πρότυπο στο μπάσκετ;
Απ.: Από γυναίκες έχω δύο, την Εβίνα Μάλτση και την Στέλλα Καλτσίδου. Είχα την τύχη να προπονηθώ στο ΟΑΚΑ με την Μάλτση, και μία φορά με την Καλτσίδου. Γενικά προσπαθώ να πάρω στοιχεία και από τις δύο. Από μικρή έβλεπα τους αγώνες της Εθνικής ομάδας 3-4 φορές, και έβλεπα τι έκανε η Καλτσίδου, όταν πόσταρε. Το 2017 με την Τουρκία παρότι ήταν τριάρι χρειάστηκε να ποστάρει σαν τεσσάρι, και πόσταρε και σκόραρε, και έχω πάρει κάποιες κινήσεις της στο ποστ. Παρατηρώ την Μάλτση πως παίρνει τα σκριν, και συγκεκριμένα με τη Σερβία το 2017, πως εκανε τα jump shoot και τα έβαζε. Προσπαθώ να πάρω στοιχεία και από τις δύο. Από άντρες θα έλεγα το Νίκο Ζήση και τον Θοδωρή Παπαλουκά.
