194 χρόνια πριν, μια χούφτα αποφασισμένοι Έλληνες, με την ευλογία της Υπεραγίας Θεοτόκου και κάτω από ένα λάβαρο με τη φράση «Ελευθερία ή Θάνατος», ρίχτηκαν «ψυχή τε και σώματι», στον απελευθερωτικό αγώνα του Έθνους.

 

Κι όπως χρόνια αργότερα, στις 8 Οκτωβρίου του 1838, ο Θ. Κολοκοτρώνης στην ομιλία του στην Πνύκα προς τους μαθητές του Γυμνασίου ανέφερε «Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά, ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας …», έτσι και σήμερα, που μια νέα προσπάθεια αγωνίζεται να βρει «τα πατήματά» της, μέσα σ’ ένα αντίξοο, από κάθε σχεδόν άποψη, περιβάλλον, σε μια ρημαγμένη από την ύφεση ελληνική κοινωνία, σε μια άνευ προηγουμένου, σε χρόνια ειρήνης, ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει τη χώρα, η εθνική ομοψυχία πρέπει και πάλι «ως μια βροχή» να «πέσει» σε όλους μας, δίνοντας ξεκάθαρο το μήνυμα της ενότητας των Ελλήνων.

 

Της ενότητας που μπορεί ν’ αποκαταστήσει την πληγείσα υπερηφάνεια κι αξιοπρέπεια κάθε Έλληνα, κάθε Ελληνίδας.

 

Της ενότητας που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα, σε νέους ορίζοντες.

 

Τσακίρης Α. Γιώργος